Admin
17-04-2015, 01:24 PM
الإمام المهديّ ناصر محمد اليمانيّ
08 - جمادى الآخرة - 1432 هـ
11 - 05 - 2011 مـ
۲۱- اردیبهشت - ۱۳۹۰ ه.ش.
02:30 صبح
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصليّة للبيان ] (https://mahdialumma.org/showthread.php?p=14990)
https://mahdialumma.org/showthread.php?p=14990
(https://mahdialumma.org/showthread.php?p=14990)ـــــــــــــــــــــ
خلاصه دعوت إمام مهدی منتظر ناصر محمد يمانی، وسؤال و جواب از ذکر الحكيم..
شما مجاز به پنهان کردن این بیان از جهانیان نیستید و با قرآن کسانی را که از وعده و تهدید خداوند هراسان‌اند پند ده [فَذَكِّرْ بِالْقُرْ‌آنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ ﴿٤٥﴾ سوره ق]. کلام خداوند تعالی را به یاد داشته باشید که می‌فرماید:
{إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَـٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّـهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿١٥٩﴾ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَـٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿١٦٠﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمُرسلين النّبيّ الأمي الأمين مُحمد رسول الله صلى الله عليه وآله الطيبين والتابعين وسلّم تسليماً..
از مهدی منتظر، ناصر و یاور به آنچه که محمد رسول الله -صلى الله عليه وآله وسلم- آورده است، امام ناصر محمد یمانی به خادم حرمین الشریفین جناب ملک عبدالله بن عبد العزيز آل سعود حفظه الله و همچنین هیئت علمای بزرگ کشور عربستان سعودی:
سماحة الشيخ عبد العزيز بن عبد الله بن محمد آل الشيخ مفتي عام المملكة العربيّة السعوديّة ورئيس هيئة كبار العلماء ورئيس اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
سماحة الشيخ صالح بن محمد اللحيدان رئيس مجلس القضاء الأعلى وعضو هيئة كبار العلماء.
معالي الشيخ أ.د. صالح بن عبد الله بن حميد رئيس مجلس الشورى وعضو هيئة كبار العلماء
معالي الشيخ د. عبدالله بن محمد بن ابراهيم آل الشيخ وزير العدل وعضو هيئة كبار العلماء.
معالي الشيخ أ.د. عبد الله بن عبد المحسن التركي الأمين العام لرابطة العالم الإسلامي وعضو هيئة كبار العلماء.
معالي الشيخ أ.د. صالح بن فوزان بن عبد الله الفوزان عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ عبدالله بن عبد الرحمن بن غديان عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ أ.د. احمد بن علي سير المباركي عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ عبدالله بن سليمان بن منيع عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ أ.د. عبدالله بن محمد المطلق عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ محمد بن حسن بن عبد الرحمن آل الشيخ عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ عبدالله بن محمد بن سعد بن خنين عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ د. سعد بن ناصر بن عبد العزيز الشثري عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ د. يوسف بن محمد الغفيص عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ أ.د. عبد الوهاب بن ابراهيم أبو سليمان عضو هيئة كبار العلماء وأستاذ الدراسات العليا بكلية الشريعة والدراسات الإسلامية بجامعة أم القرى.
معالي الشيخ أ.د. عبد الرحمن بن محمد بن فهد السدحان عضو هيئة كبار العلماء وأستاذ أصول الفقه بكلية الشريعة بجامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية.
معالي الشيخ أ.د. عبد الله بن سعد بن محمد الرشيد عضو هيئة كبار العلماء وأستاذ الفقه بكلية الشريعة جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية.
معالي الشيخ أ.د. محمد بن عروس بن عبد القادر بن محمد عضو هيئة كبار العلماء والمدرس بالحرم المكي.
معالي الشيخ أ.د. علي بن سعد الضويحي عضو هيئة كبار العلماء وأستاذ أصول الفقه بكلية الشريعة -الاحساء - جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامي.
معالي الشيخ د. عبد العزيز بن محمد العبدالمنعم الأمين العام لهيئة كبار العلماء.
معالي الشيخ د . محمد بن سعد الشويعر مستشار بالرئاسة العامة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ عبد العزيز بن ناصر بن باز مستشار بالرئاسة العامة للبحوث العلمية والإفتاء وعضو مجلس الشورى.
و تمام مفتیان کشورهای اسلامی در جهان و تمام علمای مسلمین در تمام عالم و همچنین تمام ملت‌های اسلامی و رهبران عرب و غیر عرب و سلام بر پیروان حق تا روز دین و اما بعد...
خداوند به شما فرمان داده است اگر می‌خواهید حق را از باطل تشخیص دهید، قبل از شنیدن سخنان مدعی و تفکر در استدلال‌های علمی او که آیا حق است، درباره وی قضاوت نکنید؛ اینان هستند که خداوند در هر زمان و مکانی آنان را هدایت می‌فرماید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَبَشِّرْ عِبَادِ ﴿١٧﴾ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّـهُ ۖ وَأُولَـٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
ای مردم! من خلیفه خداوند بر شما هستم و همان چیزی را به شما می‌گویم که تمام انبیا و رسولان خداوند گفته‌اند:
{حَقِيقٌ عَلَى أَنْ لاّ أَقُولَ عَلَى اللّهِ إِلاّ الحقّ} صدق الله العظيم [الأعراف:۱۰۵]
سزاوار امام مهدی نیست که در دین خداوند جز حق فتوا دهد، حقی که با استدلال‌های قاطع علمی و روشن از جانب خداوند آمده است. او از روی اجتهاد و ظن سخن نمی‌گوید که این کار کسی را از حق بی نیاز نمی‌کند. در این بیان بطور مختصر «خلاصه دعوت امام مهدی منتظر ناصر محمد یمانی برای تمام بشریت» را خواهیم آورد و در آن چیزی که بر خلاف روش انبیا و رسولان باشد، پیدا نخواهید کرد و برای آسان‌تر شدن فهم آن، بیان به صورت سؤال و جواب از آیات محکم کتاب آورده خواهد شد، تا ذکری باشد برای خردمندان:
سؤال۱: ناصر محمد یمانی! تو مردم را به سوی عبادت چه کسی دعوت می‌کنی؟
جواب۱: من مهدی منتظر، بشریت را به سوی عبادت خداوند واحد قهار که خدایی جز او نیست و شریکی ندارد فرا می‌خوانم و دعوت مهدی منتظر، همان دعوت تمام انبیا و رسولانی است که به سوی جن و انس فرستاده شده‌اند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلاَّ نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدُونِ} [الأنبياء:۲۵].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿١٠٨﴾ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
سؤال ۲: انبیا و پیروان آنها، خداوند را چگونه عبادت می‌کردند؟
جواب ۲: جواب کسان را که در مورد چگونگی عبادت انبیا و پیروانشان سؤال می‌کنند، مستقیم از آیات محکم کتاب می‌آورم. خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:۵۷].
سؤال۳: از آنجا که خداوند، رسولان خود را با کتاب و پشت سرهم به سوی بشر می‌فرستد، رسول جدید مردم را به حکمیت بر اساس کتابی که بر رسول قبل از او فرستاده شده بود، فرا می‌خواند یا اینکه از آنان می‌خواست بر اساس کتابی که پروردگارش بر او نازل نموده بود، حکمیت کنند؟
جواب۳: رسول جدید خداوند آنان را به حکمیت بر اساس کتابی فرا می‌خواند که همراه او فرستاده شده است، چراکه کتاب جدید مرجع و حکم کتاب‌های قبلی است. چون شیاطین بشر، کتاب‌های قبل از او را تحریف کرده بودند و مردم درباره آنچه که قبل از او آمده‌بود، دچار اختلاف بودند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّـهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّـهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٢١٣﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
سؤال۴: خداوند وعده داده‌است کدام کتاب از تحریف و دستکاری محفوظ می‌ماند؟
جواب۴: خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا كَانَ هَـٰذَا الْقُرْآنُ أَن يُفْتَرَىٰ مِن دُونِ اللَّـهِ وَلَـٰكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٣٧﴾} صدق الله العظيم [يونس]
چون این آخرین رساله‌ای است که خداوند برای تمام مردم [با آخرین نبی خود] فرستاده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّـهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّـهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٥٨﴾} صدق الله العظيم [الأعراف]
این رساله خداوند برای جنیان نیز هست و گروهی از جنیان که آن را شنیدند به آن ایمان آورده و عالم جن را به پیروی از آن دعوت کردند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِّنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنصِتُوا ۖ فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَىٰ قَوْمِهِم مُّنذِرِينَ ﴿٢٩﴾ قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنزِلَ مِن بَعْدِ مُوسَىٰ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَىٰ طَرِيقٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٣٠﴾ يَا قَوْمَنَا أَجِيبُوا دَاعِيَ اللَّـهِ وَآمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُجِرْكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٣١﴾ وَمَن لَّا يُجِبْ دَاعِيَ اللَّـهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي الْأَرْضِ وَلَيْسَ لَهُ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءُ ۚ أُولَـٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [الأحقاف].
و به خاطر اینکه بعد از محمد رسول الله، رسولی فرستاده نخواهد شد تا کتاب او را با کتابی جدید تصحیح نماید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَكِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ} صدق الله العظيم [الأحزاب:۴۰]
و به خاطر اینکه بعد از قرآن مجید کتاب جدیدی نخواهد بود، لذا خداوند آن را از تحریف و دستکاری و اضافات حفظ نموده است تا مرجع وحکم کتاب‌های پیشین باشد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿٩﴾} صدق الله العظيم [الحجر].
خداوند این کتاب را به عبث حفظ ننموده است، بلکه حفظ شده‌است تا از آن پیروی شود و باید نسبت به هرچه که مخالف محکمات آن است فرقی ندارد در تورات و انجیل باشد یا در احادیث سنت نبوی کافر بود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَهَـٰذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٥٥﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
خداوند آن را مرجع و دانش‌نامه تمام کتب پیش از آن قرار داده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ هَذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ الحقّ فَهُم مُّعْرِضُونَ} صدق الله العظيم [الأنبياء:۲۴].
و به مردمان فرمان داده است که به برهان حق آمده از جانب پروردگارشان که آنها را به سوی خدایشان فرا می‌خواند پایبند باشند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا ﴿١٧٤﴾ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿١٧٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
خداوند مهدی منتظر را هم برانگیخته است تا بشریت را به پیروی از ذکر محفوظ از تحریف دعوت نماید و اگر دیدید تورات یا انجیل یا احادیث سنت نبوی با آیات محکم قرآن اختلاف دارند، خداوند به شما هشدار می‌دهد که از آنچه که مخالف ذکر محفوظ از تحریف خداوند است پیروی نکنید؛ بلکه خداوند به شما امر می‌کند که به آیات محکم قرآن عظیم تمسک جسته و پایبند باشید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعاً وَلاَ تَفَرَّقُواْ} [آل عمران:۱۰۳]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا ﴿١٧٤﴾ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿١٧٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سؤال ۵: آیا قرآن عظیم تأیید کننده کتاب تورات و انجیل است؟
جواب۵: قرآن عظیم برای تصدیق کتاب‌های قبل از آن یعنی تورات و انجیل آمده است و بی شک خداوند آن را بر تمامی آنها برتری داده و مهیمن ساخته تا مرجع حل اختلافاتی باشد که برای معتقدان به تورات و انجیل پیش آمده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بالحقّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الحقّ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا} صدق الله العظيم [المائدة:۴۸]
سؤال ۶ : آیا شریعت هر امت با شریعت جدیدی که خداوند می‌فرستد، متفاوت است؟
جواب ۶: خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَىٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ ۚ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا﴿١٦٣﴾} [النساء].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يُرِيدُ اللَّـهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَيَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ وَيَتُوبَ عَلَيْكُمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النساء].
به راستی که خداوند به بنده و نبی خود محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم امر می‌نماید تا از شریعت و روش کسانی که پیش از وی هدایت شده‌اند؛ پیروی نماید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿١٢٣﴾} صدق الله العظيم [النحل]
سؤال ۷: آیا روش وشریعت انبیا با روش و شریعت پیروانشان تفاوت دارد، یعنی آیا خداوند به خاتم الأنبیاء و مرسلین امر نموده است تا تنها از روش ابراهیم علیه الصلاة و السلام پیروی نماید یا به خاتم الأنبیاء و مرسلین امر نموده که از طریقه تمام انبیا و پیروان آنها در عبادت پروردگارشان پیروی کرده و خداوند را بدون شریک مورد عبادت و پرستش قرار دهد؟ چون اگر طریقه انبیا روشی انحصاری باشد، تنها سزاوار خود آنهاست و می‌دیدیم که خداوند به نبی خود فرمان می‌داد تا تنها از طریقه انبیا‌پیروی نماید ولی اگر دیدیم خداوند به محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم امر می کند تا از همان روش هدایت انبیا و طریق هدایت پیروانشان تبعیت کند، این یعنی روش و مسیر هدایت تنها یک مسیر است و فرقی میان نبی و پیروانش نیست.
جواب ۷: خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَتِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا إِبْرَاهِيمَ عَلَىٰ قَوْمِهِ ۚ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاءُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ ﴿٨٣﴾ وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۚ كُلًّا هَدَيْنَا ۚ وَنُوحًا هَدَيْنَا مِن قَبْلُ ۖ وَمِن ذُرِّيَّتِهِ دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَارُونَ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿٨٤﴾ وَزَكَرِيَّا وَيَحْيَىٰ وَعِيسَىٰ وَإِلْيَاسَ ۖ كُلٌّ مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿٨٥﴾ وَإِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطًا ۚ وَكُلًّا فَضَّلْنَا عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿٨٦﴾ وَمِنْ آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ ۖ وَاجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٨٧﴾ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّـهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٨٨﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ۚ فَإِن يَكْفُرْ بِهَا هَـٰؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ ﴿٨٩﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ ۖ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ ۗ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْعَالَمِينَ ﴿٩٠﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{وَمِنْ آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ وَاجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٨٧﴾ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّـهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٨٨﴾} صدق الله العظيم [الأنعام]
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْعَالَمِينَ ﴿٩٠﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
یعنی روش عبادت پروردگار توسط آنها روشی واحد است، چون انبیا و پیروانشان همگی بنده خداوند هستند و همگی به یک اندازه درباره خداوند حق دارند. خداوند انبیا را، فرزند خود قرار نداده است [خداوند پاک ومنزه و بسی بالاتر این توصیفات است] تا راه خاصی برای هدایت به سوی پروردگارشان برایشان قائل شود بلکه راه انبیا و پیروانشان یکسان است چون همگی به یک اندازه در مورد خداوند حق دارند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَإِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ ﴿٥٢﴾} صدق الله العظيم [المؤمنون].
سؤال ۸: با توجه به فرمان خداوند در محکمات کتابش به محمدٍ رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم :
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ} صدق الله العظيم،
سؤال این است که: آیا خداوند دقیقاً به ما فتوا داده است که انبیا و پیروانشان چگونه پروردگارشان را عبادت می‌کردند تا ما به آنها اقتدا کرده و از شیوه آنان پیروی کنیم؟
جواب ۸: خداوند در آیات محکم کتاب خود درباره چگونگی عبادت انبیا و پیروانش فتوا داده است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾} صدق الله العظيم [الإسراء]
سؤال ۹: پس یعنی مقام «وسیله» به سوی خداوند برای رقابت در راه حب و قرب الهی و اینکه چه کسی به خداوند نزدیکتر و نزد او محبوب‌تر است؛ منحصر به انبیا و رسولان نیست و امری عمومی برای تمام بندگان خداست که «وسیله» را بجویند و در راه حب و قرب معبود و روشن شدن اینکه چه کسی مقرب‌تر و محبوب‌تر است رقابت نمایند؟ چون علمای مسلمین و امتشان «وسیله» را برای محمد رسول الله درخواست می‌کنند نه خودشان، کما اینکه ما دعای آنان را حین اذان یا اقامه نماز می‌شنویم؟
جواب ۹: خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ} صدق الله العظيم [المائدة:۳۵].
سؤال ۱۰: ناصر محمد یمانی! هدف از «وسیله برای خدا» چیست؟
جواب ۱۰: خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
سؤال ۱۱: ناصر محمد! گویا در نزد عرش الهی، درجه و مقامی وجود دارد که خداوند، صاحب آن مقام را ناشناخته گذاشته است تا تمام بندگان در راه معبود با یکدیگر رقابت نمایند و برای همین می‌فرماید:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ} صدق الله العظيم
و از آنجا که این آیه، در بر دارنده‌ی اساس عقیده هدایت است، آیا محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم آن را در سنت بیان، توضیح داده است؟
جواب ۱۱: محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم می‌فرماید:
[سَلُوا اللَّهَ الْوَسِيلَةَ فَإِنَّهَا مَنْزِلَةٌ فِي الْجَنَّةِ لاَ تَنْبَغِي إِلاَّ لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ وَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَنَا هُوَ].
[ از خداوند وسیله را درخواست کنید.آن منزلی در بهشت است که تنها سزاوار یکی از بندگان خداوند است و امیدوارم من آن بنده باشم]
صدق عليه الصلاة والسلام.
چون خداوند مشخص ننوده‌است کدام بنده به این درجه رفیع و عالی نایل می‌شود، لذا تمام کسانی که به خداوند ایمان داشته و از شریعت هدایت انبیاء و رسولان پیروی می‌کنند؛ چه ملائکه باشند چه جن و انس، امیدوار هستند که خودشان آن بنده مجهول باشند، فرقی ندارد که از رسولان خداوند باشند یا از پيروان آنها و هیچ بنده‌ای را برای رسیدن به ذات پروردگار بر خود ترجیح نمی‌دهند چون محبتی که در قلب آنان نسبت به خداوند هست؛ بسیار بیشتر از محبتشان به انبیا خدا ورسولان اوست. شایسته نیست که پیروان، وسیله را برای نبیِّ خود بخواهند نه برای خود؛ که اگر چنین کنند و به خاطر اینکه نبیّ آنها مقرب‌ترین و محبوب‌ترین بنده در نزد خدا باشد؛ دست از رقابت بکشند ،به این معناست که از خدا گذشته‌اند. اگرچنین است، پس علت خلقتشان چیست؟ و جواب از آیات محکم کتاب:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات]
سپس خداوند روش حق عبادت و هدایت شدن آنها را به سوی پروردگار حقشان به شما می‌آموزد :
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ} صدق الله العظيم
آیا اثری از اینکه بندگان هدایت‌شده‌ی خداوند؛ در مقام قرب الهی، دیگری را بر خود ترجیح دهند می‌یابید؟ جواب حق از پروردگار در آیات محکم قرآن عظیم این است که آنها برای [رسيدن به] مقام قرب الهی کس دیگری را بر خویشتن ترجیح نمی‌دهند. سبحان الله؛ چرا که حب آنها نسبت به خداوند بیش از محبتشان به انبیا است و برای همین است که می‌بینید بندگانی که خداوند هدایتشان نموده است؛ هر یک می‌خواهند خودشان مقرب‌ترین و محبوب‌ترین بنده در نزد پروردگارشان باشند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ} صدق الله العظيم.
از آنجا که علمای مسلمین و امتشان، دیگر در مسیر و طریق محمد رسول الله وپیروانش [که بر همه آنان سلام و صلوات باد] نیستند؛ اگر امام مهدی ناصر محمد یمانی بگوید: ای علمای مسلمین، ای امت مسلمان؛ آیا کسی از شما آرزو دارد که از محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم به خداوند مقرب‌تر بوده و بیش از ایشان در نزد خداوند محبوب باشد؟ تمام علمای مسلمین و امتشان، جواب یکسانی خواهند داد و می‌گویند: «دیوانه شده‌ای ناصر محمد یمانی! برای سزاوار هیچ‌یک از مسلمانان نیست که طمع داشته باشند در نزد خداوند، از خاتم الأنبیاء و مرسلین محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم مقرب‌تر و محبوب‌تر باشند. ایشان برای اینکه مقرب‌ترین و محبوب‌ترین بنده در نزد پروردگار باشد، بر دیگران اولویت دارد».
پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: چرا نزدیک‌ترین درجه در حب و قرب الهی شایسته کسی جز محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم نیست؟ مگر او پسر خداوند سبحان است که بیش از شما نسبت به پدر اولویت داشته باشد! جواب علمای مسلمین و امت شان چنین خواهد بود: «سبحان الله العظیم، ما مانند یهودیان و نصاری [مسیحیان] نیستیم که خداوند درباره ایشان می‌فرماید:
{وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّـهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّـهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّـهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [التوبة]
بلکه اعتقاد ما مسلمانان امی که پیرو نبی امیّ -صلّى الله عليه وآله وسلّم- هستیم درباره محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم یک عقیده واحد است و همگی معتقدیم ایشان بشری مانند ما و بنده‌ای از بندگان خداوند و انسان است» پس مهدی منتظر ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: پس چرا حق قربت به ذات پروردگاری که بر عرش عظیم احاطه دارد را تنها برای او قائل می‌شوید نه خودتان؟ اگرتک‌تک شما علمای مسلمین و امتشان به خاطر خداوند از حق خود برای رسیدن به این درجه عالی و رفیع به نفع محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم کناره‌گیری کنید تا خداوند در نفس خود شما را بیشتر دوست داشته باشد و نعیم بزرگتر از نعیم بهشت [نعيم اعظم] خود را برایتان محقق ساخته و راضی شود؛ کار درستی کرده‌اید و برای همین نیز خلق شده‌اید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات]
و برای همین هم به این مقام عالی و رفیع در بالاترین مکان بهشت «وسیله» گفته می‌شود؛ چون هدف خلقتتان نیست! خداوند شما را برای وارد شدن به بهشت یا آتش نیافریده است. بلکه راز آفرینش شما در نفس خداوند است تا راه عبادت رضوان او را درپیش گیرید تا راضی شود؛ چون رضوان او را بزرگتراز نعیم بهشت او می یابید[نعیم اعظم]. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة]
به این معنی که رضوان خداوند، بهشتی در قلب‌های شماست و آن را از نعیم جنت او بزرگتر می‌یابید و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ} صدق الله العظيم
یعنی نعیمی بزرگتر از نعیم جنت. این را ربانیونی درک می‌کنند که درحالی‌که هنوز در این دنیا زندگی می‌کنند، قدر خداوند را آن‌گونه که باید شناخته‌اند .ای کسانی که فزون‌طلبی در حیات دنیا، شما را به خود مشغول کرده است؛ روزی از شما در باره این نعیم اعظم سؤال خواهد شد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿١﴾ حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿٢﴾ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ﴿٣﴾ ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٤﴾ كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ﴿٥﴾ لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿٦﴾ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿٧﴾ ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النّعيم ﴿٨﴾} صدق الله العظيم [التكاثر]
نام آن نعیم اعظم گذاشته شده است، چون آن را نعیمی خواهید یافت که از نعیم جنت بسیار بزرگتر است و خداوند سبحان، صفت «النعيم الاعظم» را صفتي برای رضوان الهی قرار داده است زيرا از اسامی صفاتی خداوند است. العزیز و الحمید نیز از اسامی صفاتی خداوند هستند. اگر سؤالی از شما بکنم و بپرسم عزیز و حمید کیست؟ جواب می‌دهید «الله» . خداوند تعالی نیز می‌فرماید:
{الر ۚ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿١﴾ اللَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٢﴾} صدق الله العظيم [إبراهيم].
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{الر ۚ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿١﴾ اللَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٢﴾} صدق الله العظيم [إبراهيم]
و از اسامی بشر، حمید و عزیز است مثل این فرموده:
{وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَتُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَن نَّفْسِهِ ۖ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا ۖ إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [يوسف].
اما خداوند تعالی در آیات محکم کتابش می‌فرماید:
{رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا ﴿٦٥﴾} صدق الله العظيم [مريم].
اما می‌بینید که خداوند اسم «عزیز» را به بشر اطلاق می‌کند و می‌فرماید: {امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَنْ نَفْسِهِ} [يوسف]، لذا اسم عزیز از اسامی است که بین بندگان و پروردگار و معبود مشترک است چون از اسامی صفات خداوند سبحان است و برای همین در کتاب کسی را می‌یابید که عزیز نامیده می‌شود برخی صفات بین خداوند و بندگان مکرم او مشترک است از جمله آنها صفت «رحمت» است و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ} صدق الله العظيم [يوسف:۶۴]
رحم کنندگان [الراحمين] چه کسانی‌اند؟ آنان بندگانی هستند که خداوند در قلبشان صفت رحمت را قرار داده است ولی خداوند ارحم الراحمین، از آنان رحیم‌تر است و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ} صدق الله العظيم [يوسف:۶۴].
از دیگر صفت‌های مشترک بین بندگان و پروردگار و معبود، صفت غفران است. غفران کنندگان چه کسانی هستند؟ آنها بندگان «الرحمن» هستند که با آرامش و بی‌تکبّر بر زمین راه می‌روند و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند به آنها سلام می‌گویند [اشاره به آیه کریمه: وَعِبَادُ الرَّ‌حْمَـٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا(۶۳) سوره الفرقان]. اینان هستند که خداوند تعالی در آیات محکم کتاب خود درباره آنان می‌فرماید:
{وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ} صدق الله العظيم [الشورى:۳۷].
اما این صفات در کسانی که با آنها آراسته شده‌اند، محدود به خودشان است و مطلق نیست، چون غفران و بخشش آنها محدود به حقوق خودشان است. آنها نمی‌توانند از حق خود و حق خدای خود یا حق بندگانی که ولیِّ آنها نیستند که به آنها اجازه داده باشند، درگذرند. ولی خداوند می‌تواند حق خود و تمام بندگانش را مورد مغفرت قرار دهد، بدون اینکه نیاز به اجازه آنها داشته باشد، همان‌طور که خداوند نبی الله موسی را به خاطر قتل به‌ناحق مورد مغفرت قرار داد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفْلَةٍ مِّنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَـٰذَا مِن شِيعَتِهِ وَهَـٰذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِن شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيْهِ قَالَ هَـٰذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ ﴿١٥﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ﴿١٦﴾ قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِّلْمُجْرِمِينَ﴿١٧﴾} صدق الله العظيم [القصص].
ولی خداوند «خیر الغافرین» است، تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا ۖ إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاءُ وَتَهْدِي مَن تَشَاءُ ۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۖ وَأَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ﴿١٥٥﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
واین از صفاتی است که بین بندگانی که به این صفت آراسته‌اند و پروردگار و معبود مشترک است.همین طور صفت کرم، ولی خداوند «اکرم الأکرمین» است. همین طور صفت رزق که خداوند رزق شما را می‌دهد و گروهی از شما نیز رزق می‌دهید اما او «خیر الرازقین» است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ} صدق الله العظيم [سبأ:۳۹]
چون صفت رزق، بین بندگانی که دارای این صفت هستند و پروردگار و معبود، مشترک است، و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا ﴿٨﴾} صدق الله العظيم [النساء]
ولی خداوند است که «خیر الرازقین» است، تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ} صدق الله العظيم.
و اسامی صفات الله، اسامی هستند که بین خداوند و بندگانی که به آن صفت، موصوف‌اند؛مشترک هستند. ازجمله صفت حیات، و تمام موجودات زنده این صفت را دارند ولی موجودات زنده حیات محدودی دارند که به مرگ منتهی می‌شود ولی خداوند، زنده‌ای است که نمی‌میرد [الله حيٌّ لا يموت] ولی آیا شنیده‌اید نام کسی «الله» یا «الرحمن» باشد؟ جواب این است که چنین امری مجاز نیست، چون این اسامی مربوط به ذات خداوند است نه صفات و مقصود خداوند سبحان از این فرموده:
{رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيّاً} صدق الله العظيم [مريم:۶۵].
اسامی ذات خداوند سبحان است و مجاز نیست که کسی به جز خداوند با نام «الله» یا «الرحمن» خوانده شود، چون از اسامی ذات خداوند است و از نام‌های مشترک بین خداوند و بندگانی که به آن صفت آراسته‌اند نمی‌باشد. از اسامی ذات خداوند «الله» و «الرحمن» است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى} صدق الله العظيم [الإسراء:۱۱۰]
خداوند را با اسامی صفات او نیز می‌خوانید. از اسامی صفات او «الرحیم و النعیم» است. ولی «النعیم» صفتی برای ذات بهشت است و توصیفی برای «رضوان الله» ولی آن بندگان صفت «رضوان الله بر بندگانش» را در قلبشان نعيمی بزرگتر از نعیم جنت او می‌یابند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
و این همان نامی است که به اسم اعظم وصف می‌شود چون بین اسماء الحسنی الهی تفاوت وجود ندارد و تمام اسامی خداوند عظیم هستند فرقی ندارد اسامی ذات او باشند یا اسامی صفات او. حتی اسامی صفات که بین بندگان و پروردگار و معبود مشترک‌اند؛ برای بندگان محدود است. اگر آنان از اموال خود به انسان‌ها رزق می‌دهند؛ رزقشان محدود است و خداوند «خیر الرازقین» رزقش محدود نبوده و به همه چیز رزق می‌دهد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا مِن دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿٦﴾} صدق الله العظيم [هود].
و ان‌شاءالله، امام مهدی ناصر محمد یمانی بیانی خاص درباره اسامی «الرحمن» صادر خواهد کرد و از آیات محکم قرآن آن را برایتان استنباط خواهیم کرد و از آیات محکم و بینه کتاب که ام الکتاب هستند؛ تمام اسامی ذات و صفات خداوند را برایتان بیان خواهیم کرد ولی تا زمانی که به تعریفی که برای اسم اعظم الهی از آیات محکم کتاب برایتان آورده‌ایم اعتراف نکنید؛ قولی درمورد زمان صدور آن بیان به شما نمی‌دهیم.
سؤال ۱۲: ای کسی که خود را مهدی منتظر می‌نامی، اولین چیزی که ما را از تدبر در بیانات تو در مورد ذکر باز می‌دارد؛ اختلاف نام تو با نام مهدی منتظر است. چون نام تو مخالف فتوای محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم پیرامون نام مهدی منتظراست. ما اهل سنت و شیعیان در مورد حدیث حقی که درباره نام مهدی منتظر از محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم نقل شده اتفاق نظر داریم .ایشان می‌فرمایند:
[لا تقوم الساعة حتى يملك رجل من أهل بيتي يواطئ اسمه اسمي يملأ الأرض عدلا وقسطا كما مُلئت ظلماً وجوراً]. صدق عليه الصلاة والسلام.
جواب ۱۲: خداوند و رسولش راست گفته‌اند و درستی این حدیث حق در عالم واقعیات به اثبات رسیده است و من امام مهدی «ناصر محمد» هستم و چه کسی می‌تواند انکار کند که نام «محمد» همراه و در موافقت نام امام مهدی «ناصر محمد» نیست؟
سؤال ۱۳: صبرکن ناصر محمد، کجا نام تو با نام نبیّ یعنی «محمد بن عبدالله» عليه الصلاة والسلام مطابقت دارد؟ چون مقصود از [يواطئ اسمه اسمي] «مطابق بودن نام او با نام من» است و برای همین می‌بینیم که تمام اهل سنت و جماعت متفق‌اند که اسم امام مهدی «"محمد بن عبدالله» است. آیا «التواطوء» از نظر لغوی و شرعی به معنای تطابق نیست؟
جواب ۱۳: و این جواب حق شماست، اگر تمام علمای مسلمین از مذاهب و فرقه‌های مختلفشان توانستند از نظر لغوی و شرعی ثابت کنند که معنی کلمه «التواطؤ» تطابق است [که قادر به چنین کاری نیستند] امام مهدی منتظر ناصر محمد یمانی، مهدی منتظر نبوده و کسی جز یک دروغ‌گوی گستاخ نیست. پیش از این در تعداد زیادی از بیانات برایتان مثال زده بودیم که آیا از نظر لغوی و شرعی درست است که بگوییم: محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و ابوبکر رضی الله عنه و ارضاه در زمان هجرت به سوی یثرب با هم تطابق داشتند؟ جواب تمام علمای دین و لغت عربی را می‌دانیم چیست، همگی آنها یک زبان و بدون هیچ اختلاف نظری خواهند گفت: این درست نیست که بگوییم : محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و ابوبکر رضی الله عنه و ارضاه در زمان هجرت به سوی یثرب با هم تطابق داشتند، بلکه از نظر لغوی و شرعی درست این است که بگوییم: : محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و ابوبکر رضی الله عنه و ارضاه در زمان هجرت به سوی یثرب همراه و ملازم و موافق یکدیگر بودند.
سؤال ۱۴: و می‌گویم: آیا درست است که هم معنی «تواطوء» را به جای کلمه «تواطوء» بکار بریم؟
جواب ۱۴: البته که می‌توان ناصر محمد؛ از کلمات هم معنی با «تواطوء» کلمه توافق است و درست است که بگوییم: محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و ابوبکر رضی الله عنه و ارضاه در زمان هجرت به سوی یثرب همراه و هم‌دست یکدیگر بودند. پس ناصر محمد برایتان به حق حجت آورده و می‌گوید: آیا نمی‌بینید که مقصود ایشان که سلام و صلوات بر او باد از اینکه می‌فرماید: [يواطئ اسمه اسمي] این است که اسم «محمد» همراه و در مرافقت نام امام مهدی است: «ناصر محمد» و خداوند حکمت همراه بودن نام محمد و نام امام مهدی را در این نهاده است که اسمش از کارش خبر دهد و نامش نشانه عنوان دعوتش برای مردم باشد. چون خداوند امام مهدی را به عنوان رسولی که کتاب جدیدی با خود بیاورد، برنمی‌انگیزد. بلکه «ناصر محمد» را برای یاری رساندن [ناصر] محمد رسول الله خاتم الأنبياء والمرسلين صلى الله عليه وآله وسلم بر می‌انگیزد.
لذا من شما را بازگشت و رجوع به شیوه و منهاج اولیه نبوت و پیروی از آنچه که خاتم الأنبياء والمرسلين [محمد] صلّى الله عليه وآله و سلّم با خود آورده است یعنی قرآن عظیم و همچنین پیروی از بیان حق آن در سنت نبوی فرا می‌خوانم و هرگاه در تورات و انجیل و سنت نبوی مخالفت و مغایرتی با قرآن عظیم دیدید، از شما دعوت می‌کنم که به آیات محکم قرآن عظیم پایبند باشید. خداوند قرآن عظیم را تنها بصیرتی برای محمد رسول الله قرار نداده‌است، بلکه این کتاب بصیرت محمد رسول الله و تمام کسانی است که تا «یوم الدین» و قيامت از ایشان پیروی می‌نمایند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلْ هَـٰذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّـهِ ۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي ۖ وَسُبْحَانَ اللَّـهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿١٠٨﴾} صدق الله العظيم [يوسف]
سؤال ۱۵: آیا ناصر محمد به سنت نبوی باور دارد؟
جواب ۱۵: البته که باور دارد ، چراکه قرآن و سنت بیان هر دو از جانب «الرحمن» آمده‌اند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [القيامة]
مگر چیزی از سنت بیان که مخالف آیات محکم قرآن باشد که در این صورت از جان«الرحمن» نیست؛ بلکه دروغ‌های شیطان است که از زبان اولیائش که تظاهر به ایمان داشتن می‌کنند ولی برای دور کردن شما از پیروی از محکمات قرآن، کفر و مکر خود را پنهان نگه می‌دارند، نقل شده است. کما این که خداوند تعالی نیز به شما خبر داده‌است و می‌فرماید:
{وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِندِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ ۖ وَاللَّـهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ ۖ فَأَعْرِ‌ضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّـهِ وَكِيلًا ﴿٨١﴾ أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّـهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا ﴿٨٢﴾ } صدق الله العظيم [النساء].
سؤال ۱۶: ناصر محمد؛ مقصود خداوند تعالی چیست که می‌فرماید:
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّـهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا ﴿٨٢﴾} صدق الله العظيم [النساء]
جواب ۱۶: این از آیات محکم است و خداوند به شما به حق فتوا می‌دهد که قرآن و احادیث بیان آن در سنت نبوی همگی از جانب خداوند است و سپس از روش کشف احادیثی که توسط منافقان به دروغ جعل و پنهان شده‌اند سخن می‌گوید. منافقینی که خداوند تعالی درباره ایشان می‌فرماید:
{وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِنْدِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ}.
از آنجا که قرآن از تحریف و دستکاری محفوظ است، لذا خداوند به شما فرمان می‌دهد که به قرآن عظیم رجوع کنید و اگر حدیث از سوی خداوند و رسولش نباشد؛ با محکمات قرآن اختلاف زیادی خواهد داشت. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِندِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ ۖ وَاللَّـهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ ۖ فَأَعْرِ‌ضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّـهِ وَكِيلًا ﴿٨١﴾ أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّـهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا ﴿٨٢﴾ } صدق الله العظيم [النساء].
سؤال ۱۷: آیا محمدٌ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- این آیه را بیان و تشریح نموده‌اند تا صحابه نیکوکار ایشان بدانند آیات محکم قرآن مرجع اختلاف در احادیث سنت بیان ایشان است؟
جواب ۱۷: محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم می‌فرماید:
[ ألا إني أوتيت القرآن ومثله معه ]
[به راستی که به من قرآن و چیزی که مانند آن است (سنت) داده شده است].
و می‌فرماید:
[ اعرضوا حديثي على الكتاب فما وافقه فهو مني وأنا قلته ]
[حدیث مرا با کتاب مقایسه نمایید اگر موافق آن بود از من است و من آن را گفته‌ام]
و می‌فرماید:
[ وإنها ستفشى عني أحاديث فما أتاكم من حديثي فاقرأوا كتاب الله واعتبروه فما وافق كتاب الله فأنا قلته وما لم يوافق كتاب الله فلم أقله ]
[ از جانب من احادیثی برایتان آورده می‌شود. زمانی که حدیثی از جانب من برایتان بیان شد، کتاب خداوند را بخوانید و در آن تدبر کنید. اگر با کتاب خداوند موافق بود، من آن را گفته‌ام و آنچه که با کتاب خداوند موافق نباشد، من بیان نکرده‌ام]
و می‌فرماید:
[ ستكون عني رواة يروون الحديث فاعرضوه على القرآن فإن وافق القرآن فخذوها وإلا فدعوها ]
[ راویان احادیثی را از من نقل خواهند کرد؛ آنها را به قرآن عرضه کنید .اگر با قرآن هم‌سان بودند بپذیرید و درغیر این صورت کنارشان بگذارید]
و می‌فرماید:
[ عليكم بكتاب الله وسترجعون إلى قوم يحبون الحديث عني ومن قال علي ما لم أقل فليتبوأ مقعده من النار فمن حفظ شيئاً فليحدث به ]
[ شما را به کتاب خداوند فرا می‌خوانم؛ کسانی خواهند آمد که دوست دارند از من احادیثی را نقل کنند و هر کس چیزی را بگوید که من نگفته باشم جایگاهش در آتش است وهمچنین اگر کسی حدیثی را حفظ کرده باشد می‌تواند آن را نقل کند]
و می‌فرماید:
[ عليكم بكتاب الله فإنكم سترجعون إلى قوم يشتهون الحديث عني فمن عقل شيئاً فليحدث به ومن افترى علي فليتبوأ مقعداً وبيتاً من جهنم ]
[بر شماست که به کتاب خداوند پایبند باشید و مطمئناً کسانی خواهند آمد که دوست دارند از من چیزی نقل کنند اگر کسی چیزی را از حفظ داشت (به خاطر داشت) بگوید و کسي که به من نسبت دروغ بدهد؛ جایگاه و منزلش در آتش است ]
و می‌فرماید:
[ ألا إنها ستكون فتنة قيل ما المخرج منها يا رسول الله قال كتاب الله فيه نبأ من قبلكم وخبر ما بعدكم وحكم ما بينكم هو الفصل ليس بالهزل من تركه من جبار قصمه الله ومن ابتغى الهدى في غيره أضله الله وهو حبل الله المتين وهو الذكر الحكيم وهو الصراط المستقيم وهو الذي لا تزيغ به الأهواء ولا تلتبس به الألسنة ولا تشبع منه العلماء ولا يخلق عن كثرة الرد ولا تنقضي عجائبه، هو الذي لم تنته الجنّ إذ سمعته حتى قالوا: {إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ} من قال به صدق ومن عمل به أجر، ومن حكم به عدل ومن دعا إليه هدي إلى صراط مستقيم ]
[«بي گمان فتنه اي در پيش است . گفتم: يا رسول الله ! پس راه بيرون رفت از آن فتنه چيست؟ فرمودند: راه بيرون رفت از آن فتنه، كتاب خدای تبارك و تعالی است؛ در قرآن خبر پيشينيان شما، خبر پسينيان شما و داوری در ميان شماست، قرآن سخني است قاطع و فیصله بخش كه شوخي و بازيچه نيست و عجايب و شگفتی‌های آن به پايان نمی‌آيد و قرآن است كه چون جنيان آن را شنيدند، بی درنگ گفتند: «إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ» ی و هر كس به قرآن سخن گفت، راست گفت و هر كس به آن عمل نمود پاداش گرفت هر كس به سوي قرآن دعوت كرد، به سوی راه راست هدايت شد».]
و می‌فرماید:
[ يأتي على النَّاس زمان لا تطاق المعيشة فيهم إلا بالمعصية حتى يكذب الرجل ويحلف فإذا كان ذلك الزمان فعليكم بالهرب قيل يا رسول الله وإلى أين المهرب قال إلى الله وإلى كتابه وإلى سنة نبيه الحق ]
[دورانی برای مردم می‌رسد که معیشت آنها بر اساس معصیت است و مرد به دروغ سخن گفته و سوگند می‌خورد. پس اگر چنین زمانی فرارسید بر شماست که بگریزید.سؤال شدای پیامبر خدا به کجا بگریزیم و ایشان پاسخ دادند به سوی خداوند و کتابش و سنت حق پیامبرش بگریزید]
سؤال ۱۸: نظرت درباره علمای شیعه و سنی امروزین و کسانی که شبیه آنها عمل می‌کنند، چیست؟ کسانی که در دینشان دچار پراکندگی و اختلاف شده و هر یک به داشته‌های خود دلشاد هستند؟
جواب۱۸: نظر امام مهدی این است که آنان درست برعکس دستوری که خداوند داده است؛ عمل می‌کنند مگر کسی که خدا به او رحم نماید. چون آنها به بخش‌هایی از قرآن ایمان داشته و نسبت به بخش‌هایی از آن کافر هستند. کفر آنان نسبت به بخش‌هایی از قرآن در لفظ نیست بلکه تنها از بخش‌هایی از قرآن پیروی می‌کنند که با احادیث و روایاتی که دارند موافق باشد. ولی وقتی روایاتی بر خلاف آیات محکم قرآن عظیم داشته باشند، از آیات مخالف با روایات و احادیث روگردانده و از احادیث مخالف با آیات محکم قرآن پیروی می‌کنند؛ حال هر چقدر هم آیات روشن و محکم باشند؛ فرقی نمی‌کند. بعد هم می‌گویند که تأویل این آیات را جز خداوند کسی نمی‌داند. آن‌‌گاه از روایات و احادیث مخالف با قرآن سنت نبوی پیروی کرده و خود را هدایت شده هم می‌دانند.هم اینان هستند که محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم درباره ایشان فتوا داده است، چون کسانی که از آنچه که مخالف آیات محکم قرآن است پیروی می‌کنند؛ حکم همانانی را دارند که به بخشی از کتاب ایمان داشته و به بخش دیگری از آن کافرهستند. ایشان که سلام و صلوات بر او باد فرموده‌اند:
[ما بال أقوام يُشرِّفون المترفين ويستخِفّونَ بالعابدين ويعملون بالقرآن ما وافق أهواءهم، وما خالف تركوه، فعند ذلك يؤمنون ببعض الكتاب ويكفرون ببعض].
[مردم را چه می‌شود که به مترفان احترام می‌گذارند و عابدان را حقیر می‌شمارند و اگر قرآن بر طبق امیالشان باشد به آن عمل می‌کنند و هرچه بر خلاف خواسته‌شان باشد فرو می‌گذارند. در آن زمان آنها به قسمتی از کتاب ایمان داشته و به قسمتی از آن کافرند]
صدق عليه الصلاة والسلام.
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ} صدق الله العظيم [البقرة:۸۵].
سؤال ۱۹: ناصر محمد یمانی، آیا منظور تو از چنین فتوایی این است که تمام علمای مسلمین گمراه‌اند؟ بالاخره یکی از فرقه‌ها باید بر حق باشند، تصدیق حدیثی از محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم:
[افترقت اليهود على إحدى ـ أو اثنتي ـ وسبعين فرقة، والنصارى كذلك، وتفترق أمتي على ثلاث وسبعين فرقة، كلهم في النار إلا واحدة].
[یهود ۷۱ یا ۷۲ فرقه شدند؛ نصاری [مسیحیان] نیز همین‌طور و امت من به ۷۳ فرقه تقسیم خواهند شد که همه آنها در آتش‌اند مگر یک فرقه]
صدق عليه الصلاة والسلام.
ناصر محمد، سؤال این است که این فرقه از مسلمانان کدام فرقه است؟
جواب ۱۹: جواب را در آیات محکم کتاب پیدا می‌کنید. فرقه نجات یافته «الطائفة الناجیه» کسانی هستند که در روز قیامت با قلبی سلیم و عاری از شرک در پیشگاه خداوند حاضر می‌شوند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{ يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّـهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٩﴾} صدق الله العظيم [الشعراء]
بدانید که فرقه نجات یافتگان از آتش کسانی هستند که ایمان خود را با ظلم شرک نیالوده‌اند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:۸۲].
سؤال ۲۰: ناصر محمد، در مورد علمای مسلمین امروز و پیروانشان در فرقه‌ها و مذاهب مختلف اسلامی، چه نظری دارید؟ کدام یک فرقه‌ای هستند که از آتش نجات خواهند یافت؟
جواب ۲۰: خداوند تعالی می‌فرماید:
{الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ} صدق الله العظيم.
سؤال ۲۱: مقصود خداوند تعالی چیست:
{وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ}صدق الله العظيم
جواب ۲۱: خداوند تعالی می‌فرماید:
{لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ} [لقمان:۱۳].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{ يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّـهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٩﴾} صدق الله العظيم [الشعراء].
سؤال ۲۲: ولی ناصر محمد، مگر می‌شود کسی که به خدا مؤمن است و مسلمان است به خداوند شرک بیاورد؟
جواب ۲۲: خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّـهِ إِلَّا وَهُم مُّشْرِكُونَ ﴿١٠٦﴾} صدق الله العظيم [یوسف]
سؤال ۲۳: اما ناصر محمد یمانی، بیاناتی از شما یافته‌ام که در آنها علمای مسلمین و امت آنها را به تندی مورد خطاب قرار داده و آنها را مشرک دانسته‌اید. از کجا می‌دانی که آنها به خدای خود شرک آورده‌اند آیا وارد قلب‌هایشان شده و دریافتی که از شرک پاک نشده‌اند؟
جواب ۲۳: قبل از اینکه جواب بدهم، می‌خواهم سؤالی از شما بپرسم. اگر ناصر محمد یمانی به آنها بگوید ای علمای نصاری [مسیحی] و ای نصارا [مسیحیان] آیا شایسته کسی از شما هست که آرزو داشته باشد بیش از رسول الله مسیح عیسی بن مریم صلی الله علیه و آله و سلم؛ به قرب خداوند رسیده و نزد او محبوب باشد؟ جوابشان معلوم است. خواهند گفت: «ناصر محمد یمانی، دیوانه شده‌ای؟ شایسته نیست که هیچ یک از نصارا [مسیحیان] آرزو داشته باشند که از پسر خداوند سبحان در نزد او محبوب‌تر و مقرب‌تر باشند. حق پسر به پدر بیشتر است و چون ما معتقدیم که رسول الله مسيح عيسى بن مريم صلّى الله عليه وآله وسلّم پسر خداوند است، چگونه ممکن است کسی از ما آرزو کند بیش از رسول الله مسیح عیسی بن مریم صلی الله علیه و آله و سلم، پسر خدا، به قرب خداوند رسیده و نزد او محبوب باشد! بلکه پسر [بیش از هرکس] نسبت به پدر در اولویت است» و اگر ناصر محمد یمانی این سؤال را از علمای مسلمین و امتشان کند و بگوید: آیا اعتقاد دارید که هر یک از شما حق دارد بخواهد از محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم به خداوند مقرب‌تر و نزد او محبوب‌تر باشد؟ فکر می‌کنید جوابشان چیست و می‌گویند درست می‌گویی؟ خیر جوابشان روشن است. علمای مسلمین و امتشان [مگر کسی که خدا به او رحم نماید] خواهند گفت: «چگونه می‌خواهی آرزو داشته باشیم یکی از ما در نزد خداوند محبوب‌تر و مقرب‌تر از محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم باشد؟ دیوانه شده‌ای ناصر محمد یمانی؟ شایسته هیچ مسلمانی نیست که آرزو داشته باشد از محمد رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم محبوب‌تر و مقرب‌تر باشد». امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخشان می‌گوید: اگر چنین است؛ پس تمام شما یهودیان و نصاری [مسیحیان] و مسلمانان به خداوند شرک آورده‌اید، اما با درجات متفاوت. محبت شما به رسول خدا بیش از حب شما به خداوند است! آیا در حب نسبت به خداوند، برای او شریک گرفته‌اید؟ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّـهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّـهِ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّـهِ ۗ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّـهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّـهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ ﴿١٦٥﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
و به خاطر آنکه رسولان خدا را بیش از خداوند دوست دارید،یبرای همین از بالاترین درجه قرب و حب خداوند بخاطر انبیاء او عقب نشسته و صالحان را محروم کرده‌اید. سبحان الله العظیم! انبیا و رسولان، فرزندان خداوند نیستند؛به راستی که آنان نیز مانند شما بندگان خداوند، و انسان هستند و همان حقی که آنان در مورد خداوند دارند؛ شما نیز دارید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{إِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ ﴿٩٢﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
بیایید تا از شیوه هدایت انبیا و پیروانشان برایتان بگویم؛ آنها کسی را برای رسیدن به نزدیک‌ترین درجه حب و قرب الهی به خود ترجیح نمی‌دادند؛ بلکه همگی برای حب و قرب بیشتر به خداوند با یکدیگر رقابت می‌کردند و بر حسب فتوای خداوند در آیات محکم کتابش، این طریقه هدایت آنها بود و خداوند روش هدایت آنها به سوی پروردگارشان را به شما می‌آموزد و می‌فرماید:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:۵۷].
اما شما بر حسب عقیده‌تان، مقام «وسیله» به سوی خداوند و رقابت برای رسیدن به نزدیک‌ترین درجه حب و قرب الهی را به آنان منحصر کرده و خود را محروم کرده‌اید. درحالی‌که خداوند فرمان داده است، شما نیز مانند آنها به دنبال «وسیله» باشید و برای قرب به خداوند رقابت نمایید. خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ} صدق الله العظيم [المائدة:۳۵].
اما امام مهدی ناصر محمد یمانی شما را به سوی همان دعوت تمام انبیا و رسولان خداوند فرا می‌خواند که خداوند را بدون شریک عبادت کرده و همگی همراه با امام مهدی برای اینکه نزد پروردگار محبوب‌تر و مقرب تر باشید؛ رقابت نمایید. هر کس امام مهدی ناصر محمد یمانی را تصدیق کند و سپس اعتقاد داشته باشد که حق ندارد بخواهد تا خودش بنده‌ای باشد که از امام مهدی به پروردگارش مقرب‌تر و محبوب‌تر است چراکه می‌بیند که ناصر محمد یمانی خلیفه خداوند در زمین است و بگوید: «چگونه طمع داشته باشم که از امام مهدی ناصر محمد یمانی به خداوند نزدیکتر بوده و در نزد او محبوب‌تر باشم؟ خداوند ایشان را امام مسیح عیسی بن مریم علیه الصلاة و السلام قرار داده است». پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ او می‌گوید: فلانی! تو امام مهدی را بیشتر از خدا دوست داری؟ می گوید: «البته که نه، حب من به خداوند بیشتر از محبتم به امام مهدی است». می‌گویم: به خداوند قسم که دروغ می‌گویی. اگر خدا را بیش از امام مهدی دوست داشتی، در قلبت به‌خاطر او احساس غیرت می‌کردی و آرزو داشتی کاش تو بیش از امام مهدی و تمام انبیا و رسولان به مقام قرب و حب خداوند می‌رسیدی. اگر حب اعظم در قلب تو باشد برای محبوبت احساس غیرت می‌کنی و این غیرت در برابر تمام بندگانش از ملائکه و جن و انس خواهد بود.
ای بندگان خداوند! از خدا تقوا کنید و بدانید در نزد خداوند درجه و مقامی است که تنها شایسته یکی از بندگان خداوند است. خداوند صاحب این مقام را مجهول گذاشته است و حکمت این امر این است که تمام بندگان خداوند از ملائکه و جن و انس، برای رسیدن به پروردگار و معبود با یکدیگر رقابت کنند تا روشن شود چه کسی به آن درجه می‌رسد و بنده‌ای خواهد بود که مقرب‌ترین بنده به خداوند است و این قاعده هدایت در آیات محکم کتاب برای بندگانی است که خداوند آنان را هدایت کرده است:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم
بین انبیا اهل کتاب و پیروانشان و بین مسلمانان امیّ و نبیِّ آنها فرقی نیست و همگی بندگان «رب المعبود» هستند و همه ما در ذات پروردگار حق داریم چون همه ما بندگان خداوند هستیم و او پروردگار و رب المعبود است که همسری اختیار نکرده و فرزندی ندارد و حقوق تمام بندگان نسبت به رب المعبود با یکدیگر برابر است؛ خداوند شما را نیافریده که یکدیگر را عبادت کنید! بلکه خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
پس تعظیم و مبالغه درباره انبیا و رسولان را رها کنید. به‌راستی که آنها هم بندگانی همانند شما هستند و شما نیز در ذات خداوند سبحان همان حقی را دارید که آنان دارد. آنها فرزندان خداوند نیستند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٦٤﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّـهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّـهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّـهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٣٠﴾ اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَـٰهًا وَاحِدًا ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٣١﴾ يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللَّـهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّـهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
سؤال ۲۴: ولی ناصر محمد یمانی، مسلمانان امیّ که پیرو محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم-هستند محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- را مورد تعظیم قرار نداده و به‌ناحق درمورد ایشان مبالغه نکرده و نمی‌گویند که او فرزند خداوند سبحان است، بلکه محمد عبدالله و رسول اوست. چگونه آنان را با نصاری [مسیحیان] و یهودیان مقایسه می‌کنید؟
جواب ۲۴: امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید:خیر بلکه مسلمانان گرفتار شرک مبالغه در حق محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم و تمام انبیا و رسولان شده‌اند. در نظر آنان انبیا و رسولان از صالحان مکرم‌تر بوده و بر حسب اعتقادشان شایسته هیچ‌یک از پیروان نیست که از نبیّ مکرم‌تر باشد. برای همین هم احدی از علمای مسلمین یا امتشان را پیدا نمی‌کنید که آرزو داشته و مشتاق باشد تا خودش بنده‌ای باشد که نزد خداوند بیش از همه محبوب‌تر و مقرب‌تر باشد، چون محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم را برای رسیدن به مقام حب و قرب خداوند از خود شایسته‌تر و اولی‌تر می‌دانند. گرچه محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم فتوا نداده‌است که آن درجه عالی در نزد عرش تنها شایسته انبیا است و همچنین فتوا نداده است که این مقام جز ایشان، شایسته بنده دیگری نیست. بلکه ایشان که صلوات و سلام برایشان باد فرموده است:
[سَلُوا اللَّهَ الْوَسِيلَةَ فَإِنَّهَا مَنْزِلَةٌ فِي الْجَنَّةِ لاَ تَنْبَغِي إِلاَّ لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ وَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَنَا هُوَ].
[از درگاه خداوند «وسیله» را مسئلت کنید؛ که منزلی در بهشت است و تنها به یک نفر از بندگان خداوند تعلق خواهد گرفت و امید دارم من آن بنده باشم]
صدق عليه الصلاة والسلام.
وهمچنین تمام بندگانی که خداوند هدایتشان کرده است؛ همگی امیدوار هستند آنها بنده‌ای باشند که به بالاترین درجه حب و قرب خداوند می‌رسد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم
نه خداوند و نه رسولش به شما امر نکرده‌اند «وسیله» که نزدیک‌ترین درجه در حب و قرب الهی است به انبیا اختصاص دارد نه صالحان تا آن را برای ایشان طلب کنید نه خودتان. بلکه خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ} صدق الله العظيم
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٩٤﴾} [الأعراف].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾ وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
سؤال ۲۵: چرا چنین تهدید و وعده‌ای برای فرود عذاب فراگیر قبل از برپایی قیامت که شامل تمام آبادی‌های مسلم و کافر می‌شود، در همین آیات آمده است؟
جواب ۲۵: علت این است که آنان از دعوت مهدی منتظر برای رقابت در راه حب و قرب خداوند رو می‌گردانند و به شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود ؛ عقیده دارند. به چیزی عقیده دارند که خداوند و رسولش محمد رسول الله صلى الله عليه در این فرموده خداوند تعالی، آنان را از آن منع کرده‌اند:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٥١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
اما آنها انبیای خود را مورد تعظیم قرار داده و به‌ناحق در مورد آنان مبالغه کرده و گفتند اینان شفیعان ما در نزد خداوند هستند و بیش از ما برای حب و قرب خداوند اولویت دارند و درپیشگاه خداوند شفاعت ما را خواهند کرد. اینان هستند که هم خود را گمراه کرده‌اند و هم امتشان را و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٢٥٤﴾} [البقرة]..
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٥٣﴾} صدق الله العظيم [الأعراف]
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{وَضَلَّ عَنْهُم ما كانُوا يَفتَرُون} صدق الله العظيم.
و خداوند تعالى می‌فرماید:
{وَمَا نَرَى مَعَكُمْ شُفَعَاءكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاء لَقَد تَّقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمْ تَزْعُمُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:۹۴]
چون عقیده شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود؛ شرک به خداوند است و با صفتی از صفات خداوند تناقض دارد چراکه خداوند ارحم الراحمین است. پس چگونه به کسی التماس می‌کنند و انتظار رحمت دارید که از خداوند ارحم الراحمین، رحم کمتری نسبت به آنان دارد؟ پس این شرک است چون بندگان، از خداوند ارحم الراحمین نسبت به آنان مهربان‌تر نیستند. لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَـٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّـهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّـهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [يونس].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾} [البقرة]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ} [البقرة:۲۵۴].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَّا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ} [الأنعام:۷۰]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{اللَّـهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ ﴿٤﴾} صدق الله العظيم [السجدة]
آیا می‌دانید در کتاب خداوند راز عبادت بت‌ها چیست؟ به‌راستی که علت آن مبالغه در باره بندگان خداوند از انبیا و اولیا است و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَـٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ ﴿١٧﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَـٰكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا ﴿١٨﴾ فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [الفرقان]
نگاه کنید که شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود چگونه نفی شده است، خداوند و رسولانش عقيده آنان مبنی بر اعتقاد به شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود را تکذیب کرده‌اند و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا ﴿١٩﴾}صدق الله العظيم
و نمی‌گویند: «ما چنین می‌کنیم و همان‌گونه که شما می‌پندارید در پیشگاه خداوند شفیعان شما هستیم»/ خداوند از شرکی که برایش قائل می‌شوند پاک و منزه است.
ممکن است یکی از کسانی که قلبش از حق موجود در آیات محکم کتاب تنگ و منحرف شده و از متشابهات قرآن درباره شفاعت پیروی می‌کند، بخواهد بگوید: «مگر خداوند تعالی نمی‌فرماید:
{مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ} صدق الله العظيم [البقرة:۲۵۵]؟
ناصر محمد یمانی، به این چه پاسخی می‌دهید؟». در پاسخ او به حق می‌گوییم: خداوند به آنان اجازه شفاعت نداده است، بلکه برای تحقق شفاعت به ایشان اجازه می‌دهد؛ چه کسی بیش از خداوند ارحم الراحمین به شما رحم دارد و به‌راستی این رحمت اوست که در برابرغضبش برای شما شفاعت می‌کند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُل لِّلَّـهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
کسانی که خداوند به آنها اجازه می‌دهد برای تحقق شفاعت سخن بگویند، بندگانی هستند که رضوان خداوند هدف آنهاست نه وسیله‌ای برای رسیدن و تحقق بهشت. زمانی که خداوند به کسی از آنان که بخواهد اجازه سخن گفتن بدهد، او در پیشگاه پروردگار، درخواست شفاعت نمی‌کند! بلکه از پروردگارش می‌خواهد نعیم اعظم، نعیمی که بزرگتر از بهشت است را محقق سازد، چون می‌داند رضوان خداوند در نفسش از نعیم بهشت او بزرگتر است. با توجه به اینکه خداوند از کسی که به او اجازه سخن گفتن می‌دهد، راضی است؛ ولی چگونه قبل از تحقق رضوان خداوند در نفسش راضی شود مگر بندگانش وارد رحمتش گردند و اینجاست که شفاعت تحقق می‌یابد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم].
آیا می‌دانید مقصود از این فرموده خداوند تعالی چیست: {وَيَرْضَى} یعنی خداوند در نفس خود راضی می‌شود و غضب و حسرتی در نفس خداوند نسبت به بندگانی که در حق خود ظلم کرده و تصور می‌کردند هدایت شده‌اند، باقی نمی‌ماند و گر رضوان خداوند در نفسش محقق گردد؛ شفاعت تحقق می یابد و این از جانب خداوند است. چون تمام شفاعت از آن خداست و رحمت او در برابر غضب و عذابش شفاعت شما را خواهد کرد و در اینجاست که آن «شگفتی بزرگ» برای کسانی رخ می‌دهد که تصور می‌کردند بی تردید به جهنم خواهند رفت و به میهمانان مکرمی که در پیشگاه خداوند هستند می‌گویند:
{مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} [سبأ:۲۳].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾} صدق الله العظيم [سبأ]
این‌گونه نیست که خداوند به میهمان مکرم خود اجازه شفاعت بدهد! بلکه اجازه تحقق شفاعت را می‌دهد تا رحمتش برای بندگانش شفاعت کند چراکه خداوند ارحم الراحمین است. همانا که خداوند به آنان اجازه می‌دهد سخن بگویند و از او برای تحقق نعیم اعظم برای خود؛ درخواست نمایند {وَيَرْضَى}.
به خداوندی که جز او خدایی نیست قسم، در کتاب خداوند میهمانان مکرمی هستند که نه به سوی آتش سوق داده می‌شوند و نه به سوی بهشت؛ چون حاضر نمی‌شوند وارد بهشت گردند و از خداوند درخواست می‌کنند تا نعیمی که بزرگتر از نعیم بهشت است را برای ایشان محقق سازد و{وَيَرْضَى}. و اگر رضوان خداوند درنفسش محقق شود؛ شفاعت تحقق خواهد یافت. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم]
اگر رضوان خداوند در نفسش تحقق یابد، شفاعت رخ خواهد داد و شفاعت، مستقیم از نفس خداوند می‌آید و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلاَّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} صدق الله العظيم.
ای بندگان خداوند ازپروردگارتان پروا کنید و بدانید خدای شما، از انبیا و رسولان و مهدی منتظر نسبت به شما مهربان‌تر است، پس چگونه در پیشگاه پروردگاری که از تمام بندگانش به شما رحیم‌تر است و «الله» ارحم الراحمین است؛ از بندگانش التماس شفاعت دارید آیا فکر نمی‌کنید؟ بندگان خداوند از پروردگارتان تقوا کنید و از من پیروی نمایید تا شما را به راه درست هدایت نمایم. از شیطان «مسیح کذاب» تبعیت نکنید که او در برابر «الرحمن» عصیان کرده است. او که به شما نخواهد گفت مسیح کذاب است، بلکه خود را مسیح عیسی بن مریم معرفی کرده و می‌گوید او خداوند و پروردگار عالمیان است؛ سبحان الله العظیم! سزاوار نیست که مسيح عيسى ابن مريم -صلّى الله عليه وآله وسلّم- ادعا کند خدا یا فرزند خداست. این ادعای مسیح کذاب؛ شیطان رانده شده است. او را مسیح کذاب نامیده‌اند چون مسیح عیسی بن مریم حقیقی نیست و دروغ می‌گوید. از خدا تقوا کنید و از بیان حق کتاب که ذکری برای خردمندان است پیروی نمایید و به دعوت به گفت‌وگو با مهدی منتظر در قبل از ظهور در میز گفت‌وگوی جهانی در «پایگاه اطلاع رسانی اسلامی امام مهدی ناصر محمد یمانی» پاسخ دهید و اگر ابا کردید؛ بدانید که عذاب خداوند بر دروازه‌هاست. من شما را از سیاره عذاب و از «الراجفة» و بدنبال آن «الرادفة» بر حذر می دارم .
اللهم قد بلغت.. اللهم فاشهد.
برادرتان الإمام المهدي ناصر محمد اليماني
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=14992
08 - جمادى الآخرة - 1432 هـ
11 - 05 - 2011 مـ
۲۱- اردیبهشت - ۱۳۹۰ ه.ش.
02:30 صبح
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصليّة للبيان ] (https://mahdialumma.org/showthread.php?p=14990)
https://mahdialumma.org/showthread.php?p=14990
(https://mahdialumma.org/showthread.php?p=14990)ـــــــــــــــــــــ
خلاصه دعوت إمام مهدی منتظر ناصر محمد يمانی، وسؤال و جواب از ذکر الحكيم..
شما مجاز به پنهان کردن این بیان از جهانیان نیستید و با قرآن کسانی را که از وعده و تهدید خداوند هراسان‌اند پند ده [فَذَكِّرْ بِالْقُرْ‌آنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ ﴿٤٥﴾ سوره ق]. کلام خداوند تعالی را به یاد داشته باشید که می‌فرماید:
{إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَـٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّـهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿١٥٩﴾ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَـٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿١٦٠﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمُرسلين النّبيّ الأمي الأمين مُحمد رسول الله صلى الله عليه وآله الطيبين والتابعين وسلّم تسليماً..
از مهدی منتظر، ناصر و یاور به آنچه که محمد رسول الله -صلى الله عليه وآله وسلم- آورده است، امام ناصر محمد یمانی به خادم حرمین الشریفین جناب ملک عبدالله بن عبد العزيز آل سعود حفظه الله و همچنین هیئت علمای بزرگ کشور عربستان سعودی:
سماحة الشيخ عبد العزيز بن عبد الله بن محمد آل الشيخ مفتي عام المملكة العربيّة السعوديّة ورئيس هيئة كبار العلماء ورئيس اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
سماحة الشيخ صالح بن محمد اللحيدان رئيس مجلس القضاء الأعلى وعضو هيئة كبار العلماء.
معالي الشيخ أ.د. صالح بن عبد الله بن حميد رئيس مجلس الشورى وعضو هيئة كبار العلماء
معالي الشيخ د. عبدالله بن محمد بن ابراهيم آل الشيخ وزير العدل وعضو هيئة كبار العلماء.
معالي الشيخ أ.د. عبد الله بن عبد المحسن التركي الأمين العام لرابطة العالم الإسلامي وعضو هيئة كبار العلماء.
معالي الشيخ أ.د. صالح بن فوزان بن عبد الله الفوزان عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ عبدالله بن عبد الرحمن بن غديان عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ أ.د. احمد بن علي سير المباركي عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ عبدالله بن سليمان بن منيع عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ أ.د. عبدالله بن محمد المطلق عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ محمد بن حسن بن عبد الرحمن آل الشيخ عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ عبدالله بن محمد بن سعد بن خنين عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ د. سعد بن ناصر بن عبد العزيز الشثري عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ د. يوسف بن محمد الغفيص عضو هيئة كبار العلماء وعضو اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ أ.د. عبد الوهاب بن ابراهيم أبو سليمان عضو هيئة كبار العلماء وأستاذ الدراسات العليا بكلية الشريعة والدراسات الإسلامية بجامعة أم القرى.
معالي الشيخ أ.د. عبد الرحمن بن محمد بن فهد السدحان عضو هيئة كبار العلماء وأستاذ أصول الفقه بكلية الشريعة بجامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية.
معالي الشيخ أ.د. عبد الله بن سعد بن محمد الرشيد عضو هيئة كبار العلماء وأستاذ الفقه بكلية الشريعة جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية.
معالي الشيخ أ.د. محمد بن عروس بن عبد القادر بن محمد عضو هيئة كبار العلماء والمدرس بالحرم المكي.
معالي الشيخ أ.د. علي بن سعد الضويحي عضو هيئة كبار العلماء وأستاذ أصول الفقه بكلية الشريعة -الاحساء - جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامي.
معالي الشيخ د. عبد العزيز بن محمد العبدالمنعم الأمين العام لهيئة كبار العلماء.
معالي الشيخ د . محمد بن سعد الشويعر مستشار بالرئاسة العامة للبحوث العلمية والإفتاء.
معالي الشيخ عبد العزيز بن ناصر بن باز مستشار بالرئاسة العامة للبحوث العلمية والإفتاء وعضو مجلس الشورى.
و تمام مفتیان کشورهای اسلامی در جهان و تمام علمای مسلمین در تمام عالم و همچنین تمام ملت‌های اسلامی و رهبران عرب و غیر عرب و سلام بر پیروان حق تا روز دین و اما بعد...
خداوند به شما فرمان داده است اگر می‌خواهید حق را از باطل تشخیص دهید، قبل از شنیدن سخنان مدعی و تفکر در استدلال‌های علمی او که آیا حق است، درباره وی قضاوت نکنید؛ اینان هستند که خداوند در هر زمان و مکانی آنان را هدایت می‌فرماید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَبَشِّرْ عِبَادِ ﴿١٧﴾ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّـهُ ۖ وَأُولَـٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
ای مردم! من خلیفه خداوند بر شما هستم و همان چیزی را به شما می‌گویم که تمام انبیا و رسولان خداوند گفته‌اند:
{حَقِيقٌ عَلَى أَنْ لاّ أَقُولَ عَلَى اللّهِ إِلاّ الحقّ} صدق الله العظيم [الأعراف:۱۰۵]
سزاوار امام مهدی نیست که در دین خداوند جز حق فتوا دهد، حقی که با استدلال‌های قاطع علمی و روشن از جانب خداوند آمده است. او از روی اجتهاد و ظن سخن نمی‌گوید که این کار کسی را از حق بی نیاز نمی‌کند. در این بیان بطور مختصر «خلاصه دعوت امام مهدی منتظر ناصر محمد یمانی برای تمام بشریت» را خواهیم آورد و در آن چیزی که بر خلاف روش انبیا و رسولان باشد، پیدا نخواهید کرد و برای آسان‌تر شدن فهم آن، بیان به صورت سؤال و جواب از آیات محکم کتاب آورده خواهد شد، تا ذکری باشد برای خردمندان:
سؤال۱: ناصر محمد یمانی! تو مردم را به سوی عبادت چه کسی دعوت می‌کنی؟
جواب۱: من مهدی منتظر، بشریت را به سوی عبادت خداوند واحد قهار که خدایی جز او نیست و شریکی ندارد فرا می‌خوانم و دعوت مهدی منتظر، همان دعوت تمام انبیا و رسولانی است که به سوی جن و انس فرستاده شده‌اند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلاَّ نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدُونِ} [الأنبياء:۲۵].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿١٠٨﴾ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
سؤال ۲: انبیا و پیروان آنها، خداوند را چگونه عبادت می‌کردند؟
جواب ۲: جواب کسان را که در مورد چگونگی عبادت انبیا و پیروانشان سؤال می‌کنند، مستقیم از آیات محکم کتاب می‌آورم. خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:۵۷].
سؤال۳: از آنجا که خداوند، رسولان خود را با کتاب و پشت سرهم به سوی بشر می‌فرستد، رسول جدید مردم را به حکمیت بر اساس کتابی که بر رسول قبل از او فرستاده شده بود، فرا می‌خواند یا اینکه از آنان می‌خواست بر اساس کتابی که پروردگارش بر او نازل نموده بود، حکمیت کنند؟
جواب۳: رسول جدید خداوند آنان را به حکمیت بر اساس کتابی فرا می‌خواند که همراه او فرستاده شده است، چراکه کتاب جدید مرجع و حکم کتاب‌های قبلی است. چون شیاطین بشر، کتاب‌های قبل از او را تحریف کرده بودند و مردم درباره آنچه که قبل از او آمده‌بود، دچار اختلاف بودند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّـهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّـهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٢١٣﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
سؤال۴: خداوند وعده داده‌است کدام کتاب از تحریف و دستکاری محفوظ می‌ماند؟
جواب۴: خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا كَانَ هَـٰذَا الْقُرْآنُ أَن يُفْتَرَىٰ مِن دُونِ اللَّـهِ وَلَـٰكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٣٧﴾} صدق الله العظيم [يونس]
چون این آخرین رساله‌ای است که خداوند برای تمام مردم [با آخرین نبی خود] فرستاده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّـهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّـهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٥٨﴾} صدق الله العظيم [الأعراف]
این رساله خداوند برای جنیان نیز هست و گروهی از جنیان که آن را شنیدند به آن ایمان آورده و عالم جن را به پیروی از آن دعوت کردند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِّنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنصِتُوا ۖ فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَىٰ قَوْمِهِم مُّنذِرِينَ ﴿٢٩﴾ قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنزِلَ مِن بَعْدِ مُوسَىٰ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَىٰ طَرِيقٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٣٠﴾ يَا قَوْمَنَا أَجِيبُوا دَاعِيَ اللَّـهِ وَآمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُجِرْكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٣١﴾ وَمَن لَّا يُجِبْ دَاعِيَ اللَّـهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي الْأَرْضِ وَلَيْسَ لَهُ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءُ ۚ أُولَـٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [الأحقاف].
و به خاطر اینکه بعد از محمد رسول الله، رسولی فرستاده نخواهد شد تا کتاب او را با کتابی جدید تصحیح نماید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَكِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ} صدق الله العظيم [الأحزاب:۴۰]
و به خاطر اینکه بعد از قرآن مجید کتاب جدیدی نخواهد بود، لذا خداوند آن را از تحریف و دستکاری و اضافات حفظ نموده است تا مرجع وحکم کتاب‌های پیشین باشد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿٩﴾} صدق الله العظيم [الحجر].
خداوند این کتاب را به عبث حفظ ننموده است، بلکه حفظ شده‌است تا از آن پیروی شود و باید نسبت به هرچه که مخالف محکمات آن است فرقی ندارد در تورات و انجیل باشد یا در احادیث سنت نبوی کافر بود. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَهَـٰذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٥٥﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
خداوند آن را مرجع و دانش‌نامه تمام کتب پیش از آن قرار داده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ هَذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ الحقّ فَهُم مُّعْرِضُونَ} صدق الله العظيم [الأنبياء:۲۴].
و به مردمان فرمان داده است که به برهان حق آمده از جانب پروردگارشان که آنها را به سوی خدایشان فرا می‌خواند پایبند باشند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا ﴿١٧٤﴾ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿١٧٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
خداوند مهدی منتظر را هم برانگیخته است تا بشریت را به پیروی از ذکر محفوظ از تحریف دعوت نماید و اگر دیدید تورات یا انجیل یا احادیث سنت نبوی با آیات محکم قرآن اختلاف دارند، خداوند به شما هشدار می‌دهد که از آنچه که مخالف ذکر محفوظ از تحریف خداوند است پیروی نکنید؛ بلکه خداوند به شما امر می‌کند که به آیات محکم قرآن عظیم تمسک جسته و پایبند باشید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعاً وَلاَ تَفَرَّقُواْ} [آل عمران:۱۰۳]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا ﴿١٧٤﴾ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿١٧٥﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سؤال ۵: آیا قرآن عظیم تأیید کننده کتاب تورات و انجیل است؟
جواب۵: قرآن عظیم برای تصدیق کتاب‌های قبل از آن یعنی تورات و انجیل آمده است و بی شک خداوند آن را بر تمامی آنها برتری داده و مهیمن ساخته تا مرجع حل اختلافاتی باشد که برای معتقدان به تورات و انجیل پیش آمده است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بالحقّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الحقّ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا} صدق الله العظيم [المائدة:۴۸]
سؤال ۶ : آیا شریعت هر امت با شریعت جدیدی که خداوند می‌فرستد، متفاوت است؟
جواب ۶: خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَىٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ ۚ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا﴿١٦٣﴾} [النساء].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يُرِيدُ اللَّـهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَيَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ وَيَتُوبَ عَلَيْكُمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النساء].
به راستی که خداوند به بنده و نبی خود محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم امر می‌نماید تا از شریعت و روش کسانی که پیش از وی هدایت شده‌اند؛ پیروی نماید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿١٢٣﴾} صدق الله العظيم [النحل]
سؤال ۷: آیا روش وشریعت انبیا با روش و شریعت پیروانشان تفاوت دارد، یعنی آیا خداوند به خاتم الأنبیاء و مرسلین امر نموده است تا تنها از روش ابراهیم علیه الصلاة و السلام پیروی نماید یا به خاتم الأنبیاء و مرسلین امر نموده که از طریقه تمام انبیا و پیروان آنها در عبادت پروردگارشان پیروی کرده و خداوند را بدون شریک مورد عبادت و پرستش قرار دهد؟ چون اگر طریقه انبیا روشی انحصاری باشد، تنها سزاوار خود آنهاست و می‌دیدیم که خداوند به نبی خود فرمان می‌داد تا تنها از طریقه انبیا‌پیروی نماید ولی اگر دیدیم خداوند به محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم امر می کند تا از همان روش هدایت انبیا و طریق هدایت پیروانشان تبعیت کند، این یعنی روش و مسیر هدایت تنها یک مسیر است و فرقی میان نبی و پیروانش نیست.
جواب ۷: خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَتِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا إِبْرَاهِيمَ عَلَىٰ قَوْمِهِ ۚ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاءُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ ﴿٨٣﴾ وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۚ كُلًّا هَدَيْنَا ۚ وَنُوحًا هَدَيْنَا مِن قَبْلُ ۖ وَمِن ذُرِّيَّتِهِ دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَارُونَ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿٨٤﴾ وَزَكَرِيَّا وَيَحْيَىٰ وَعِيسَىٰ وَإِلْيَاسَ ۖ كُلٌّ مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿٨٥﴾ وَإِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطًا ۚ وَكُلًّا فَضَّلْنَا عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿٨٦﴾ وَمِنْ آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ ۖ وَاجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٨٧﴾ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّـهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٨٨﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ۚ فَإِن يَكْفُرْ بِهَا هَـٰؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ ﴿٨٩﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ ۖ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ ۗ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْعَالَمِينَ ﴿٩٠﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{وَمِنْ آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ وَاجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٨٧﴾ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّـهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٨٨﴾} صدق الله العظيم [الأنعام]
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْعَالَمِينَ ﴿٩٠﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
یعنی روش عبادت پروردگار توسط آنها روشی واحد است، چون انبیا و پیروانشان همگی بنده خداوند هستند و همگی به یک اندازه درباره خداوند حق دارند. خداوند انبیا را، فرزند خود قرار نداده است [خداوند پاک ومنزه و بسی بالاتر این توصیفات است] تا راه خاصی برای هدایت به سوی پروردگارشان برایشان قائل شود بلکه راه انبیا و پیروانشان یکسان است چون همگی به یک اندازه در مورد خداوند حق دارند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَإِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ ﴿٥٢﴾} صدق الله العظيم [المؤمنون].
سؤال ۸: با توجه به فرمان خداوند در محکمات کتابش به محمدٍ رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم :
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ} صدق الله العظيم،
سؤال این است که: آیا خداوند دقیقاً به ما فتوا داده است که انبیا و پیروانشان چگونه پروردگارشان را عبادت می‌کردند تا ما به آنها اقتدا کرده و از شیوه آنان پیروی کنیم؟
جواب ۸: خداوند در آیات محکم کتاب خود درباره چگونگی عبادت انبیا و پیروانش فتوا داده است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾} صدق الله العظيم [الإسراء]
سؤال ۹: پس یعنی مقام «وسیله» به سوی خداوند برای رقابت در راه حب و قرب الهی و اینکه چه کسی به خداوند نزدیکتر و نزد او محبوب‌تر است؛ منحصر به انبیا و رسولان نیست و امری عمومی برای تمام بندگان خداست که «وسیله» را بجویند و در راه حب و قرب معبود و روشن شدن اینکه چه کسی مقرب‌تر و محبوب‌تر است رقابت نمایند؟ چون علمای مسلمین و امتشان «وسیله» را برای محمد رسول الله درخواست می‌کنند نه خودشان، کما اینکه ما دعای آنان را حین اذان یا اقامه نماز می‌شنویم؟
جواب ۹: خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ} صدق الله العظيم [المائدة:۳۵].
سؤال ۱۰: ناصر محمد یمانی! هدف از «وسیله برای خدا» چیست؟
جواب ۱۰: خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
سؤال ۱۱: ناصر محمد! گویا در نزد عرش الهی، درجه و مقامی وجود دارد که خداوند، صاحب آن مقام را ناشناخته گذاشته است تا تمام بندگان در راه معبود با یکدیگر رقابت نمایند و برای همین می‌فرماید:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ} صدق الله العظيم
و از آنجا که این آیه، در بر دارنده‌ی اساس عقیده هدایت است، آیا محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم آن را در سنت بیان، توضیح داده است؟
جواب ۱۱: محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم می‌فرماید:
[سَلُوا اللَّهَ الْوَسِيلَةَ فَإِنَّهَا مَنْزِلَةٌ فِي الْجَنَّةِ لاَ تَنْبَغِي إِلاَّ لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ وَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَنَا هُوَ].
[ از خداوند وسیله را درخواست کنید.آن منزلی در بهشت است که تنها سزاوار یکی از بندگان خداوند است و امیدوارم من آن بنده باشم]
صدق عليه الصلاة والسلام.
چون خداوند مشخص ننوده‌است کدام بنده به این درجه رفیع و عالی نایل می‌شود، لذا تمام کسانی که به خداوند ایمان داشته و از شریعت هدایت انبیاء و رسولان پیروی می‌کنند؛ چه ملائکه باشند چه جن و انس، امیدوار هستند که خودشان آن بنده مجهول باشند، فرقی ندارد که از رسولان خداوند باشند یا از پيروان آنها و هیچ بنده‌ای را برای رسیدن به ذات پروردگار بر خود ترجیح نمی‌دهند چون محبتی که در قلب آنان نسبت به خداوند هست؛ بسیار بیشتر از محبتشان به انبیا خدا ورسولان اوست. شایسته نیست که پیروان، وسیله را برای نبیِّ خود بخواهند نه برای خود؛ که اگر چنین کنند و به خاطر اینکه نبیّ آنها مقرب‌ترین و محبوب‌ترین بنده در نزد خدا باشد؛ دست از رقابت بکشند ،به این معناست که از خدا گذشته‌اند. اگرچنین است، پس علت خلقتشان چیست؟ و جواب از آیات محکم کتاب:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات]
سپس خداوند روش حق عبادت و هدایت شدن آنها را به سوی پروردگار حقشان به شما می‌آموزد :
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ} صدق الله العظيم
آیا اثری از اینکه بندگان هدایت‌شده‌ی خداوند؛ در مقام قرب الهی، دیگری را بر خود ترجیح دهند می‌یابید؟ جواب حق از پروردگار در آیات محکم قرآن عظیم این است که آنها برای [رسيدن به] مقام قرب الهی کس دیگری را بر خویشتن ترجیح نمی‌دهند. سبحان الله؛ چرا که حب آنها نسبت به خداوند بیش از محبتشان به انبیا است و برای همین است که می‌بینید بندگانی که خداوند هدایتشان نموده است؛ هر یک می‌خواهند خودشان مقرب‌ترین و محبوب‌ترین بنده در نزد پروردگارشان باشند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ} صدق الله العظيم.
از آنجا که علمای مسلمین و امتشان، دیگر در مسیر و طریق محمد رسول الله وپیروانش [که بر همه آنان سلام و صلوات باد] نیستند؛ اگر امام مهدی ناصر محمد یمانی بگوید: ای علمای مسلمین، ای امت مسلمان؛ آیا کسی از شما آرزو دارد که از محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم به خداوند مقرب‌تر بوده و بیش از ایشان در نزد خداوند محبوب باشد؟ تمام علمای مسلمین و امتشان، جواب یکسانی خواهند داد و می‌گویند: «دیوانه شده‌ای ناصر محمد یمانی! برای سزاوار هیچ‌یک از مسلمانان نیست که طمع داشته باشند در نزد خداوند، از خاتم الأنبیاء و مرسلین محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم مقرب‌تر و محبوب‌تر باشند. ایشان برای اینکه مقرب‌ترین و محبوب‌ترین بنده در نزد پروردگار باشد، بر دیگران اولویت دارد».
پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: چرا نزدیک‌ترین درجه در حب و قرب الهی شایسته کسی جز محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم نیست؟ مگر او پسر خداوند سبحان است که بیش از شما نسبت به پدر اولویت داشته باشد! جواب علمای مسلمین و امت شان چنین خواهد بود: «سبحان الله العظیم، ما مانند یهودیان و نصاری [مسیحیان] نیستیم که خداوند درباره ایشان می‌فرماید:
{وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّـهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّـهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّـهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [التوبة]
بلکه اعتقاد ما مسلمانان امی که پیرو نبی امیّ -صلّى الله عليه وآله وسلّم- هستیم درباره محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم یک عقیده واحد است و همگی معتقدیم ایشان بشری مانند ما و بنده‌ای از بندگان خداوند و انسان است» پس مهدی منتظر ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: پس چرا حق قربت به ذات پروردگاری که بر عرش عظیم احاطه دارد را تنها برای او قائل می‌شوید نه خودتان؟ اگرتک‌تک شما علمای مسلمین و امتشان به خاطر خداوند از حق خود برای رسیدن به این درجه عالی و رفیع به نفع محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم کناره‌گیری کنید تا خداوند در نفس خود شما را بیشتر دوست داشته باشد و نعیم بزرگتر از نعیم بهشت [نعيم اعظم] خود را برایتان محقق ساخته و راضی شود؛ کار درستی کرده‌اید و برای همین نیز خلق شده‌اید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات]
و برای همین هم به این مقام عالی و رفیع در بالاترین مکان بهشت «وسیله» گفته می‌شود؛ چون هدف خلقتتان نیست! خداوند شما را برای وارد شدن به بهشت یا آتش نیافریده است. بلکه راز آفرینش شما در نفس خداوند است تا راه عبادت رضوان او را درپیش گیرید تا راضی شود؛ چون رضوان او را بزرگتراز نعیم بهشت او می یابید[نعیم اعظم]. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة]
به این معنی که رضوان خداوند، بهشتی در قلب‌های شماست و آن را از نعیم جنت او بزرگتر می‌یابید و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ} صدق الله العظيم
یعنی نعیمی بزرگتر از نعیم جنت. این را ربانیونی درک می‌کنند که درحالی‌که هنوز در این دنیا زندگی می‌کنند، قدر خداوند را آن‌گونه که باید شناخته‌اند .ای کسانی که فزون‌طلبی در حیات دنیا، شما را به خود مشغول کرده است؛ روزی از شما در باره این نعیم اعظم سؤال خواهد شد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿١﴾ حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿٢﴾ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ﴿٣﴾ ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٤﴾ كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ﴿٥﴾ لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿٦﴾ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿٧﴾ ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النّعيم ﴿٨﴾} صدق الله العظيم [التكاثر]
نام آن نعیم اعظم گذاشته شده است، چون آن را نعیمی خواهید یافت که از نعیم جنت بسیار بزرگتر است و خداوند سبحان، صفت «النعيم الاعظم» را صفتي برای رضوان الهی قرار داده است زيرا از اسامی صفاتی خداوند است. العزیز و الحمید نیز از اسامی صفاتی خداوند هستند. اگر سؤالی از شما بکنم و بپرسم عزیز و حمید کیست؟ جواب می‌دهید «الله» . خداوند تعالی نیز می‌فرماید:
{الر ۚ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿١﴾ اللَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٢﴾} صدق الله العظيم [إبراهيم].
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{الر ۚ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿١﴾ اللَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٢﴾} صدق الله العظيم [إبراهيم]
و از اسامی بشر، حمید و عزیز است مثل این فرموده:
{وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَتُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَن نَّفْسِهِ ۖ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا ۖ إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [يوسف].
اما خداوند تعالی در آیات محکم کتابش می‌فرماید:
{رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا ﴿٦٥﴾} صدق الله العظيم [مريم].
اما می‌بینید که خداوند اسم «عزیز» را به بشر اطلاق می‌کند و می‌فرماید: {امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَنْ نَفْسِهِ} [يوسف]، لذا اسم عزیز از اسامی است که بین بندگان و پروردگار و معبود مشترک است چون از اسامی صفات خداوند سبحان است و برای همین در کتاب کسی را می‌یابید که عزیز نامیده می‌شود برخی صفات بین خداوند و بندگان مکرم او مشترک است از جمله آنها صفت «رحمت» است و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ} صدق الله العظيم [يوسف:۶۴]
رحم کنندگان [الراحمين] چه کسانی‌اند؟ آنان بندگانی هستند که خداوند در قلبشان صفت رحمت را قرار داده است ولی خداوند ارحم الراحمین، از آنان رحیم‌تر است و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ} صدق الله العظيم [يوسف:۶۴].
از دیگر صفت‌های مشترک بین بندگان و پروردگار و معبود، صفت غفران است. غفران کنندگان چه کسانی هستند؟ آنها بندگان «الرحمن» هستند که با آرامش و بی‌تکبّر بر زمین راه می‌روند و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند به آنها سلام می‌گویند [اشاره به آیه کریمه: وَعِبَادُ الرَّ‌حْمَـٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا(۶۳) سوره الفرقان]. اینان هستند که خداوند تعالی در آیات محکم کتاب خود درباره آنان می‌فرماید:
{وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ} صدق الله العظيم [الشورى:۳۷].
اما این صفات در کسانی که با آنها آراسته شده‌اند، محدود به خودشان است و مطلق نیست، چون غفران و بخشش آنها محدود به حقوق خودشان است. آنها نمی‌توانند از حق خود و حق خدای خود یا حق بندگانی که ولیِّ آنها نیستند که به آنها اجازه داده باشند، درگذرند. ولی خداوند می‌تواند حق خود و تمام بندگانش را مورد مغفرت قرار دهد، بدون اینکه نیاز به اجازه آنها داشته باشد، همان‌طور که خداوند نبی الله موسی را به خاطر قتل به‌ناحق مورد مغفرت قرار داد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفْلَةٍ مِّنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَـٰذَا مِن شِيعَتِهِ وَهَـٰذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِن شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيْهِ قَالَ هَـٰذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ ﴿١٥﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ﴿١٦﴾ قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِّلْمُجْرِمِينَ﴿١٧﴾} صدق الله العظيم [القصص].
ولی خداوند «خیر الغافرین» است، تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا ۖ إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاءُ وَتَهْدِي مَن تَشَاءُ ۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۖ وَأَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ﴿١٥٥﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
واین از صفاتی است که بین بندگانی که به این صفت آراسته‌اند و پروردگار و معبود مشترک است.همین طور صفت کرم، ولی خداوند «اکرم الأکرمین» است. همین طور صفت رزق که خداوند رزق شما را می‌دهد و گروهی از شما نیز رزق می‌دهید اما او «خیر الرازقین» است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ} صدق الله العظيم [سبأ:۳۹]
چون صفت رزق، بین بندگانی که دارای این صفت هستند و پروردگار و معبود، مشترک است، و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا ﴿٨﴾} صدق الله العظيم [النساء]
ولی خداوند است که «خیر الرازقین» است، تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ} صدق الله العظيم.
و اسامی صفات الله، اسامی هستند که بین خداوند و بندگانی که به آن صفت، موصوف‌اند؛مشترک هستند. ازجمله صفت حیات، و تمام موجودات زنده این صفت را دارند ولی موجودات زنده حیات محدودی دارند که به مرگ منتهی می‌شود ولی خداوند، زنده‌ای است که نمی‌میرد [الله حيٌّ لا يموت] ولی آیا شنیده‌اید نام کسی «الله» یا «الرحمن» باشد؟ جواب این است که چنین امری مجاز نیست، چون این اسامی مربوط به ذات خداوند است نه صفات و مقصود خداوند سبحان از این فرموده:
{رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيّاً} صدق الله العظيم [مريم:۶۵].
اسامی ذات خداوند سبحان است و مجاز نیست که کسی به جز خداوند با نام «الله» یا «الرحمن» خوانده شود، چون از اسامی ذات خداوند است و از نام‌های مشترک بین خداوند و بندگانی که به آن صفت آراسته‌اند نمی‌باشد. از اسامی ذات خداوند «الله» و «الرحمن» است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى} صدق الله العظيم [الإسراء:۱۱۰]
خداوند را با اسامی صفات او نیز می‌خوانید. از اسامی صفات او «الرحیم و النعیم» است. ولی «النعیم» صفتی برای ذات بهشت است و توصیفی برای «رضوان الله» ولی آن بندگان صفت «رضوان الله بر بندگانش» را در قلبشان نعيمی بزرگتر از نعیم جنت او می‌یابند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
و این همان نامی است که به اسم اعظم وصف می‌شود چون بین اسماء الحسنی الهی تفاوت وجود ندارد و تمام اسامی خداوند عظیم هستند فرقی ندارد اسامی ذات او باشند یا اسامی صفات او. حتی اسامی صفات که بین بندگان و پروردگار و معبود مشترک‌اند؛ برای بندگان محدود است. اگر آنان از اموال خود به انسان‌ها رزق می‌دهند؛ رزقشان محدود است و خداوند «خیر الرازقین» رزقش محدود نبوده و به همه چیز رزق می‌دهد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَمَا مِن دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿٦﴾} صدق الله العظيم [هود].
و ان‌شاءالله، امام مهدی ناصر محمد یمانی بیانی خاص درباره اسامی «الرحمن» صادر خواهد کرد و از آیات محکم قرآن آن را برایتان استنباط خواهیم کرد و از آیات محکم و بینه کتاب که ام الکتاب هستند؛ تمام اسامی ذات و صفات خداوند را برایتان بیان خواهیم کرد ولی تا زمانی که به تعریفی که برای اسم اعظم الهی از آیات محکم کتاب برایتان آورده‌ایم اعتراف نکنید؛ قولی درمورد زمان صدور آن بیان به شما نمی‌دهیم.
سؤال ۱۲: ای کسی که خود را مهدی منتظر می‌نامی، اولین چیزی که ما را از تدبر در بیانات تو در مورد ذکر باز می‌دارد؛ اختلاف نام تو با نام مهدی منتظر است. چون نام تو مخالف فتوای محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم پیرامون نام مهدی منتظراست. ما اهل سنت و شیعیان در مورد حدیث حقی که درباره نام مهدی منتظر از محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم نقل شده اتفاق نظر داریم .ایشان می‌فرمایند:
[لا تقوم الساعة حتى يملك رجل من أهل بيتي يواطئ اسمه اسمي يملأ الأرض عدلا وقسطا كما مُلئت ظلماً وجوراً]. صدق عليه الصلاة والسلام.
جواب ۱۲: خداوند و رسولش راست گفته‌اند و درستی این حدیث حق در عالم واقعیات به اثبات رسیده است و من امام مهدی «ناصر محمد» هستم و چه کسی می‌تواند انکار کند که نام «محمد» همراه و در موافقت نام امام مهدی «ناصر محمد» نیست؟
سؤال ۱۳: صبرکن ناصر محمد، کجا نام تو با نام نبیّ یعنی «محمد بن عبدالله» عليه الصلاة والسلام مطابقت دارد؟ چون مقصود از [يواطئ اسمه اسمي] «مطابق بودن نام او با نام من» است و برای همین می‌بینیم که تمام اهل سنت و جماعت متفق‌اند که اسم امام مهدی «"محمد بن عبدالله» است. آیا «التواطوء» از نظر لغوی و شرعی به معنای تطابق نیست؟
جواب ۱۳: و این جواب حق شماست، اگر تمام علمای مسلمین از مذاهب و فرقه‌های مختلفشان توانستند از نظر لغوی و شرعی ثابت کنند که معنی کلمه «التواطؤ» تطابق است [که قادر به چنین کاری نیستند] امام مهدی منتظر ناصر محمد یمانی، مهدی منتظر نبوده و کسی جز یک دروغ‌گوی گستاخ نیست. پیش از این در تعداد زیادی از بیانات برایتان مثال زده بودیم که آیا از نظر لغوی و شرعی درست است که بگوییم: محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و ابوبکر رضی الله عنه و ارضاه در زمان هجرت به سوی یثرب با هم تطابق داشتند؟ جواب تمام علمای دین و لغت عربی را می‌دانیم چیست، همگی آنها یک زبان و بدون هیچ اختلاف نظری خواهند گفت: این درست نیست که بگوییم : محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و ابوبکر رضی الله عنه و ارضاه در زمان هجرت به سوی یثرب با هم تطابق داشتند، بلکه از نظر لغوی و شرعی درست این است که بگوییم: : محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و ابوبکر رضی الله عنه و ارضاه در زمان هجرت به سوی یثرب همراه و ملازم و موافق یکدیگر بودند.
سؤال ۱۴: و می‌گویم: آیا درست است که هم معنی «تواطوء» را به جای کلمه «تواطوء» بکار بریم؟
جواب ۱۴: البته که می‌توان ناصر محمد؛ از کلمات هم معنی با «تواطوء» کلمه توافق است و درست است که بگوییم: محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و ابوبکر رضی الله عنه و ارضاه در زمان هجرت به سوی یثرب همراه و هم‌دست یکدیگر بودند. پس ناصر محمد برایتان به حق حجت آورده و می‌گوید: آیا نمی‌بینید که مقصود ایشان که سلام و صلوات بر او باد از اینکه می‌فرماید: [يواطئ اسمه اسمي] این است که اسم «محمد» همراه و در مرافقت نام امام مهدی است: «ناصر محمد» و خداوند حکمت همراه بودن نام محمد و نام امام مهدی را در این نهاده است که اسمش از کارش خبر دهد و نامش نشانه عنوان دعوتش برای مردم باشد. چون خداوند امام مهدی را به عنوان رسولی که کتاب جدیدی با خود بیاورد، برنمی‌انگیزد. بلکه «ناصر محمد» را برای یاری رساندن [ناصر] محمد رسول الله خاتم الأنبياء والمرسلين صلى الله عليه وآله وسلم بر می‌انگیزد.
لذا من شما را بازگشت و رجوع به شیوه و منهاج اولیه نبوت و پیروی از آنچه که خاتم الأنبياء والمرسلين [محمد] صلّى الله عليه وآله و سلّم با خود آورده است یعنی قرآن عظیم و همچنین پیروی از بیان حق آن در سنت نبوی فرا می‌خوانم و هرگاه در تورات و انجیل و سنت نبوی مخالفت و مغایرتی با قرآن عظیم دیدید، از شما دعوت می‌کنم که به آیات محکم قرآن عظیم پایبند باشید. خداوند قرآن عظیم را تنها بصیرتی برای محمد رسول الله قرار نداده‌است، بلکه این کتاب بصیرت محمد رسول الله و تمام کسانی است که تا «یوم الدین» و قيامت از ایشان پیروی می‌نمایند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلْ هَـٰذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّـهِ ۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي ۖ وَسُبْحَانَ اللَّـهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿١٠٨﴾} صدق الله العظيم [يوسف]
سؤال ۱۵: آیا ناصر محمد به سنت نبوی باور دارد؟
جواب ۱۵: البته که باور دارد ، چراکه قرآن و سنت بیان هر دو از جانب «الرحمن» آمده‌اند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [القيامة]
مگر چیزی از سنت بیان که مخالف آیات محکم قرآن باشد که در این صورت از جان«الرحمن» نیست؛ بلکه دروغ‌های شیطان است که از زبان اولیائش که تظاهر به ایمان داشتن می‌کنند ولی برای دور کردن شما از پیروی از محکمات قرآن، کفر و مکر خود را پنهان نگه می‌دارند، نقل شده است. کما این که خداوند تعالی نیز به شما خبر داده‌است و می‌فرماید:
{وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِندِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ ۖ وَاللَّـهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ ۖ فَأَعْرِ‌ضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّـهِ وَكِيلًا ﴿٨١﴾ أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّـهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا ﴿٨٢﴾ } صدق الله العظيم [النساء].
سؤال ۱۶: ناصر محمد؛ مقصود خداوند تعالی چیست که می‌فرماید:
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّـهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا ﴿٨٢﴾} صدق الله العظيم [النساء]
جواب ۱۶: این از آیات محکم است و خداوند به شما به حق فتوا می‌دهد که قرآن و احادیث بیان آن در سنت نبوی همگی از جانب خداوند است و سپس از روش کشف احادیثی که توسط منافقان به دروغ جعل و پنهان شده‌اند سخن می‌گوید. منافقینی که خداوند تعالی درباره ایشان می‌فرماید:
{وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِنْدِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ}.
از آنجا که قرآن از تحریف و دستکاری محفوظ است، لذا خداوند به شما فرمان می‌دهد که به قرآن عظیم رجوع کنید و اگر حدیث از سوی خداوند و رسولش نباشد؛ با محکمات قرآن اختلاف زیادی خواهد داشت. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِندِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ ۖ وَاللَّـهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ ۖ فَأَعْرِ‌ضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّـهِ وَكِيلًا ﴿٨١﴾ أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّـهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا ﴿٨٢﴾ } صدق الله العظيم [النساء].
سؤال ۱۷: آیا محمدٌ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- این آیه را بیان و تشریح نموده‌اند تا صحابه نیکوکار ایشان بدانند آیات محکم قرآن مرجع اختلاف در احادیث سنت بیان ایشان است؟
جواب ۱۷: محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم می‌فرماید:
[ ألا إني أوتيت القرآن ومثله معه ]
[به راستی که به من قرآن و چیزی که مانند آن است (سنت) داده شده است].
و می‌فرماید:
[ اعرضوا حديثي على الكتاب فما وافقه فهو مني وأنا قلته ]
[حدیث مرا با کتاب مقایسه نمایید اگر موافق آن بود از من است و من آن را گفته‌ام]
و می‌فرماید:
[ وإنها ستفشى عني أحاديث فما أتاكم من حديثي فاقرأوا كتاب الله واعتبروه فما وافق كتاب الله فأنا قلته وما لم يوافق كتاب الله فلم أقله ]
[ از جانب من احادیثی برایتان آورده می‌شود. زمانی که حدیثی از جانب من برایتان بیان شد، کتاب خداوند را بخوانید و در آن تدبر کنید. اگر با کتاب خداوند موافق بود، من آن را گفته‌ام و آنچه که با کتاب خداوند موافق نباشد، من بیان نکرده‌ام]
و می‌فرماید:
[ ستكون عني رواة يروون الحديث فاعرضوه على القرآن فإن وافق القرآن فخذوها وإلا فدعوها ]
[ راویان احادیثی را از من نقل خواهند کرد؛ آنها را به قرآن عرضه کنید .اگر با قرآن هم‌سان بودند بپذیرید و درغیر این صورت کنارشان بگذارید]
و می‌فرماید:
[ عليكم بكتاب الله وسترجعون إلى قوم يحبون الحديث عني ومن قال علي ما لم أقل فليتبوأ مقعده من النار فمن حفظ شيئاً فليحدث به ]
[ شما را به کتاب خداوند فرا می‌خوانم؛ کسانی خواهند آمد که دوست دارند از من احادیثی را نقل کنند و هر کس چیزی را بگوید که من نگفته باشم جایگاهش در آتش است وهمچنین اگر کسی حدیثی را حفظ کرده باشد می‌تواند آن را نقل کند]
و می‌فرماید:
[ عليكم بكتاب الله فإنكم سترجعون إلى قوم يشتهون الحديث عني فمن عقل شيئاً فليحدث به ومن افترى علي فليتبوأ مقعداً وبيتاً من جهنم ]
[بر شماست که به کتاب خداوند پایبند باشید و مطمئناً کسانی خواهند آمد که دوست دارند از من چیزی نقل کنند اگر کسی چیزی را از حفظ داشت (به خاطر داشت) بگوید و کسي که به من نسبت دروغ بدهد؛ جایگاه و منزلش در آتش است ]
و می‌فرماید:
[ ألا إنها ستكون فتنة قيل ما المخرج منها يا رسول الله قال كتاب الله فيه نبأ من قبلكم وخبر ما بعدكم وحكم ما بينكم هو الفصل ليس بالهزل من تركه من جبار قصمه الله ومن ابتغى الهدى في غيره أضله الله وهو حبل الله المتين وهو الذكر الحكيم وهو الصراط المستقيم وهو الذي لا تزيغ به الأهواء ولا تلتبس به الألسنة ولا تشبع منه العلماء ولا يخلق عن كثرة الرد ولا تنقضي عجائبه، هو الذي لم تنته الجنّ إذ سمعته حتى قالوا: {إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ} من قال به صدق ومن عمل به أجر، ومن حكم به عدل ومن دعا إليه هدي إلى صراط مستقيم ]
[«بي گمان فتنه اي در پيش است . گفتم: يا رسول الله ! پس راه بيرون رفت از آن فتنه چيست؟ فرمودند: راه بيرون رفت از آن فتنه، كتاب خدای تبارك و تعالی است؛ در قرآن خبر پيشينيان شما، خبر پسينيان شما و داوری در ميان شماست، قرآن سخني است قاطع و فیصله بخش كه شوخي و بازيچه نيست و عجايب و شگفتی‌های آن به پايان نمی‌آيد و قرآن است كه چون جنيان آن را شنيدند، بی درنگ گفتند: «إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ» ی و هر كس به قرآن سخن گفت، راست گفت و هر كس به آن عمل نمود پاداش گرفت هر كس به سوي قرآن دعوت كرد، به سوی راه راست هدايت شد».]
و می‌فرماید:
[ يأتي على النَّاس زمان لا تطاق المعيشة فيهم إلا بالمعصية حتى يكذب الرجل ويحلف فإذا كان ذلك الزمان فعليكم بالهرب قيل يا رسول الله وإلى أين المهرب قال إلى الله وإلى كتابه وإلى سنة نبيه الحق ]
[دورانی برای مردم می‌رسد که معیشت آنها بر اساس معصیت است و مرد به دروغ سخن گفته و سوگند می‌خورد. پس اگر چنین زمانی فرارسید بر شماست که بگریزید.سؤال شدای پیامبر خدا به کجا بگریزیم و ایشان پاسخ دادند به سوی خداوند و کتابش و سنت حق پیامبرش بگریزید]
سؤال ۱۸: نظرت درباره علمای شیعه و سنی امروزین و کسانی که شبیه آنها عمل می‌کنند، چیست؟ کسانی که در دینشان دچار پراکندگی و اختلاف شده و هر یک به داشته‌های خود دلشاد هستند؟
جواب۱۸: نظر امام مهدی این است که آنان درست برعکس دستوری که خداوند داده است؛ عمل می‌کنند مگر کسی که خدا به او رحم نماید. چون آنها به بخش‌هایی از قرآن ایمان داشته و نسبت به بخش‌هایی از آن کافر هستند. کفر آنان نسبت به بخش‌هایی از قرآن در لفظ نیست بلکه تنها از بخش‌هایی از قرآن پیروی می‌کنند که با احادیث و روایاتی که دارند موافق باشد. ولی وقتی روایاتی بر خلاف آیات محکم قرآن عظیم داشته باشند، از آیات مخالف با روایات و احادیث روگردانده و از احادیث مخالف با آیات محکم قرآن پیروی می‌کنند؛ حال هر چقدر هم آیات روشن و محکم باشند؛ فرقی نمی‌کند. بعد هم می‌گویند که تأویل این آیات را جز خداوند کسی نمی‌داند. آن‌‌گاه از روایات و احادیث مخالف با قرآن سنت نبوی پیروی کرده و خود را هدایت شده هم می‌دانند.هم اینان هستند که محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم درباره ایشان فتوا داده است، چون کسانی که از آنچه که مخالف آیات محکم قرآن است پیروی می‌کنند؛ حکم همانانی را دارند که به بخشی از کتاب ایمان داشته و به بخش دیگری از آن کافرهستند. ایشان که سلام و صلوات بر او باد فرموده‌اند:
[ما بال أقوام يُشرِّفون المترفين ويستخِفّونَ بالعابدين ويعملون بالقرآن ما وافق أهواءهم، وما خالف تركوه، فعند ذلك يؤمنون ببعض الكتاب ويكفرون ببعض].
[مردم را چه می‌شود که به مترفان احترام می‌گذارند و عابدان را حقیر می‌شمارند و اگر قرآن بر طبق امیالشان باشد به آن عمل می‌کنند و هرچه بر خلاف خواسته‌شان باشد فرو می‌گذارند. در آن زمان آنها به قسمتی از کتاب ایمان داشته و به قسمتی از آن کافرند]
صدق عليه الصلاة والسلام.
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ} صدق الله العظيم [البقرة:۸۵].
سؤال ۱۹: ناصر محمد یمانی، آیا منظور تو از چنین فتوایی این است که تمام علمای مسلمین گمراه‌اند؟ بالاخره یکی از فرقه‌ها باید بر حق باشند، تصدیق حدیثی از محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم:
[افترقت اليهود على إحدى ـ أو اثنتي ـ وسبعين فرقة، والنصارى كذلك، وتفترق أمتي على ثلاث وسبعين فرقة، كلهم في النار إلا واحدة].
[یهود ۷۱ یا ۷۲ فرقه شدند؛ نصاری [مسیحیان] نیز همین‌طور و امت من به ۷۳ فرقه تقسیم خواهند شد که همه آنها در آتش‌اند مگر یک فرقه]
صدق عليه الصلاة والسلام.
ناصر محمد، سؤال این است که این فرقه از مسلمانان کدام فرقه است؟
جواب ۱۹: جواب را در آیات محکم کتاب پیدا می‌کنید. فرقه نجات یافته «الطائفة الناجیه» کسانی هستند که در روز قیامت با قلبی سلیم و عاری از شرک در پیشگاه خداوند حاضر می‌شوند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{ يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّـهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٩﴾} صدق الله العظيم [الشعراء]
بدانید که فرقه نجات یافتگان از آتش کسانی هستند که ایمان خود را با ظلم شرک نیالوده‌اند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:۸۲].
سؤال ۲۰: ناصر محمد، در مورد علمای مسلمین امروز و پیروانشان در فرقه‌ها و مذاهب مختلف اسلامی، چه نظری دارید؟ کدام یک فرقه‌ای هستند که از آتش نجات خواهند یافت؟
جواب ۲۰: خداوند تعالی می‌فرماید:
{الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ} صدق الله العظيم.
سؤال ۲۱: مقصود خداوند تعالی چیست:
{وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ}صدق الله العظيم
جواب ۲۱: خداوند تعالی می‌فرماید:
{لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ} [لقمان:۱۳].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{ يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّـهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٩﴾} صدق الله العظيم [الشعراء].
سؤال ۲۲: ولی ناصر محمد، مگر می‌شود کسی که به خدا مؤمن است و مسلمان است به خداوند شرک بیاورد؟
جواب ۲۲: خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّـهِ إِلَّا وَهُم مُّشْرِكُونَ ﴿١٠٦﴾} صدق الله العظيم [یوسف]
سؤال ۲۳: اما ناصر محمد یمانی، بیاناتی از شما یافته‌ام که در آنها علمای مسلمین و امت آنها را به تندی مورد خطاب قرار داده و آنها را مشرک دانسته‌اید. از کجا می‌دانی که آنها به خدای خود شرک آورده‌اند آیا وارد قلب‌هایشان شده و دریافتی که از شرک پاک نشده‌اند؟
جواب ۲۳: قبل از اینکه جواب بدهم، می‌خواهم سؤالی از شما بپرسم. اگر ناصر محمد یمانی به آنها بگوید ای علمای نصاری [مسیحی] و ای نصارا [مسیحیان] آیا شایسته کسی از شما هست که آرزو داشته باشد بیش از رسول الله مسیح عیسی بن مریم صلی الله علیه و آله و سلم؛ به قرب خداوند رسیده و نزد او محبوب باشد؟ جوابشان معلوم است. خواهند گفت: «ناصر محمد یمانی، دیوانه شده‌ای؟ شایسته نیست که هیچ یک از نصارا [مسیحیان] آرزو داشته باشند که از پسر خداوند سبحان در نزد او محبوب‌تر و مقرب‌تر باشند. حق پسر به پدر بیشتر است و چون ما معتقدیم که رسول الله مسيح عيسى بن مريم صلّى الله عليه وآله وسلّم پسر خداوند است، چگونه ممکن است کسی از ما آرزو کند بیش از رسول الله مسیح عیسی بن مریم صلی الله علیه و آله و سلم، پسر خدا، به قرب خداوند رسیده و نزد او محبوب باشد! بلکه پسر [بیش از هرکس] نسبت به پدر در اولویت است» و اگر ناصر محمد یمانی این سؤال را از علمای مسلمین و امتشان کند و بگوید: آیا اعتقاد دارید که هر یک از شما حق دارد بخواهد از محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم به خداوند مقرب‌تر و نزد او محبوب‌تر باشد؟ فکر می‌کنید جوابشان چیست و می‌گویند درست می‌گویی؟ خیر جوابشان روشن است. علمای مسلمین و امتشان [مگر کسی که خدا به او رحم نماید] خواهند گفت: «چگونه می‌خواهی آرزو داشته باشیم یکی از ما در نزد خداوند محبوب‌تر و مقرب‌تر از محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم باشد؟ دیوانه شده‌ای ناصر محمد یمانی؟ شایسته هیچ مسلمانی نیست که آرزو داشته باشد از محمد رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم محبوب‌تر و مقرب‌تر باشد». امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخشان می‌گوید: اگر چنین است؛ پس تمام شما یهودیان و نصاری [مسیحیان] و مسلمانان به خداوند شرک آورده‌اید، اما با درجات متفاوت. محبت شما به رسول خدا بیش از حب شما به خداوند است! آیا در حب نسبت به خداوند، برای او شریک گرفته‌اید؟ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّـهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّـهِ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّـهِ ۗ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّـهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّـهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ ﴿١٦٥﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
و به خاطر آنکه رسولان خدا را بیش از خداوند دوست دارید،یبرای همین از بالاترین درجه قرب و حب خداوند بخاطر انبیاء او عقب نشسته و صالحان را محروم کرده‌اید. سبحان الله العظیم! انبیا و رسولان، فرزندان خداوند نیستند؛به راستی که آنان نیز مانند شما بندگان خداوند، و انسان هستند و همان حقی که آنان در مورد خداوند دارند؛ شما نیز دارید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{إِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ ﴿٩٢﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
بیایید تا از شیوه هدایت انبیا و پیروانشان برایتان بگویم؛ آنها کسی را برای رسیدن به نزدیک‌ترین درجه حب و قرب الهی به خود ترجیح نمی‌دادند؛ بلکه همگی برای حب و قرب بیشتر به خداوند با یکدیگر رقابت می‌کردند و بر حسب فتوای خداوند در آیات محکم کتابش، این طریقه هدایت آنها بود و خداوند روش هدایت آنها به سوی پروردگارشان را به شما می‌آموزد و می‌فرماید:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم [الإسراء:۵۷].
اما شما بر حسب عقیده‌تان، مقام «وسیله» به سوی خداوند و رقابت برای رسیدن به نزدیک‌ترین درجه حب و قرب الهی را به آنان منحصر کرده و خود را محروم کرده‌اید. درحالی‌که خداوند فرمان داده است، شما نیز مانند آنها به دنبال «وسیله» باشید و برای قرب به خداوند رقابت نمایید. خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ} صدق الله العظيم [المائدة:۳۵].
اما امام مهدی ناصر محمد یمانی شما را به سوی همان دعوت تمام انبیا و رسولان خداوند فرا می‌خواند که خداوند را بدون شریک عبادت کرده و همگی همراه با امام مهدی برای اینکه نزد پروردگار محبوب‌تر و مقرب تر باشید؛ رقابت نمایید. هر کس امام مهدی ناصر محمد یمانی را تصدیق کند و سپس اعتقاد داشته باشد که حق ندارد بخواهد تا خودش بنده‌ای باشد که از امام مهدی به پروردگارش مقرب‌تر و محبوب‌تر است چراکه می‌بیند که ناصر محمد یمانی خلیفه خداوند در زمین است و بگوید: «چگونه طمع داشته باشم که از امام مهدی ناصر محمد یمانی به خداوند نزدیکتر بوده و در نزد او محبوب‌تر باشم؟ خداوند ایشان را امام مسیح عیسی بن مریم علیه الصلاة و السلام قرار داده است». پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ او می‌گوید: فلانی! تو امام مهدی را بیشتر از خدا دوست داری؟ می گوید: «البته که نه، حب من به خداوند بیشتر از محبتم به امام مهدی است». می‌گویم: به خداوند قسم که دروغ می‌گویی. اگر خدا را بیش از امام مهدی دوست داشتی، در قلبت به‌خاطر او احساس غیرت می‌کردی و آرزو داشتی کاش تو بیش از امام مهدی و تمام انبیا و رسولان به مقام قرب و حب خداوند می‌رسیدی. اگر حب اعظم در قلب تو باشد برای محبوبت احساس غیرت می‌کنی و این غیرت در برابر تمام بندگانش از ملائکه و جن و انس خواهد بود.
ای بندگان خداوند! از خدا تقوا کنید و بدانید در نزد خداوند درجه و مقامی است که تنها شایسته یکی از بندگان خداوند است. خداوند صاحب این مقام را مجهول گذاشته است و حکمت این امر این است که تمام بندگان خداوند از ملائکه و جن و انس، برای رسیدن به پروردگار و معبود با یکدیگر رقابت کنند تا روشن شود چه کسی به آن درجه می‌رسد و بنده‌ای خواهد بود که مقرب‌ترین بنده به خداوند است و این قاعده هدایت در آیات محکم کتاب برای بندگانی است که خداوند آنان را هدایت کرده است:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم
بین انبیا اهل کتاب و پیروانشان و بین مسلمانان امیّ و نبیِّ آنها فرقی نیست و همگی بندگان «رب المعبود» هستند و همه ما در ذات پروردگار حق داریم چون همه ما بندگان خداوند هستیم و او پروردگار و رب المعبود است که همسری اختیار نکرده و فرزندی ندارد و حقوق تمام بندگان نسبت به رب المعبود با یکدیگر برابر است؛ خداوند شما را نیافریده که یکدیگر را عبادت کنید! بلکه خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
پس تعظیم و مبالغه درباره انبیا و رسولان را رها کنید. به‌راستی که آنها هم بندگانی همانند شما هستند و شما نیز در ذات خداوند سبحان همان حقی را دارید که آنان دارد. آنها فرزندان خداوند نیستند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٦٤﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّـهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّـهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّـهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٣٠﴾ اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَـٰهًا وَاحِدًا ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٣١﴾ يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللَّـهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّـهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
سؤال ۲۴: ولی ناصر محمد یمانی، مسلمانان امیّ که پیرو محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم-هستند محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- را مورد تعظیم قرار نداده و به‌ناحق درمورد ایشان مبالغه نکرده و نمی‌گویند که او فرزند خداوند سبحان است، بلکه محمد عبدالله و رسول اوست. چگونه آنان را با نصاری [مسیحیان] و یهودیان مقایسه می‌کنید؟
جواب ۲۴: امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید:خیر بلکه مسلمانان گرفتار شرک مبالغه در حق محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم و تمام انبیا و رسولان شده‌اند. در نظر آنان انبیا و رسولان از صالحان مکرم‌تر بوده و بر حسب اعتقادشان شایسته هیچ‌یک از پیروان نیست که از نبیّ مکرم‌تر باشد. برای همین هم احدی از علمای مسلمین یا امتشان را پیدا نمی‌کنید که آرزو داشته و مشتاق باشد تا خودش بنده‌ای باشد که نزد خداوند بیش از همه محبوب‌تر و مقرب‌تر باشد، چون محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم را برای رسیدن به مقام حب و قرب خداوند از خود شایسته‌تر و اولی‌تر می‌دانند. گرچه محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم فتوا نداده‌است که آن درجه عالی در نزد عرش تنها شایسته انبیا است و همچنین فتوا نداده است که این مقام جز ایشان، شایسته بنده دیگری نیست. بلکه ایشان که صلوات و سلام برایشان باد فرموده است:
[سَلُوا اللَّهَ الْوَسِيلَةَ فَإِنَّهَا مَنْزِلَةٌ فِي الْجَنَّةِ لاَ تَنْبَغِي إِلاَّ لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ وَأَرْجُو أَنْ أَكُونَ أَنَا هُوَ].
[از درگاه خداوند «وسیله» را مسئلت کنید؛ که منزلی در بهشت است و تنها به یک نفر از بندگان خداوند تعلق خواهد گرفت و امید دارم من آن بنده باشم]
صدق عليه الصلاة والسلام.
وهمچنین تمام بندگانی که خداوند هدایتشان کرده است؛ همگی امیدوار هستند آنها بنده‌ای باشند که به بالاترین درجه حب و قرب خداوند می‌رسد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَبْتَغُونَ إِلَى ربّهم الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا} صدق الله العظيم
نه خداوند و نه رسولش به شما امر نکرده‌اند «وسیله» که نزدیک‌ترین درجه در حب و قرب الهی است به انبیا اختصاص دارد نه صالحان تا آن را برای ایشان طلب کنید نه خودتان. بلکه خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ} صدق الله العظيم
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٩٤﴾} [الأعراف].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾ وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
سؤال ۲۵: چرا چنین تهدید و وعده‌ای برای فرود عذاب فراگیر قبل از برپایی قیامت که شامل تمام آبادی‌های مسلم و کافر می‌شود، در همین آیات آمده است؟
جواب ۲۵: علت این است که آنان از دعوت مهدی منتظر برای رقابت در راه حب و قرب خداوند رو می‌گردانند و به شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود ؛ عقیده دارند. به چیزی عقیده دارند که خداوند و رسولش محمد رسول الله صلى الله عليه در این فرموده خداوند تعالی، آنان را از آن منع کرده‌اند:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٥١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
اما آنها انبیای خود را مورد تعظیم قرار داده و به‌ناحق در مورد آنان مبالغه کرده و گفتند اینان شفیعان ما در نزد خداوند هستند و بیش از ما برای حب و قرب خداوند اولویت دارند و درپیشگاه خداوند شفاعت ما را خواهند کرد. اینان هستند که هم خود را گمراه کرده‌اند و هم امتشان را و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٢٥٤﴾} [البقرة]..
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٥٣﴾} صدق الله العظيم [الأعراف]
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{وَضَلَّ عَنْهُم ما كانُوا يَفتَرُون} صدق الله العظيم.
و خداوند تعالى می‌فرماید:
{وَمَا نَرَى مَعَكُمْ شُفَعَاءكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاء لَقَد تَّقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمْ تَزْعُمُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:۹۴]
چون عقیده شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود؛ شرک به خداوند است و با صفتی از صفات خداوند تناقض دارد چراکه خداوند ارحم الراحمین است. پس چگونه به کسی التماس می‌کنند و انتظار رحمت دارید که از خداوند ارحم الراحمین، رحم کمتری نسبت به آنان دارد؟ پس این شرک است چون بندگان، از خداوند ارحم الراحمین نسبت به آنان مهربان‌تر نیستند. لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَـٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّـهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّـهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [يونس].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾} [البقرة]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ} [البقرة:۲۵۴].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَّا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ} [الأنعام:۷۰]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{اللَّـهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ ﴿٤﴾} صدق الله العظيم [السجدة]
آیا می‌دانید در کتاب خداوند راز عبادت بت‌ها چیست؟ به‌راستی که علت آن مبالغه در باره بندگان خداوند از انبیا و اولیا است و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَـٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ ﴿١٧﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَـٰكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا ﴿١٨﴾ فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [الفرقان]
نگاه کنید که شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود چگونه نفی شده است، خداوند و رسولانش عقيده آنان مبنی بر اعتقاد به شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود را تکذیب کرده‌اند و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا ﴿١٩﴾}صدق الله العظيم
و نمی‌گویند: «ما چنین می‌کنیم و همان‌گونه که شما می‌پندارید در پیشگاه خداوند شفیعان شما هستیم»/ خداوند از شرکی که برایش قائل می‌شوند پاک و منزه است.
ممکن است یکی از کسانی که قلبش از حق موجود در آیات محکم کتاب تنگ و منحرف شده و از متشابهات قرآن درباره شفاعت پیروی می‌کند، بخواهد بگوید: «مگر خداوند تعالی نمی‌فرماید:
{مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ} صدق الله العظيم [البقرة:۲۵۵]؟
ناصر محمد یمانی، به این چه پاسخی می‌دهید؟». در پاسخ او به حق می‌گوییم: خداوند به آنان اجازه شفاعت نداده است، بلکه برای تحقق شفاعت به ایشان اجازه می‌دهد؛ چه کسی بیش از خداوند ارحم الراحمین به شما رحم دارد و به‌راستی این رحمت اوست که در برابرغضبش برای شما شفاعت می‌کند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُل لِّلَّـهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
کسانی که خداوند به آنها اجازه می‌دهد برای تحقق شفاعت سخن بگویند، بندگانی هستند که رضوان خداوند هدف آنهاست نه وسیله‌ای برای رسیدن و تحقق بهشت. زمانی که خداوند به کسی از آنان که بخواهد اجازه سخن گفتن بدهد، او در پیشگاه پروردگار، درخواست شفاعت نمی‌کند! بلکه از پروردگارش می‌خواهد نعیم اعظم، نعیمی که بزرگتر از بهشت است را محقق سازد، چون می‌داند رضوان خداوند در نفسش از نعیم بهشت او بزرگتر است. با توجه به اینکه خداوند از کسی که به او اجازه سخن گفتن می‌دهد، راضی است؛ ولی چگونه قبل از تحقق رضوان خداوند در نفسش راضی شود مگر بندگانش وارد رحمتش گردند و اینجاست که شفاعت تحقق می‌یابد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم].
آیا می‌دانید مقصود از این فرموده خداوند تعالی چیست: {وَيَرْضَى} یعنی خداوند در نفس خود راضی می‌شود و غضب و حسرتی در نفس خداوند نسبت به بندگانی که در حق خود ظلم کرده و تصور می‌کردند هدایت شده‌اند، باقی نمی‌ماند و گر رضوان خداوند در نفسش محقق گردد؛ شفاعت تحقق می یابد و این از جانب خداوند است. چون تمام شفاعت از آن خداست و رحمت او در برابر غضب و عذابش شفاعت شما را خواهد کرد و در اینجاست که آن «شگفتی بزرگ» برای کسانی رخ می‌دهد که تصور می‌کردند بی تردید به جهنم خواهند رفت و به میهمانان مکرمی که در پیشگاه خداوند هستند می‌گویند:
{مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} [سبأ:۲۳].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾} صدق الله العظيم [سبأ]
این‌گونه نیست که خداوند به میهمان مکرم خود اجازه شفاعت بدهد! بلکه اجازه تحقق شفاعت را می‌دهد تا رحمتش برای بندگانش شفاعت کند چراکه خداوند ارحم الراحمین است. همانا که خداوند به آنان اجازه می‌دهد سخن بگویند و از او برای تحقق نعیم اعظم برای خود؛ درخواست نمایند {وَيَرْضَى}.
به خداوندی که جز او خدایی نیست قسم، در کتاب خداوند میهمانان مکرمی هستند که نه به سوی آتش سوق داده می‌شوند و نه به سوی بهشت؛ چون حاضر نمی‌شوند وارد بهشت گردند و از خداوند درخواست می‌کنند تا نعیمی که بزرگتر از نعیم بهشت است را برای ایشان محقق سازد و{وَيَرْضَى}. و اگر رضوان خداوند درنفسش محقق شود؛ شفاعت تحقق خواهد یافت. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم]
اگر رضوان خداوند در نفسش تحقق یابد، شفاعت رخ خواهد داد و شفاعت، مستقیم از نفس خداوند می‌آید و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلاَّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} صدق الله العظيم.
ای بندگان خداوند ازپروردگارتان پروا کنید و بدانید خدای شما، از انبیا و رسولان و مهدی منتظر نسبت به شما مهربان‌تر است، پس چگونه در پیشگاه پروردگاری که از تمام بندگانش به شما رحیم‌تر است و «الله» ارحم الراحمین است؛ از بندگانش التماس شفاعت دارید آیا فکر نمی‌کنید؟ بندگان خداوند از پروردگارتان تقوا کنید و از من پیروی نمایید تا شما را به راه درست هدایت نمایم. از شیطان «مسیح کذاب» تبعیت نکنید که او در برابر «الرحمن» عصیان کرده است. او که به شما نخواهد گفت مسیح کذاب است، بلکه خود را مسیح عیسی بن مریم معرفی کرده و می‌گوید او خداوند و پروردگار عالمیان است؛ سبحان الله العظیم! سزاوار نیست که مسيح عيسى ابن مريم -صلّى الله عليه وآله وسلّم- ادعا کند خدا یا فرزند خداست. این ادعای مسیح کذاب؛ شیطان رانده شده است. او را مسیح کذاب نامیده‌اند چون مسیح عیسی بن مریم حقیقی نیست و دروغ می‌گوید. از خدا تقوا کنید و از بیان حق کتاب که ذکری برای خردمندان است پیروی نمایید و به دعوت به گفت‌وگو با مهدی منتظر در قبل از ظهور در میز گفت‌وگوی جهانی در «پایگاه اطلاع رسانی اسلامی امام مهدی ناصر محمد یمانی» پاسخ دهید و اگر ابا کردید؛ بدانید که عذاب خداوند بر دروازه‌هاست. من شما را از سیاره عذاب و از «الراجفة» و بدنبال آن «الرادفة» بر حذر می دارم .
اللهم قد بلغت.. اللهم فاشهد.
برادرتان الإمام المهدي ناصر محمد اليماني
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=14992