Admin
13-01-2015, 04:35 PM
الإمام ناصر محمد اليماني
04 - شعبان - 1433 هـ
24 - 06 - 2012 مـ
۴-تیر-۱۳۹۱ه.ش.
06:35 صبح
[ لمتابعة رابط المشـاركـــــــــة الأصليَّة للبيــــــــــــــان ] (https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=48820)
https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=48820
ــــــــــــــــــــــ
امام مهدی منتظر از رحمت واسعه خداوند و مغفرت عظیم او برایمان می‌گوید...
بسم الله الرحمن الرحيم، صلوات و سلام بر جدّم محمد رسول الله و خاندان پاک او و تمام انبیا و خاندان پاکشان و تمام مؤمنان ( تا یوم الدین) . ما بین هیچ‌یک از رسولان او فرقی نگذاشته و تسلیم درگاه او هستیم و اما بعد...
جناب «المذنب» قسمتی از بیان شما را نقل کرده و سپس به آن پاسخ خواهیم داد.«المذنب» چنین می‌گوید:
نوشته اصلی توسط «المذنب الحقیر» :
بسم الله الرحمن الرحيم. السلام عليكم ورحمة الله وبركاته..
خداوند به‌خاطر قبول و فعال کردن عضویت من به دادتان برسد چون من سؤالات بسیار زیادی دارم. اگر خداوند با پاسخ‌های شما مرا هدایت نماید که از حسن توفیق من است و اگر من هدایت نشوم، باشد که پاسخ‌های شما باعث هدایت دیگران گردد! خدا را شاهد می‌گیرم که من به دنبال یافتن امام حق هستم که بدون تکفیر کردن، به‌حق پاسخ سؤالات را بدهد که عدالت الهی، عدالتی مطلق است! و از خدا درخواست می‌کنیم با عدالتش با ما برخورد نکند و رحمت خود را جایگزین آن سازد.. از شما سؤالی دارم و خواهش می‌کنم آن را به دست امام فاضل برسانید.
آیا خداوند قبل از آنکه مرا بیافریند، از گناهان من باخبر نبود؟ آیا پروردگار من نمی‌دانست من رشد کرده و در مقابل نفسی که مرا به بدی سوق می‌دهد ناتوان بوده و قادر به مقابله نیستم و مرتکب انواع گناهانی می‌گردم که باعث غضب او می‌شود و مرا گرفتار آتش و عذابش خواهد ساخت؟ اگر می‌داند پس چرا مرا آفریده است؟ درحالی‌که او رحیم است؟ آیا به رحمت او نزدیک‌تر نیست که مرا از تمام اینها دور نماید؟ همانند پسری که والدین مؤمن داشت و سیدمان جناب خضر او را کشت؟ و چگونه ممکن است ازعاقبت من آگاه نباشد؟ او که از غیب آگاه است و می‌دانند در روز قیامت چه خواهد شد؟
درمورد این تناقضات برایم فتوا بدهید. من از تمام مردان دینی و مجتهدان طوائف مختلف سؤال کرده‌ام و کسی نتوانست مرا قانع نماید و من در دریای گناهانی غرق شده‌ام که خود به آنها معترفم و تا روز مرگم زندانی آن هستم. من منتظر روز قیامت نیستم تا دعا کنم کاش خاک بودم، من همین حالا آرزوی خاک بودن را دارم!
پایان نقل قول
مهدی منتظر، ناصر محمد یمانی در پاسخت می‌گوید: ای مرد! آیا تصور می‌کنی مهدی منتظر معصوم بوده وهیچ‌گاه خطایی مرتکب نشده است؟ مهدی منتظر ناصر محمد یمانی در جواب می‌گوید: ممکن است پیش از آنکه امام ناصر محمد یمانی به‌سوی پروردگارش بازگردد و با انابه از او درخواست کند تا قلبش را هدایت نماید، دست فرشته خداوند، «ملک عتید» از نوشتن خطاهای او خسته شده باشد. بعد از آن بود که دانستم چقدر پروردگار من غفور و رحیم است. با وجود کثرت گناهانم از رحمت خداوند مأیوس نشدم و به‌سوی او بازگشته و انابه کردم. او مرا مورد مغفرت خود قرار داد و حکم و علم به من عنایت نمود و امامت مردم را به من عطا کرد. با بیان حق قرآن مرا یاری نمود تا هریک از علمای امت و عامه مسلمان که با کتاب خداوند قرآن عظیم با من مجادله نمایند و از آیات محکم قرآن عظیم برایش حجت قاطع علمی آورده و بر او غلبه کنم و من از راست‌گویان و صادقانم. این آن چیزی است که پروردگارم به من آموخته است اما اکثر مردم از آن بی‌خبرند.
دوست من «المذنب»، شاید گناهان امام مهدی بیش از گناهان تو باشند اما رحمت پروردگارم بیش از گناهان من است و آنها را مورد مغفرت و عفو خود قرار می‌دهد. حبیب من، رحمت خداوند همه‌چیز را در بر می‌گیرد. برانگیخته شدن رسولان و مهدی منتظر برای این است که بشریت را به‌سوی خداوند واحد قهار بخوانند تا گناهانی را مورد مغفرت قرار دهد که قبل از اینکه فرد آنها را مرتکب شود، از وقوع آنها آگاه بوده است و اگر بعد از ارتکاب گناهان با انابه به‌سوی پروردگارشان بازگردند، مورد مغفرتش قرار می‌گیرند. در رحمت خداوند هیچ شکی وجود ندارد؛ همان‌طور که در ذات او شک و تردیدی نیست، وعده او حق است و او ارحم الراحمین است. خداوند، رسولان خود و مهدی منتظر را بدان جهت برانگیخته تا بشر را به‌سوی عفو وغفرانِ پروردگار فرا بخوانند. در آیات سوره ابراهیم علیه الصلاة و السلام تدبر و تفکر کن . خداوند تعالی می‌فرماید:
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
{الر ۚ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿١﴾ اللَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٢﴾ الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ أُولَـٰئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿٣﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ۖ فَيُضِلُّ اللَّـهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٤﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُم بِأَيَّامِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿٥﴾ وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ ﴿٦﴾ وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ ﴿٧﴾ وَقَالَ مُوسَىٰ إِن تَكْفُرُوا أَنتُمْ وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّـهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿٨﴾ أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّـهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٩﴾ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّـهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾ قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾ وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّـهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا ۚ وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَيْتُمُونَا ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ ﴿١٢﴾ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا ۖ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ ﴿١٣﴾ وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ ﴿١٤﴾ وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ ﴿١٥﴾ مِّن وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَىٰ مِن مَّاءٍ صَدِيدٍ ﴿١٦﴾ يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ ۖ وَمِن وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ ﴿١٧﴾ مَّثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ ۖ لَّا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلَىٰ شَيْءٍ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ ﴿١٨﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۚ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ ﴿١٩﴾ وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ بِعَزِيزٍ ﴿٢٠﴾ وَبَرَزُوا لِلَّـهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللَّـهِ مِن شَيْءٍ ۚ قَالُوا لَوْ هَدَانَا اللَّـهُ لَهَدَيْنَاكُمْ ۖ سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِن مَّحِيصٍ ﴿٢١﴾ وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّـهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ ۖ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي ۖ فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنفُسَكُم ۖ مَّا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنتُم بِمُصْرِخِيَّ ۖ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ ۗ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٢٢﴾ وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ ۖ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ ﴿٢٣﴾ أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ ﴿٢٤﴾ تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَيَضْرِبُ اللَّـهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿٢٥﴾ وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ ﴿٢٦﴾ يُثَبِّتُ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَيُضِلُّ اللَّـهُ الظَّالِمِينَ ۚ وَيَفْعَلُ اللَّـهُ مَا يَشَاءُ ﴿٢٧﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ ﴿٢٨﴾ جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا ۖ وَبِئْسَ الْقَرَارُ ﴿٢٩﴾ وَجَعَلُوا لِلَّـهِ أَندَادًا لِّيُضِلُّوا عَن سَبِيلِهِ ۗ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ ﴿٣٠﴾ قُل لِّعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ ﴿٣١﴾ اللَّـهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ ﴿٣٢﴾ وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَيْنِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ﴿٣٣﴾ وَآتَاكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّـهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ ﴿٣٤﴾ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَـٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الْأَصْنَامَ ﴿٣٥﴾ رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ ۖ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي ۖ وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣٦﴾ رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ ﴿٣٧﴾ رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّـهِ مِن شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ ﴿٣٨﴾ الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٩﴾ رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ ﴿٤٠﴾ رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ ﴿٤١﴾ وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّـهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ ﴿٤٢﴾ مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ ﴿٤٣﴾ وَأَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ ۗ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ ﴿٤٤﴾ وَسَكَنتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ ﴿٤٥﴾ وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِندَ اللَّـهِ مَكْرُهُمْ وَإِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ ﴿٤٦﴾ فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّـهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ ﴿٤٧﴾ يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّـهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿٤٨﴾ وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ ﴿٤٩﴾ سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَتَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ ﴿٥٠﴾ لِيَجْزِيَ اللَّـهُ كُلَّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٥١﴾ هَـٰذَا بَلَاغٌ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٥٢﴾ } صدق الله العظيم
به سخنی که کافران خطاب به پروردگارشان می‌گویند نظر کن:
{ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّواْ أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُواْ إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿۹﴾ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ } صدق الله العظيم.
ممکن است «المذنب» حرف مرا قطع کرده و بگوید: «ناصر محمد چرا خداوند می‌فرماید:
{ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ} صدق الله العظيم
چرا می‌فرماید:{ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ }؟ چرا می‌فرماید: من ذنوبكم ! آیا این بدان معنی است که تمام گناهان ما آمرزیده نمی‌شود چون او از تمام گناهانی که ما در طول حیات تا زمان مرگ انجام می‌دهیم آگاه است؟ چرا خداوند تعالی می‌فرماید: {{ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ }}آیا مقصود این است که او همه گناهان ما را نمی‌بخشد بلکه برخی از آنها را می‌بخشد»؟
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ او می‌گوید: ازآنجاکه خداوند قبل از اینکه ما مرتکب گناه شویم، ما را مورد محاسبه قرار نمی‌دهد و اگر گناهی را مرتکب شدی ولی با انابه به‌سوی خداوند بازگشتی، خداوند گناهی را که انجام داده‌ای، می‌بخشد عزیز من. اما گناهانی هستند که در عالم غیب هستند و ازآنجاکه شما هنوز مرتکب آنها نشده‌اید، فرشته خداوند «ملک عتید» ، آنها را ثبت نکرده است چرا که هنوز مرتکب آنها نشده‌اید. اما خداوند آگاه از غیب با اینکه از گناهانی که شما در آینده مرتکب خواهید شد باخبر است ولی زمانی که توبه می‌کنید هر گناهی را که تا آن زمان مرتکب شده‌اید می‌آمرزد و کاری به گناهانی که هنوز مرتکب نشده‌اید ندارد، با وجود اینکه می‌داند مرتکب خواهید شد. وقتی مرتکب آن شوید، اگر بعد از انجام گناه، باز توبه کنید و با استغفار به درگاه او بازگردید، پروردگار را غفور و رحیم می‌یابید. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ } صدق الله العظيم [آل عمران:۱۳۵]
وخداوند به آگاهی خود از گناهانی که در آینده مرتکب می‌شوید نگاه نمی‌کند. او به قلب شما در حین توبه توجه دارد که با انابه از او درخواست هدایت شدن قلبتان را می‌کنید و اینکه آیا قلبتان برای تکرار آن گناه، اصرار دارد یا خیر؟ اگر نیتی برای ادامه گناه در قلبتان نیابد، تمام گناهانی را که قبل از آن مرتکب شده‌اید، می‌آمرزد و کاری ندارد که بعد از توبه در علم غیب چه‌چیزی در مورد گناهان بعدی شما آمده است. خداوند غفور و رحیم است و زمانی که آن گناه را مرتکب شوید، عتید در کتاب خود انجام آن را ثبت خواهد کرد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ ﴿٨٠﴾ } صدق الله العظیم[الزخرف]
و در سورة «الانفطار» می‌فرماید:
{ وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿١٠﴾ كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿١١﴾ يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾ } صدق الله العظیم
ودر سورة «ق» می‌فرماید:
{إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ ﴿١٧﴾ مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم
و اگر توبه و انابه کنید، خداوند گناهتان را می‌آمرزد و با عفو و غفران خود، آنها را به عمل نیکو مبدل می‌سازد و تا زمانی که قصد بازگشت به آن گناه را نداشته باشید؛ آن را می‌آمرزد حتی اگر بداند که یک ساعت بعد به آن گناه بازمی‌گردید. علم خداوند او را از گذشت و بخشش (عفو و غفران ) باز نمی‌دارد؛ چون با توبه نصوح در برابر خداوند حجت دارید و نمی‌خواهید دوباره به‌سوی آن گناه بازگردید و لذا خداوند گناهتان را می‌بخشاید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{ إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُواْ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ } صدق الله العظيم [آل عمران:۸۹]
اما شرط قبولی توبه در نزد خداوند این است که قصد بازگشت و إصرار به ادامه آن گناه را نداشته باشید. شرط پذیرش توبه این است که با انابه به‌سوی خداوند بازگردید و نیت بازگشت دوباره به آن گناه را نداشته باشید، اینجاست که خداوند گناهان را می‌بخشاید چون با انابه به درگاه او رو کرده و تا زمانی که شرط توبه، در قلب باشد، خداوند را رحیم و غفور می‌یابید.
شاید «المذنب» سوال کند: «ناصر محمد، چه شرایطی باید در قلب باشد تا توبه مورد قبول خداوند واقع گردد؟» جواب این سؤال را مستقیم به پروردگار می‌سپاریم که در آیات محکم کتابش می‌فرماید:
{ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ } صدق الله العظيم [آل عمران:۱۳۵]
حتی اگر خداوند بداند شما فردا باز آن گناه را مرتکب خواهید شد، کاری ندارد چون در آن زمان، شرط توبه را در قلبتان می‌یابد پس گناهان گذشته را می‌آمرزد، تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی است:
{ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ } صدق الله العظيم [آل عمران:۱۳۵]
اما اگر فرد گناهکار در زمان توبه بازهم نیت ادامه دادن گناه را داشته باشد، خداوند او را نمی‌بخشد.
خداوند در علم غیب خود از گناهان آینده شما آگاه است اما تا زمانی که مرتکب آنها نشده باشید، برایتان حساب نمی‌شود. اگر گناه را مرتکب شوید در کتاب عتید برایتان ثبت خواهد شد تا اینکه توبه کنید که در این صورت خداوند بدی را به نیکی تبدیل می‌نماید و بخاطر ارتکاب آن گناه [بعد از توبه کردن] شما را عقوبت نخواهد کرد که پروردگار من بخشنده و غفور و رحیم است. عفو و غفران محبوب نفس خداوند است. او غفار و رحیم و بهترین بخشایشگر است و چون خود بخشنده است، عفو از جانب بندگان را نیز دوست دارد، بندگانی که خشم خود را کنترل می‌کنند و با مردم مدارا کرده و آنها را می‌بخشند دوست دارد و بندگان نیکوکار و محسن محبوب خداوندند. چقدر صفات خداوند بزرگ است، خداوند ارحم الراحمین است و چقدر عدالت و کرم او فراوان است و معادلی ندارد. خداوند ستار العیوب و پذیرنده توبه است و پروردگارت به احدی ظلم نمی‌نماید. خداوند شما را آفریده است تا او را عبادت بدون گرفتن شریکی، عبادت کرده و بدانید چقدر خداوندتان غفور و رحیم است.
وسلامٌ على المرسلين والحمد لله رب العالمين..
أخو المذنبين التائبين في العالمين المذنب التائب الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=48840
04 - شعبان - 1433 هـ
24 - 06 - 2012 مـ
۴-تیر-۱۳۹۱ه.ش.
06:35 صبح
[ لمتابعة رابط المشـاركـــــــــة الأصليَّة للبيــــــــــــــان ] (https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=48820)
https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=48820
ــــــــــــــــــــــ
امام مهدی منتظر از رحمت واسعه خداوند و مغفرت عظیم او برایمان می‌گوید...
بسم الله الرحمن الرحيم، صلوات و سلام بر جدّم محمد رسول الله و خاندان پاک او و تمام انبیا و خاندان پاکشان و تمام مؤمنان ( تا یوم الدین) . ما بین هیچ‌یک از رسولان او فرقی نگذاشته و تسلیم درگاه او هستیم و اما بعد...
جناب «المذنب» قسمتی از بیان شما را نقل کرده و سپس به آن پاسخ خواهیم داد.«المذنب» چنین می‌گوید:
نوشته اصلی توسط «المذنب الحقیر» :
بسم الله الرحمن الرحيم. السلام عليكم ورحمة الله وبركاته..
خداوند به‌خاطر قبول و فعال کردن عضویت من به دادتان برسد چون من سؤالات بسیار زیادی دارم. اگر خداوند با پاسخ‌های شما مرا هدایت نماید که از حسن توفیق من است و اگر من هدایت نشوم، باشد که پاسخ‌های شما باعث هدایت دیگران گردد! خدا را شاهد می‌گیرم که من به دنبال یافتن امام حق هستم که بدون تکفیر کردن، به‌حق پاسخ سؤالات را بدهد که عدالت الهی، عدالتی مطلق است! و از خدا درخواست می‌کنیم با عدالتش با ما برخورد نکند و رحمت خود را جایگزین آن سازد.. از شما سؤالی دارم و خواهش می‌کنم آن را به دست امام فاضل برسانید.
آیا خداوند قبل از آنکه مرا بیافریند، از گناهان من باخبر نبود؟ آیا پروردگار من نمی‌دانست من رشد کرده و در مقابل نفسی که مرا به بدی سوق می‌دهد ناتوان بوده و قادر به مقابله نیستم و مرتکب انواع گناهانی می‌گردم که باعث غضب او می‌شود و مرا گرفتار آتش و عذابش خواهد ساخت؟ اگر می‌داند پس چرا مرا آفریده است؟ درحالی‌که او رحیم است؟ آیا به رحمت او نزدیک‌تر نیست که مرا از تمام اینها دور نماید؟ همانند پسری که والدین مؤمن داشت و سیدمان جناب خضر او را کشت؟ و چگونه ممکن است ازعاقبت من آگاه نباشد؟ او که از غیب آگاه است و می‌دانند در روز قیامت چه خواهد شد؟
درمورد این تناقضات برایم فتوا بدهید. من از تمام مردان دینی و مجتهدان طوائف مختلف سؤال کرده‌ام و کسی نتوانست مرا قانع نماید و من در دریای گناهانی غرق شده‌ام که خود به آنها معترفم و تا روز مرگم زندانی آن هستم. من منتظر روز قیامت نیستم تا دعا کنم کاش خاک بودم، من همین حالا آرزوی خاک بودن را دارم!
پایان نقل قول
مهدی منتظر، ناصر محمد یمانی در پاسخت می‌گوید: ای مرد! آیا تصور می‌کنی مهدی منتظر معصوم بوده وهیچ‌گاه خطایی مرتکب نشده است؟ مهدی منتظر ناصر محمد یمانی در جواب می‌گوید: ممکن است پیش از آنکه امام ناصر محمد یمانی به‌سوی پروردگارش بازگردد و با انابه از او درخواست کند تا قلبش را هدایت نماید، دست فرشته خداوند، «ملک عتید» از نوشتن خطاهای او خسته شده باشد. بعد از آن بود که دانستم چقدر پروردگار من غفور و رحیم است. با وجود کثرت گناهانم از رحمت خداوند مأیوس نشدم و به‌سوی او بازگشته و انابه کردم. او مرا مورد مغفرت خود قرار داد و حکم و علم به من عنایت نمود و امامت مردم را به من عطا کرد. با بیان حق قرآن مرا یاری نمود تا هریک از علمای امت و عامه مسلمان که با کتاب خداوند قرآن عظیم با من مجادله نمایند و از آیات محکم قرآن عظیم برایش حجت قاطع علمی آورده و بر او غلبه کنم و من از راست‌گویان و صادقانم. این آن چیزی است که پروردگارم به من آموخته است اما اکثر مردم از آن بی‌خبرند.
دوست من «المذنب»، شاید گناهان امام مهدی بیش از گناهان تو باشند اما رحمت پروردگارم بیش از گناهان من است و آنها را مورد مغفرت و عفو خود قرار می‌دهد. حبیب من، رحمت خداوند همه‌چیز را در بر می‌گیرد. برانگیخته شدن رسولان و مهدی منتظر برای این است که بشریت را به‌سوی خداوند واحد قهار بخوانند تا گناهانی را مورد مغفرت قرار دهد که قبل از اینکه فرد آنها را مرتکب شود، از وقوع آنها آگاه بوده است و اگر بعد از ارتکاب گناهان با انابه به‌سوی پروردگارشان بازگردند، مورد مغفرتش قرار می‌گیرند. در رحمت خداوند هیچ شکی وجود ندارد؛ همان‌طور که در ذات او شک و تردیدی نیست، وعده او حق است و او ارحم الراحمین است. خداوند، رسولان خود و مهدی منتظر را بدان جهت برانگیخته تا بشر را به‌سوی عفو وغفرانِ پروردگار فرا بخوانند. در آیات سوره ابراهیم علیه الصلاة و السلام تدبر و تفکر کن . خداوند تعالی می‌فرماید:
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
{الر ۚ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿١﴾ اللَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٢﴾ الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ أُولَـٰئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿٣﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ۖ فَيُضِلُّ اللَّـهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٤﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُم بِأَيَّامِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿٥﴾ وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ ﴿٦﴾ وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ ﴿٧﴾ وَقَالَ مُوسَىٰ إِن تَكْفُرُوا أَنتُمْ وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّـهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿٨﴾ أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّـهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٩﴾ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّـهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾ قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾ وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّـهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا ۚ وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَيْتُمُونَا ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ ﴿١٢﴾ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا ۖ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ ﴿١٣﴾ وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ ﴿١٤﴾ وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ ﴿١٥﴾ مِّن وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَىٰ مِن مَّاءٍ صَدِيدٍ ﴿١٦﴾ يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ ۖ وَمِن وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ ﴿١٧﴾ مَّثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ ۖ لَّا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلَىٰ شَيْءٍ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ ﴿١٨﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۚ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ ﴿١٩﴾ وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ بِعَزِيزٍ ﴿٢٠﴾ وَبَرَزُوا لِلَّـهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللَّـهِ مِن شَيْءٍ ۚ قَالُوا لَوْ هَدَانَا اللَّـهُ لَهَدَيْنَاكُمْ ۖ سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِن مَّحِيصٍ ﴿٢١﴾ وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّـهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ ۖ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي ۖ فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنفُسَكُم ۖ مَّا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنتُم بِمُصْرِخِيَّ ۖ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ ۗ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٢٢﴾ وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ ۖ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ ﴿٢٣﴾ أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ ﴿٢٤﴾ تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَيَضْرِبُ اللَّـهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿٢٥﴾ وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ ﴿٢٦﴾ يُثَبِّتُ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَيُضِلُّ اللَّـهُ الظَّالِمِينَ ۚ وَيَفْعَلُ اللَّـهُ مَا يَشَاءُ ﴿٢٧﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ ﴿٢٨﴾ جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا ۖ وَبِئْسَ الْقَرَارُ ﴿٢٩﴾ وَجَعَلُوا لِلَّـهِ أَندَادًا لِّيُضِلُّوا عَن سَبِيلِهِ ۗ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ ﴿٣٠﴾ قُل لِّعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ ﴿٣١﴾ اللَّـهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ ﴿٣٢﴾ وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَيْنِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ﴿٣٣﴾ وَآتَاكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّـهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ ﴿٣٤﴾ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَـٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الْأَصْنَامَ ﴿٣٥﴾ رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ ۖ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي ۖ وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣٦﴾ رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ ﴿٣٧﴾ رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّـهِ مِن شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ ﴿٣٨﴾ الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٩﴾ رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ ﴿٤٠﴾ رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ ﴿٤١﴾ وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّـهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ ﴿٤٢﴾ مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ ﴿٤٣﴾ وَأَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ ۗ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ ﴿٤٤﴾ وَسَكَنتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ ﴿٤٥﴾ وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِندَ اللَّـهِ مَكْرُهُمْ وَإِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ ﴿٤٦﴾ فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّـهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ ﴿٤٧﴾ يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّـهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿٤٨﴾ وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ ﴿٤٩﴾ سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَتَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ ﴿٥٠﴾ لِيَجْزِيَ اللَّـهُ كُلَّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٥١﴾ هَـٰذَا بَلَاغٌ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٥٢﴾ } صدق الله العظيم
به سخنی که کافران خطاب به پروردگارشان می‌گویند نظر کن:
{ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّواْ أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُواْ إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿۹﴾ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ } صدق الله العظيم.
ممکن است «المذنب» حرف مرا قطع کرده و بگوید: «ناصر محمد چرا خداوند می‌فرماید:
{ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ} صدق الله العظيم
چرا می‌فرماید:{ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ }؟ چرا می‌فرماید: من ذنوبكم ! آیا این بدان معنی است که تمام گناهان ما آمرزیده نمی‌شود چون او از تمام گناهانی که ما در طول حیات تا زمان مرگ انجام می‌دهیم آگاه است؟ چرا خداوند تعالی می‌فرماید: {{ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ }}آیا مقصود این است که او همه گناهان ما را نمی‌بخشد بلکه برخی از آنها را می‌بخشد»؟
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ او می‌گوید: ازآنجاکه خداوند قبل از اینکه ما مرتکب گناه شویم، ما را مورد محاسبه قرار نمی‌دهد و اگر گناهی را مرتکب شدی ولی با انابه به‌سوی خداوند بازگشتی، خداوند گناهی را که انجام داده‌ای، می‌بخشد عزیز من. اما گناهانی هستند که در عالم غیب هستند و ازآنجاکه شما هنوز مرتکب آنها نشده‌اید، فرشته خداوند «ملک عتید» ، آنها را ثبت نکرده است چرا که هنوز مرتکب آنها نشده‌اید. اما خداوند آگاه از غیب با اینکه از گناهانی که شما در آینده مرتکب خواهید شد باخبر است ولی زمانی که توبه می‌کنید هر گناهی را که تا آن زمان مرتکب شده‌اید می‌آمرزد و کاری به گناهانی که هنوز مرتکب نشده‌اید ندارد، با وجود اینکه می‌داند مرتکب خواهید شد. وقتی مرتکب آن شوید، اگر بعد از انجام گناه، باز توبه کنید و با استغفار به درگاه او بازگردید، پروردگار را غفور و رحیم می‌یابید. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ } صدق الله العظيم [آل عمران:۱۳۵]
وخداوند به آگاهی خود از گناهانی که در آینده مرتکب می‌شوید نگاه نمی‌کند. او به قلب شما در حین توبه توجه دارد که با انابه از او درخواست هدایت شدن قلبتان را می‌کنید و اینکه آیا قلبتان برای تکرار آن گناه، اصرار دارد یا خیر؟ اگر نیتی برای ادامه گناه در قلبتان نیابد، تمام گناهانی را که قبل از آن مرتکب شده‌اید، می‌آمرزد و کاری ندارد که بعد از توبه در علم غیب چه‌چیزی در مورد گناهان بعدی شما آمده است. خداوند غفور و رحیم است و زمانی که آن گناه را مرتکب شوید، عتید در کتاب خود انجام آن را ثبت خواهد کرد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ ﴿٨٠﴾ } صدق الله العظیم[الزخرف]
و در سورة «الانفطار» می‌فرماید:
{ وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿١٠﴾ كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿١١﴾ يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾ } صدق الله العظیم
ودر سورة «ق» می‌فرماید:
{إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ ﴿١٧﴾ مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم
و اگر توبه و انابه کنید، خداوند گناهتان را می‌آمرزد و با عفو و غفران خود، آنها را به عمل نیکو مبدل می‌سازد و تا زمانی که قصد بازگشت به آن گناه را نداشته باشید؛ آن را می‌آمرزد حتی اگر بداند که یک ساعت بعد به آن گناه بازمی‌گردید. علم خداوند او را از گذشت و بخشش (عفو و غفران ) باز نمی‌دارد؛ چون با توبه نصوح در برابر خداوند حجت دارید و نمی‌خواهید دوباره به‌سوی آن گناه بازگردید و لذا خداوند گناهتان را می‌بخشاید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{ إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُواْ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ } صدق الله العظيم [آل عمران:۸۹]
اما شرط قبولی توبه در نزد خداوند این است که قصد بازگشت و إصرار به ادامه آن گناه را نداشته باشید. شرط پذیرش توبه این است که با انابه به‌سوی خداوند بازگردید و نیت بازگشت دوباره به آن گناه را نداشته باشید، اینجاست که خداوند گناهان را می‌بخشاید چون با انابه به درگاه او رو کرده و تا زمانی که شرط توبه، در قلب باشد، خداوند را رحیم و غفور می‌یابید.
شاید «المذنب» سوال کند: «ناصر محمد، چه شرایطی باید در قلب باشد تا توبه مورد قبول خداوند واقع گردد؟» جواب این سؤال را مستقیم به پروردگار می‌سپاریم که در آیات محکم کتابش می‌فرماید:
{ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ } صدق الله العظيم [آل عمران:۱۳۵]
حتی اگر خداوند بداند شما فردا باز آن گناه را مرتکب خواهید شد، کاری ندارد چون در آن زمان، شرط توبه را در قلبتان می‌یابد پس گناهان گذشته را می‌آمرزد، تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی است:
{ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ } صدق الله العظيم [آل عمران:۱۳۵]
اما اگر فرد گناهکار در زمان توبه بازهم نیت ادامه دادن گناه را داشته باشد، خداوند او را نمی‌بخشد.
خداوند در علم غیب خود از گناهان آینده شما آگاه است اما تا زمانی که مرتکب آنها نشده باشید، برایتان حساب نمی‌شود. اگر گناه را مرتکب شوید در کتاب عتید برایتان ثبت خواهد شد تا اینکه توبه کنید که در این صورت خداوند بدی را به نیکی تبدیل می‌نماید و بخاطر ارتکاب آن گناه [بعد از توبه کردن] شما را عقوبت نخواهد کرد که پروردگار من بخشنده و غفور و رحیم است. عفو و غفران محبوب نفس خداوند است. او غفار و رحیم و بهترین بخشایشگر است و چون خود بخشنده است، عفو از جانب بندگان را نیز دوست دارد، بندگانی که خشم خود را کنترل می‌کنند و با مردم مدارا کرده و آنها را می‌بخشند دوست دارد و بندگان نیکوکار و محسن محبوب خداوندند. چقدر صفات خداوند بزرگ است، خداوند ارحم الراحمین است و چقدر عدالت و کرم او فراوان است و معادلی ندارد. خداوند ستار العیوب و پذیرنده توبه است و پروردگارت به احدی ظلم نمی‌نماید. خداوند شما را آفریده است تا او را عبادت بدون گرفتن شریکی، عبادت کرده و بدانید چقدر خداوندتان غفور و رحیم است.
وسلامٌ على المرسلين والحمد لله رب العالمين..
أخو المذنبين التائبين في العالمين المذنب التائب الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=48840