Admin
14-03-2017, 03:39 PM
الإمام ناصر محمد اليماني
05 - ذی القعدة - 1433 هـ
21 - 09 - 2012 مـ
۳۱ - شهریور - ۱۳۹۱ ه.ش.
03:50 صبح
[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصليّة للبيان ] (https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=61847)
(https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=61847)https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=61847 (https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=61847)
ــــــــــــــــــــ
سؤال و جواب در مورد شفاعت، در پاسخ به جناب شیخ العقبي ..
بسم الله الرحمن الرحيم، صلوات و سلام خدا بر جدَّم محمد رسول الله و تمام انبیای الهی و خاندان پاک و مطهرشان باد. ما بین هیچ‌یک از رسولان الهی تفاوتی قایل نمی‌شویم و مسلمانیم. من، مردم را با قرآن عظیم، بصیرتی که از نزد پروردگارم آمده است و سُنَتِ بیانی که مخالف آیات محکم قرآن نباشد، به‌سوی خدا دعوت می‌کنم و از مسلمانان هستم و نسبت به تعدد مذهبی و سیاسی در دین خدا کافرم و از کتاب خدا و سُنَتِ حق رسولش پیروی کرده و بدعت گذار نیستم و الحمدلله رب العالمین و اما بعد...
عزیز من در راه خدا، نجیب العقبی؛ با این که امام مهدی ناصر محمد یمانی از علمای مسلمین و نصاری[مسیحی] و یهود دعوت می‌کند بر اساس آیات محکم قرآن عظیم حکمیت کنند، اما این بدان معنا نیست که امام مهدی ناصر محمد یمانی تنها پیرو قرآن عظیم است و بس؛ خیر من پیرو کتاب خدا و سُنَتِ حق رسولش هستم. همانا که از علمای مسلمین و عامه مسلمانان دعوت می‌کنم که به کتاب خدا قرآن عظیم پای‌بند بوده تمسک جویند و اگر در سُنَتِ نبوی به روایتی برخورد کردند که برخلاف آیات محکم قرآن بود؛ مطابق دستور خداوند و رسولش باید به قرآن عظیم پای‌بند باشند و هرچه که مخالف آن است پشت سر بیندازند؛ فرقی ندارد در تورات و انجیل باشد یا در سُنَتِ نبوی. چون هرچه که مخالف آیات محکم کتاب خدا قرآن عظیم باشد، توسط شیاطین جن و انس به دروغ به خدا و رسولش نسبت داده شده است؛ فرقی ندارد در تورات و انجیل باشد یا در سُنَنِ بیان انبیای الهی؛ پس از خدا تقوا کرده و از او اطاعت کنید و کتاب خدا و سُنَتِ حق نبوی را از هم جدا نکنید. به خدا قسم که سُنَتِ بیانی که از زبان رسول خدا بیان شده هم از نزد خداوند است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [القيامة]
برای خدا شهادت می‌دهم که بیان حقی که در سُنَتِ نبوی موجود است با وحی تفهیمی از جانب خداوند آمده است و برخی از آنها را جبریل، رسول خدا و معلم محمد رسول الله به او آموخته است، صلوات سلام بر جبریل و تمام ملائکه‌ی مقرب خداوند باد.
ای علمای امت از مذاهب مختلف دینی، برخی از گروه‌های شما را چه می‌شود که کتاب خدا را پشت سرشان انداخته و می‌گویند سُنَتِ بیان برای ما کافی است و اسم خود را سُنیّ گذاشته‌اند؟ ای اهل سنت، شما از صراط مستقیم دور شده‌اید چون کتاب خدا، قرآن عظیم را پشت سرتان انداخته‌اید و از قرآن آن چه را که بتوانید بر حسب امیال و خواست خود تأویل کنید، گرفته و می‌گویید: خداوند تعالی فرموده است:
{وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا} صدق الله العظيم [الحشر:۷]
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: اگر راست می‌گویید قرآن عظیم را چه کسی برایتان آورده است؟ مگر محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم، آن را نیاورده است، آیا از خدا تقوا نمی‌کنید؟ پس چطور کتاب خدا قرآن عظیم را پشت سرتان می‌اندازید؟ و وقتی آیه محکمی در آن می‌آید که مخالف مطالب باطل و دروغ در سُنَتِ نبوی است، به خدا نسبت دروغ داده و می‌گویید: تأویل آن را جز خدا نمی‌داند!
شاید یکی از علمای اهل سنت بخواهد بگوید: «ناصر محمد، مگر خداوند تعالی نفرموده است:
{وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ} صدق الله العظيم [آل عمران:۷]؟».
امام مهدی در پاسخ می‌گوید: مقصود خداوند آیات متشابه قرآن است که تأویل آنها را جز خداوند و راسخون در علم کتاب، کسی نمی‌داند. خداوند به شما امر نمی‌کند از ظاهر متشابه این آیات پیروی کنید چون تأویل آنها غیر از ظاهر آنهاست. بلکه خداوند فرمان می‌دهد از آیات محکم و بینه کتاب که آیات ام الکتابند پیروی نموده و بر اساس آنها حکم کنید؛ چون این آیات برای علمای امت و عامه مسلمانان و هرکس که زبان عربی مبین را بداند؛ آشکار و روشن هستند و تنها فاسقان نسبت به این آیات محکم و بینه کافر می‌گردند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ ﴿٩٩﴾ } صدق الله العظيم [البقرة].
این آیات محکم، آیات ام الکتابند و برای علمای امت و عامه مسلمانان و هر کسی که زبان عربی مبین را بداند؛ روشن و آشکار هستند. خداوند به شما فرمان می‌دهد بر اساس این آیات محکم حکم نموده و پیرو آنها باشید و اما درمورد آیات متشابه، امر می‌فرماید تنها به آنها ایمان داشته باشید. خداوند فرمان نداده است که از ظاهر متشابه آیات قرآن عظیم پیروی کنید بلکه به شما امر می‌فرماید از محکمات پیروی کنید و به متشابهات ایمان داشته باشید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هنّ أمّ الكتاب وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿۷﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]
خداوند شما را از پیروی از ظاهر آیات متشابه قرآن عظیم نهی فرموده است. همانا که فرمان خداوند به شما این است که از آیات محکم قرآن پیروی و به آیات متشابه ایمان داشته باشید تا خداوند امام کریمی را در میان شما برانگیزد که آنها را برایتان بیان کرده و تشریح نماید.
شاید یک نفر از عامه مسلمانان بخواهد بگوید: «ناصر محمد، تو می‌گویی آیات محکم کتاب، برای علمای امت و عامه مسلمین روشن و بینه هستند، من از عامه مسلمانان هستم. آیه‌ای برایم بیاور که از آیات محکم و بینه و ام الکتاب است و ببینیم آیا می‌توانم بدون رجوع به علمای امت آن را درک کنم؟ چون تو می‌گویی آیات محکم، برای علمای امت و عامه مسلمانان روشن هستند؟». امام مهدی ناصر محمد یمانی به او پاسخ داده و می‌گوید: این تو و این یکی از آیات محکم و بینه‌ای که از آیات ام-الکتابند و به خداوند بزرگ قسم که هرکس از عامه مسلمانان این آیات را که فتوای خداوند در نفی شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود هستند، قرائت کرده یا بشنود، آنها را می‌فهمد.
ای امت اسلام، ای حجاج بیت الله الحرام، از خدا تقوا کنید. من همان هشداری را به شما می‌دهم که به گذشتگان داده شده است و شما را از اعتقاد به شفاعت بنده برای بنده در پیشگاه رب المعبود برحذر می‌دارم. من با بیان حق قرأن عظیم، آشکارا به شما هشدار داده و شما را از آن برحذر می‌دارم. برای خدا و در پیشگاه او به حق و یقین شهادت می‌دهم، کسانی که معتقدند انبیا و اولیا و صالحان در پیشگاه خدا برای آنان شفاعت می‌کنند، به خدا شرک آورده و به خود دروغ می‌گویند و افتراهای آنها ازدست‌شان می‌رود [اشاره به آیه کریمه سوره الأنعام: انْظُرْ کَيْفَ کَذَبُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا يَفْتَرُونَ (۲۴)] آیا می‌دانید مجسمه‌ی بت‌ها، از درست کردن مجسمه‌هایی به شکل انبیا الهی و اولیای خدا و صالحان و به دست کسانی شروع شده است که راز عبادت بت‌ها را می‌دانستند؟ رسولان الهی از آنها می‌‌پرسیدند چرا به‌جای خداوند بت‌هایی را که به شکل انسان هستند می‌پرستید؟ کسانی که به خدا ایمان نداشتند مگر این که ایمانشان به شرک آلوده باشد، در جواب می‌گفتند: «ما آنها را عبادت می‌کنیم تا به این وسیله به خدا نزدیکمان کنند و در پیشگاه خدا شفاعتمان را بنمایند. ما این بت‌ها را به شکل انبیا و اولیای الهی که بندگان مقرب خداوند هستند، ساخته‌ایم». خداوند به مشرکان اولیه که راز عبادت بت‌ها را می‌دانستند و آگاه بودند این بت‌ها، مجسمه‌ی بندگان مقرب خداوند، یعنی انبیا و اولیای الهی هستند؛ چنین پاسخ می‌دهد:
{ أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ ﴿٣﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
و می‌گویند اینها شفیعان ما در نزد خدا هستند ولی خداوند می‌داند هیچ‌یک از بندگانش در آسمان‌ها و زمین، چه ملائکه مقرب و چه جن و انس، جرأت ندارند برای احدی شفاعت کنند. لذا خداوند خطاب به کسانی که مجسمه‌ی بندگان صالح خدا را به دلیل اعتقاد به شفاعت آنها در پیشگاه پروردگار در یوم الدین، عبادت می‌کردند می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [يونس]
حال این سؤال و ،جواب‌ها مستقیم از نزد خدا و از آیاتی برای شما آورده می‌شود که ام الکتابند، آیات محکمی که برای علمای امت و عامه مسلمانان که زبان عربی مبین را می‌دانند، روشن و آشکار هستند:
سؤال ۱- آیا خداوند، بنده‌ای را می‌شناسد که جرأت کند در روز قیامت در پیشگاه پروردگار برای بندگانش شفاعت کند؟
جواب ۱- خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ} صدق الله العظيم [يونس:۱۸]،
و برایتان روشن می‌شود کسانی که به شفاعت بنده برای بندگان در پیشگاه رب المعبود اعتقاد دارند، به خدا شرک آورده‌اند و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ} صدق الله العظيم [يونس:۱۸]،
سؤال۲- آیا خداوند به رسولانش فرمان داده است مردم را از اعتقاد به شفاعت انبیا و اولیا در پیشگاه خداوند برحذر داشته و نهی کنند؟
جواب۲- خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٥١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام]
سؤال ۳- آیا آن‌طور که آنها در دنیا و آخرت به آن باور دارند، کسی هست که برای کافران در پیشگاه پروردگارشان شفاعت کند و شفاعتش پذیرفته شود؟
جواب ۳- خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ ۚ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [غافر].
سؤال ۴- آیا طبق اعتقاد شفاعت بنده برای بنده در پیشگاه رب المعبود، مؤمنان در پیشگاه خداوند شفیعی دارند؟
جواب ۴ـ خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ} صدق الله العظيم [البقرة:۲۵۴].
سؤال ۵- پس هیچ‌کس جرأت نمی‌کند در پیشگاه پروردگار قدم پیش گذاشته و درمورد عذاب شدن بندگانی که به خود ظلم کردهاند با پروردگار محاجه کرده و برای کسانی که درحق خود ظلم کردهاند شفاعت نماید؟
جواب۵- خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَمَن يُجَادِلُ اللّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلاً} صدق الله العظيم [النساء:۱۰۹].
سؤال ۶- پس اگر پدر از اولیای خداوند باشد و پسرش در زمره کسانی باشد که به خود ظلم کردهاند، آیا در پیشگاه خداوند، پدر به کار او می‌آید تا شفاعت پسرش را بکند؟
جواب۶- خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَاخْشَوْاْ يَوْماً لاّ يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلاَ مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئاً إِنّ وَعْدَ اللّهِ حَقّ فَلاَ تَغُرّنّكُمُ الْحَيَاةُ الدّنْيَا وَلاَ يَغُرّنّكُم بِاللّهِ الْغَرُورُ} صدق الله العظيم [لقمان:۳۳]
سؤال ۷- آیا اگر شوهر از اولیای الهی باشد و همسرش از کسانی باشد که به خود ظلم کردهاند، آیا مرد می‌تواند برای همسرش کاری کرده و در پیشگاه پروردگارش برای همسرش شفاعت کند؟ ولو این که شوهر از انبیا و رسولان الهی باشد؟
جواب۷- خداوند تعالی می‌فرماید:
{ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَاِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَ فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَقِيلَ ادْخُلَا النّار مَعَ الدَّاخِلِينَ ﴿١٠﴾} صدق الله العظيم [التحريم].
سؤال۸- آیا این به معنای نفی مطلق شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود برای تمام بندگان خداست؟
جواب ۸- خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
سؤال ۹- پس به این ترتیب افراد خانواده در پیشگاه خداوند به کار هم نمی‌آیند و خداوند به احدی از آنها اجازه نمی‌دهد در پیشگاه او برای خانواده‌اش شفاعت کند. از آیات محکم کتاب خدا که ذکری برای خردمندان است، برایمان فتوای بیشتری در این باره بیاور.
جواب ۹- خداوند تعالی می‌فرماید:
{لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَــامــُكُـمْ وَلَا أَوْلَادُكُــــمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَالله بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ﴿٣﴾} صدق الله العظيم [الممتحنة].
سؤال ۱۰- پس شفاعت از جانب خدا به‌سوی اوست و از ذات خداوند سبحان فراتر نرفته و به هیچ بنده‌ای نمی‌رسد، برای تأکید بیشتر از آیات محکم کتاب که ذکر خردمندان است برایمان فتوا بیاور.
جواب ۱۰- خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر]،
برای همین است که خداوند به رسولانش فرمان می‌دهد مردمانشان را برحذر داشته و آنها را از عقیده به شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود نهی کنند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٥١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
سؤال ۱۱- آیا در سُنَتِ بیان، از محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلم- احادیث حقِّ نبوی وجود دارد که این موضوع را برای امت بیشتر بیان کرده و توضیح دهد؟چون ایشان کتاب خداوند را به‌حق برای مردم تشریح کرده و از روی میل و هوی سخن نمی‌گفتند.
جواب ۱۱- محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلم فرموده است:
[يا فاطمة بنت محمد! يا صفية بنت عبد المطلب! يا بني عبد المطلب! لا أملك لكم من الله شيئاً].
[ای فاطمه دختر محمد، ای صفیه دختر عبدالمطلب، ای فرزندان عبدالمطلب، در برابر خدا برای شما کاری از من ساخته نیست]
و محمد رسول الله صلّى الله عليه و آله الأطهار وسلم فرموده است:
[يا بني كعب بني لؤي! أنقذوا أنفسكم من النّار. يا بني مرة بن كعب! أنقذوا أنفسكم من النّار يا بني هاشم! أنقذوا أنفسكم من النّار، يا بني عبد المطلب! أنقذوا أنفسكم من النّار. يا فاطمة! انقذي نفسك من النّار، فإني لا أملك لكم من الله شيئاً]
[ ای فرزندان کعب بن لؤی، خود را از آتش نجات دهید! ای فرزندان مرة بن کعب! خودتان را از آتش نجات دهید! ای بنی هاشم! خودتان را از آتش نجات دهید! ای فرزندان عبدالمطلب، خودتان را از آتش نجات دهید! ای فاطمه! خودت را از آتش نجات بده! در برابر خدا برای شما کاری از من ساخته نیست]
و محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلم فرموده است:
[يا معشر قريش! اشتروا أنفسكم من الله لا أغني عنكم من الله شيئاً، يا بني عبد المطلب! لا أغني عنكم من الله شيئاً، يا عباس بن عبد المطلب لا أغني عنك من الله شيئاً، يا صفية عمة رسول الله! لا أغني عنك من الله شيئاً، يا فاطمة بنت رسول الله لا أغني عنك من الله شيئاً]
[ ای جماعت قریش! خودتان را از خداوند بخرید که در برابر خدا برای شما کاری از من ساخته نیست. ای فرزندان عبدالمطلب! در برابر خدا برای شما کاری از من ساخته نیست. ای عباس ابن عبدالمطلب! در برابر خدا برای تو از من کاری ساخته نیست. ای صفیه عمه‌ی رسول الله! در برابر خدا برای تو کاری از من ساخته نیست ای فاطمه دختر رسول الله! در برابر خدا برای تو کاری از من ساخته نیست]
صدق عليه الصلاة والسلام.
ای امت اسلام، پس چرا آیات بینه و محکم و ام الکتاب را که درمورد نفی شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود هستند، رها می‌کنید؟ چرا احادیث حق نبوی را که درمورد نفی مطلق شفاعت بنده برای بنده در پیشگاه رب المعبود هستند، رها کرده و از آیات متشابهی که از شفاعت در آنها سخن به میان آمده، پیروی می‌کنید؛ درحالی‌که از راز شفاعت بی‌خبرید؟ چرا از احادیثی که در سُنَتِ بیان به دروغ به رسول خدا نسبت داده شده‌اند و شبیه ظاهر آیات متشابه بوده و برخلاف آیات محکم و ام الکتاب و بینه هستند، پیروی می‌کنید؟ آیا قلبتان از حق آشکار و روشنی که در آیات ام الکتاب آمده است، منحرف شده است که آنها را طوری پشت سرتان رها می‌کنید که انگار هیچ خبری از آنها ندارید و پیرو آیات متشابهی می‌شوید که ذکر شفاعت در آنها آمده است؟ کسی که چنین کند، قلبش از حق منحرف است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{هُوَ الَّذِي أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٧﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
ممکن است یکی از کسانی که قلبش از حقِّ روشنِ آمده در آیات محکم کتاب منحرف است و آنها را پشت سرش می‌اندازد بخواهد بگوید: «ناصر محمد یمانی، مگر خداوند نفرموده است:
{لهُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ} صدق الله العظيم [البقرة:۲۵۵]».
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ او می‌گوید: این آیه، از آیات متشابه درمورد شفاعت است و خداوند به کسی چنین اجازه‌ای را خواهد داد که سخن صواب را بر زبان می‌آورد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾} صدق الله العظيم [النبأ]
همانا که خداوند به کسی که بخواهد اجازه می‌دهد و او درمورد شفاعت، سخن صواب را بر زبان می‌آورد نه سخنِ باطلِ کسانی که اعتقادشان، باعث افزایش شرکشان می‌شود، همان‌ها که معتقد هستند خداوند اجازه می‌دهد کسی در پیشگاه رب المعبود؛ برای بندگانش شفاعت کند. خیر! خداوند به او اجازه می‌دهد درمورد «تحقق شفاعت در نفس خداوند» سخن بگوید تا رحمت خدا در برابر غضبش از شما شفاعت کند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعَاً} صدق الله العظيم [الزمر:۴۴].
ممکن است یکی از کسانی که از آیات متشابهی که در مورد شفاعت آمده‌اند، پیروی می‌کنند، بخواهد بگوید: «مگر خداوند تعالی نفرموده است:
{يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَٰنِ وَفْدًا ﴿٨٥﴾ وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا ﴿٨٦﴾ لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾} صدق الله العظيم [مريم]؟
ناصر محمد یمانی، ببین خداوند چه می‌فرماید:
{لا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلا مَنِ اتخذ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا} صدق الله العظيم».
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: کسانی که نزد خداوند رحمان عهد دارند، از قبل با خداوند عهد و پیمان بسته‌اند که تا خداوند راضی نشود، آنان هم راضی نشوند. خداوند به آنان اجازه نداده که درخواست شفاعت کنند بلکه برای «تحقق شفاعت در نفس خداوند» با او سخن می‌گویند تا رحمت خداوند در برابر عذابش از شما شفاعت کند. آنها از پروردگارشان می‌خواهند در نفسش راضی شده و به‌خاطر ظلم بندگان در حق خود، متحسر و حزین نباشد و دلیل حزن خداوند، ارحم الراحمین بودن اوست.
آنها می‌گویند:«ای خداوند ارحم الراحمین، ما از بندگان تو هستیم و رضوان تو، غایت و هدف نهایی ماست، نه این که از آن، به عنوان وسیله‌ای برای تحقق بهشت استفاده کنیم. رضوان در نفس‌ِ تو، نزد ما از نعیم جنت بسیار بزرگتر است [نعیم اعظم] و درحالی‌که هنوز در دنیا بودیم، نزد تو با خود پیمان بستیم تا تو راضی نشوی، راضی نشویم و دیدن نعیم بهشت ما را نسبت به عهدی که در دنیا با خود بسته بودیم، به فتنه نمی‌اندازد. ما راضی نمی‌شویم تا تو راضی شوی».
خداوند در پاسخ آنها می‌فرماید: «مگر پروردگارتان از شما راضی نیست؟ به همین خاطر شما را به بهشت می‌فرستد. آیا این برایتان کافی نیست؟».
آنها در پاسخ پروردگارشان می‌گویند: «اما رضوان تو برای ما وسیله‌ای برای رسیدن به بهشت نیست بلکه رضوان نفس تو غایت و هدف نهایی ماست. ما برای بندگان ظالم تو که به خود ظلم کردهاند، حسرت نمی‌خوریم. ما از خداوند ارحم الراحمین، مهربان‌تر نیستیم. پروردگارا! آیا تو مسرور و خرسندی؟». پروردگارشان در پاسخ می‌فرماید: «همانا که سرور خداوند زمانی است که بندگانش به درگاه او توبه کنند تا آنها را عذاب نکرده و به بهشت بفرستد. چطور ممکن است درحالی‌که تنها عده کمی از بندگانم توبه کردهاند، پروردگارتان خرسند باشد؟ پروردگارتان قبلاً در آیات محکم کتابش برایتان فتوا داده است به محض اینکه کافران ظالم تکذیب کننده رسولان پروردگار، از کوتاهی خود در نزد پروردگار نادم شوند؛ خداوند برای آنان متحسر می‌شود. اما آنها تنها بعد از اینکه به علت تکذیب رسولان پروردگار، با عذاب دردناک هلاکشان کردیم، از اعمال خود و کوتاهی‌هایی که در پیشگاه خداوند کردهاند، پشیمان و نادم می‌شوند. شما با فتوای پروردگارتان که در آیات محکم کتابش آمده است، از حال خداوند و تحسر او برای بندگانی که از کوتاهی خود در نزد پروردگارشان نادم هستند، باخبرید. اما آنها از کوتاهی‌های خود در نزد پروردگار، پشیمان نمی‌شوند مگر بعد از این که با عذابی دردناک آنها را هلاک کرده و به آتش جهنم افکندیم. درحالی‌که از رحمت پروردگارارحم الراحمینشان نا امید هستند. ما به آنها ظلم نکردیم. آنها خودشان ظالم هستند».
میهمانان گرامی خداوند می‌گویند: «ای پروردگار عالمیان، آیا کسانی که رضوان نفس تو را غایت خود قرار داده‌اند نه وسیله‌ای برای تحقق بهشت و ورود به آن، از راه راست گمراه شده‌اند؟».
پروردگارشان در پاسخ می‌فرماید: «خیر، رضوان خدا را غایت خود قرار دادن، درست‌ترین راه به‌سوی پروردگارتان است، چون من جن و انس را تنها برای عبادت آفریدم ولی به دلیل عزت نفس، پروردگارتان شما را اجبار نکرد که رضوان او را، نه به طمع رفتن به بهشت و گریز از آتش دوزخ بلکه به عنوان غایت خود قرار دهید. برای همین بهشت را برای شکرگزاران و آتش را برای کافران مقرر کردیم. اما غایت قرار دادن رضوان نفس خداوند؛ هدف خلقت بندگان است. تصدیقِ فتوای پروردگارتان به جن و انس که در آیات محکم کتابش آمده و می‌فرماید:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾ } صدق الله العظيم [الذاريات]
شما قومی هستید که خداوند وعده آوردن آنها را در دوران برانگیختن امامی داده است که مهدی وهدایتگر مردم به‌سوی نعیمی است که از نعیم جنت بزرگتر است. شما دعوت حق پروردگارتان را پاسخ داده و نزد خداوند عهد بستید که راضی نشوید تا خداوند راضی شود. هرچه می‌خواهید درخواست کنید».
و آنان یک زبان می‌گویند: «می‌خواهیم نعیمی را برای ما محقق فرمایی که از نعیم جنت بزرگتر است. می‌خواهیم راضی شوی و وعده تو حق است و تو ارحم الراحمینی؛ بندگانت سزاوار نیستند که برای دیگر بندگانت طلب شفاعت کنند؛ پاک ومنزهی تو. تو از بندگانت نسبت به آنها رحیم‌تری و وعده تو حق است و تو ارحم الراحمینی؛ ما بیشتر از تو نسبت به بندگانت رحیم نیستیم؛ پاک و منزهی تو و ارحم الراحمینی».
سپس پروردگارشان در پاسخ می‌فرماید: «راست گفتید و سخن صواب را بر زبان آوردید؛ به عزت و جلالم قسم، خداوند شما را به تمام ملکوتش راضی نخواهد کرد تا خودش راضی باشد. از سخن شما راضی شدم، چون سخن صواب است. ای قومی که محبوب خداوند هستید و محب او، تا خداوندی که نزد شما از تمام ملکوتش محبوب‌تر استراضی نشد، تا پروردگار عالمیان راضی نشد؛ حاضر نشدید به نعیم بهشت راضی شوید. حبیب شما راضی شد و رحمت من در برابر عذابم، شفاعت بندگانم را کرد. در میان بندگانم وارد شوید، وارد بهشت شوید[اشاره به آیه کریمه سوره الفجر :فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾ وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾]».
و اینجاست که نادمان، کسانی که از کوتاهی‌های خود در نزد پروردگارشان پشیمان هستند، شگفت‌زده می‌شوند، چون می‌شنوند خداوند می‌فرماید: «رحمت من در برابر عذابم، شفاعت بندگانم را کرد. در میان بندگانم وارد شوید، وارد بهشت شوید». کسانی که از کوتاهی‌های خود در پیشگاه خداوند پشیمان هستند به قومی که محبوب خداوند و محب او هستند می‌گویند:
{مَاذَا قَالَ ربّكم قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} صدق الله العظيم [سبأ:۲۳].
ممکن است یکی از علمای بزرگ مسلمین بخواهد بگوید: «ناصر محمد این چیزها چیست که می‌گویی؟ آیا وحی جدیدی را به دروغ به خدا نسبت می‌دهی؟». امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: بعد از قرآن وحی جدیدی در کار نیست، همانا که اینها، بیان حق فرموده‌ی خداوند تعالی است که می‌فرماید:
{وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾} صدق الله العظيم [سبأ].
به خدا قسم، آنچه که باعث شد این بیان را بگذارم درک غلط شما از تحقق شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود بود. شما گمان کرده‌اید که خداوند به هر یک از بندگانش که بخواهد اجازه می‌دهد در پیشگاه خداوند برای بندگانش شفاعت کند، سبحانه و تعالی علواً کبیرا! خیر، خداوند به آنها اجازه می‌دهد برای تحقق شفاعت در نفس خداوند تعالی سخن بگویند چون آنها رضوان نفس خداوندشان را غایت خود قرار داده‌اند چون آنها درحالی‌که هنوز در این دنیا زندگی می‌کنند، رضوان حبیب‌شان، خداوند را، بزرگتر از نعیم جنت او می‌دانند.
به خداوندی که خدا و معبودی جز او نیست قسم، به این بیان یقین نمی‌آورند مگرکسانی از این امت که محبوب خداوند هستند و محب او؛ می‌دانید چرا؟ چون الآن و در همین دنیا؛ از آنچه که در نفسشان می‌گذرد باخبرند و می‌دانند چقدر مصرّ هستند و به تمام ملکوت خداوند در دنیا و آخرت راضی نمی‌شوند تا خدا راضی شود.
ممکن است یکی از علمای امت بخواهد بگوید: «ناصر محمد؛ آیا آنها را می‌شناسی که به وجود آنها در این امت شهادت دهی؟». امام مهدی در پاسخ آنها می‌گوید: آنها می‌دانند که ناصر محمد یمانی آنان را نمی‌شناسد، حتی اگر آنها را می‌شناختم و با ایشان دوستی و مصاحبت داشتم، باز از کجا می‌دانستم در نفسشان چه می‌گذرد! آنها خود از نفس خود خبر دارند و این حقیقت بزرگ برای آنها، نشانه‌ی صدق سخنان امام مهدی ناصر محمد یمانی است. شاید عالم دیگری بخواهد بگوید: «آن آیه که نزد محبوبان و محبان خداست و به واسطه آن یقین کردهاند که نشانه صدق گفتار امام مهدی ناصر محمد یمانی است؛ کدام است؟» امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ تمام پرسشگران می‌گوید: به خداوند بزرگ، به پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن چه بین آنهاست و به پروردگارعرش عظیم قسم؛ گروهی که خداوند در آیات محکم کتابش وعده آنان را داده است:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءاَمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ} صدق الله العظيم [المائدة:۵۴]؛
در میان این امت زندگی می‌کنند.
ممکن است کسی بخواهد بپرسد: «تا زمانی که آنها را به مردم عالم معرفی نکرده‌اید، چطور جهانیان می‌توانند آنان را بشناسند؟ عجیب‌تر این است که می‌گویید شما هم آنها را نمی‌شناسید! پس ما چطور آنها را خواهیم شناخت؟». امام مهدی در پاسخ پرسشگران می‌گوید: آنها کسانی هستند که خودشان به یقین درخواهند یافت که از قومی هستند که محبوب خداوند هستند و مُحب او. ممکن است شخص دیگری سؤال کند: «ناصر محمد به صورت موجز و واضح و روشن به من بگو چطور می‌توانم به یقین بدانم آیا من هم از کسانی هستم که در این امت محبوب خداوند هستند و محب او؟». امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: اگر از زمره محبوبان و محبان خداوند باشی که خداوند در آیات محکم کتابش وعده برانگیخته شدن آنها را در این امت داده است، به پروردگار بزرگ، پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آنهاست و پروردگار عرش عظیم قسم؛ نزد خود احساس خواهی کرد تا خداوند ارحم الراحمینی که حبیب توست راضی نشود و حسرت و حزن از نفسش نرود و راضی نشود؛ به ملکوت آسمان‌ها و زمین و ملکوت بهشتی که به اندازه آسمان‌ها و زمین است و مثل آن و مثل آن و مثل آن تا نهایت؛ راضی نخواهی شد. چون قومی که محبوب خدا هستند و محب او، رضوان خدا را غایت خود می‌دانند نه وسیله‌ای برای رسیدن به ملکوت دنیا و آخرت. به خدایی که خداوند و معبودی جز او نیست قسم، اگر خداوند به یکی از آنان تمام ملکوت را هم عنایت فرماید؛ راضی نشده و خواهد گفت: «پروردگارا، هیهات، هیهات، تا تو راضی نشده باشی، بنده‌ات راضی نمی‌شود! خداوندا، من از فتوایی که در آیات محکم کتابت به علمای امت و عامه مسلمین داده‌ای، از حال تو باخبر شدم:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾} صدق الله العظيم [يس]،
و از آنجا که تو به‌خاطر بندگان نادم که از حق آمده از نزد پروردگارشان پیروی نکردند و به همین دلیل هلاک شدند و بعد از هلاکت از کرده خود پشیمان گشتند؛ متحسر و حزین هستی، در تصدیق فتوای حقِّ تو در آیات محکم کتاب:
{ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس]
به پروردگار عالمیان قسم می‌خورم بعد از بیان این آیه، هرکس از قومی باشد که محبوب خداوند هستند و محب او، نزد خدا عهد می‌بندد و خدا را شاهد می‌گیرد تا حبیبش، پروردگار عالمیان، خداوند الرحم الراحمین راضی نشود؛ راضی نخواهند شد.
ممکن است یکی از حق‌جویان بخواهد سؤال کند: «ناصر محمد یمانی، من احساس می‌کنم تا زمانی که رضوان خدا محقق نشود و خداوند متحسر و حزین نباشد، راضی نشوم. اما من از کسانی هستم که بسیار گناهکارم. از کسانی هستم که در حق خود اسراف کرده و تمام گناهان را مرتکب شده‌ام، آیا اگر به درگاه خدا توبه کنم و از دعوت امام مهدی ناصر محمد یمانی پیروی نمایم، شایسته آن خواهم بود که از قومی باشم که محبوب خداوندند و محب او؟». امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: ممکن است گناهان امام مهدی از گناهان تو بیشتر باشد ولی من به فتوای خداوند در آیات محکم کتابش در قرآن عظیم ایمان آوردم:
{إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ} صدق الله العظيم [البقرة:۲۲۲]،
و برای همین امام مهدی ناصر محمد یمانی، مشتاق شد خداوند او را از قومی قرار دهد که محبوب خدا هستند و محب او، کسانی که خداوند وعده داده است در آخرالزمان آنان را برمی‌انگیزد و سپس خداوند مرا امام آنان کرد و به راه راست هدایت نمود و علم و حکمت بیشتری به من آموخت.
وسلامٌ على المرسلين والحمد لله رب العالمين ..
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=61877
05 - ذی القعدة - 1433 هـ
21 - 09 - 2012 مـ
۳۱ - شهریور - ۱۳۹۱ ه.ش.
03:50 صبح
[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصليّة للبيان ] (https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=61847)
(https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=61847)https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=61847 (https://nasser-alyamani.org/showthread.php?p=61847)
ــــــــــــــــــــ
سؤال و جواب در مورد شفاعت، در پاسخ به جناب شیخ العقبي ..
بسم الله الرحمن الرحيم، صلوات و سلام خدا بر جدَّم محمد رسول الله و تمام انبیای الهی و خاندان پاک و مطهرشان باد. ما بین هیچ‌یک از رسولان الهی تفاوتی قایل نمی‌شویم و مسلمانیم. من، مردم را با قرآن عظیم، بصیرتی که از نزد پروردگارم آمده است و سُنَتِ بیانی که مخالف آیات محکم قرآن نباشد، به‌سوی خدا دعوت می‌کنم و از مسلمانان هستم و نسبت به تعدد مذهبی و سیاسی در دین خدا کافرم و از کتاب خدا و سُنَتِ حق رسولش پیروی کرده و بدعت گذار نیستم و الحمدلله رب العالمین و اما بعد...
عزیز من در راه خدا، نجیب العقبی؛ با این که امام مهدی ناصر محمد یمانی از علمای مسلمین و نصاری[مسیحی] و یهود دعوت می‌کند بر اساس آیات محکم قرآن عظیم حکمیت کنند، اما این بدان معنا نیست که امام مهدی ناصر محمد یمانی تنها پیرو قرآن عظیم است و بس؛ خیر من پیرو کتاب خدا و سُنَتِ حق رسولش هستم. همانا که از علمای مسلمین و عامه مسلمانان دعوت می‌کنم که به کتاب خدا قرآن عظیم پای‌بند بوده تمسک جویند و اگر در سُنَتِ نبوی به روایتی برخورد کردند که برخلاف آیات محکم قرآن بود؛ مطابق دستور خداوند و رسولش باید به قرآن عظیم پای‌بند باشند و هرچه که مخالف آن است پشت سر بیندازند؛ فرقی ندارد در تورات و انجیل باشد یا در سُنَتِ نبوی. چون هرچه که مخالف آیات محکم کتاب خدا قرآن عظیم باشد، توسط شیاطین جن و انس به دروغ به خدا و رسولش نسبت داده شده است؛ فرقی ندارد در تورات و انجیل باشد یا در سُنَنِ بیان انبیای الهی؛ پس از خدا تقوا کرده و از او اطاعت کنید و کتاب خدا و سُنَتِ حق نبوی را از هم جدا نکنید. به خدا قسم که سُنَتِ بیانی که از زبان رسول خدا بیان شده هم از نزد خداوند است. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [القيامة]
برای خدا شهادت می‌دهم که بیان حقی که در سُنَتِ نبوی موجود است با وحی تفهیمی از جانب خداوند آمده است و برخی از آنها را جبریل، رسول خدا و معلم محمد رسول الله به او آموخته است، صلوات سلام بر جبریل و تمام ملائکه‌ی مقرب خداوند باد.
ای علمای امت از مذاهب مختلف دینی، برخی از گروه‌های شما را چه می‌شود که کتاب خدا را پشت سرشان انداخته و می‌گویند سُنَتِ بیان برای ما کافی است و اسم خود را سُنیّ گذاشته‌اند؟ ای اهل سنت، شما از صراط مستقیم دور شده‌اید چون کتاب خدا، قرآن عظیم را پشت سرتان انداخته‌اید و از قرآن آن چه را که بتوانید بر حسب امیال و خواست خود تأویل کنید، گرفته و می‌گویید: خداوند تعالی فرموده است:
{وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا} صدق الله العظيم [الحشر:۷]
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: اگر راست می‌گویید قرآن عظیم را چه کسی برایتان آورده است؟ مگر محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم، آن را نیاورده است، آیا از خدا تقوا نمی‌کنید؟ پس چطور کتاب خدا قرآن عظیم را پشت سرتان می‌اندازید؟ و وقتی آیه محکمی در آن می‌آید که مخالف مطالب باطل و دروغ در سُنَتِ نبوی است، به خدا نسبت دروغ داده و می‌گویید: تأویل آن را جز خدا نمی‌داند!
شاید یکی از علمای اهل سنت بخواهد بگوید: «ناصر محمد، مگر خداوند تعالی نفرموده است:
{وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ} صدق الله العظيم [آل عمران:۷]؟».
امام مهدی در پاسخ می‌گوید: مقصود خداوند آیات متشابه قرآن است که تأویل آنها را جز خداوند و راسخون در علم کتاب، کسی نمی‌داند. خداوند به شما امر نمی‌کند از ظاهر متشابه این آیات پیروی کنید چون تأویل آنها غیر از ظاهر آنهاست. بلکه خداوند فرمان می‌دهد از آیات محکم و بینه کتاب که آیات ام الکتابند پیروی نموده و بر اساس آنها حکم کنید؛ چون این آیات برای علمای امت و عامه مسلمانان و هرکس که زبان عربی مبین را بداند؛ آشکار و روشن هستند و تنها فاسقان نسبت به این آیات محکم و بینه کافر می‌گردند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ ﴿٩٩﴾ } صدق الله العظيم [البقرة].
این آیات محکم، آیات ام الکتابند و برای علمای امت و عامه مسلمانان و هر کسی که زبان عربی مبین را بداند؛ روشن و آشکار هستند. خداوند به شما فرمان می‌دهد بر اساس این آیات محکم حکم نموده و پیرو آنها باشید و اما درمورد آیات متشابه، امر می‌فرماید تنها به آنها ایمان داشته باشید. خداوند فرمان نداده است که از ظاهر متشابه آیات قرآن عظیم پیروی کنید بلکه به شما امر می‌فرماید از محکمات پیروی کنید و به متشابهات ایمان داشته باشید. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هنّ أمّ الكتاب وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿۷﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]
خداوند شما را از پیروی از ظاهر آیات متشابه قرآن عظیم نهی فرموده است. همانا که فرمان خداوند به شما این است که از آیات محکم قرآن پیروی و به آیات متشابه ایمان داشته باشید تا خداوند امام کریمی را در میان شما برانگیزد که آنها را برایتان بیان کرده و تشریح نماید.
شاید یک نفر از عامه مسلمانان بخواهد بگوید: «ناصر محمد، تو می‌گویی آیات محکم کتاب، برای علمای امت و عامه مسلمین روشن و بینه هستند، من از عامه مسلمانان هستم. آیه‌ای برایم بیاور که از آیات محکم و بینه و ام الکتاب است و ببینیم آیا می‌توانم بدون رجوع به علمای امت آن را درک کنم؟ چون تو می‌گویی آیات محکم، برای علمای امت و عامه مسلمانان روشن هستند؟». امام مهدی ناصر محمد یمانی به او پاسخ داده و می‌گوید: این تو و این یکی از آیات محکم و بینه‌ای که از آیات ام-الکتابند و به خداوند بزرگ قسم که هرکس از عامه مسلمانان این آیات را که فتوای خداوند در نفی شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود هستند، قرائت کرده یا بشنود، آنها را می‌فهمد.
ای امت اسلام، ای حجاج بیت الله الحرام، از خدا تقوا کنید. من همان هشداری را به شما می‌دهم که به گذشتگان داده شده است و شما را از اعتقاد به شفاعت بنده برای بنده در پیشگاه رب المعبود برحذر می‌دارم. من با بیان حق قرأن عظیم، آشکارا به شما هشدار داده و شما را از آن برحذر می‌دارم. برای خدا و در پیشگاه او به حق و یقین شهادت می‌دهم، کسانی که معتقدند انبیا و اولیا و صالحان در پیشگاه خدا برای آنان شفاعت می‌کنند، به خدا شرک آورده و به خود دروغ می‌گویند و افتراهای آنها ازدست‌شان می‌رود [اشاره به آیه کریمه سوره الأنعام: انْظُرْ کَيْفَ کَذَبُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا يَفْتَرُونَ (۲۴)] آیا می‌دانید مجسمه‌ی بت‌ها، از درست کردن مجسمه‌هایی به شکل انبیا الهی و اولیای خدا و صالحان و به دست کسانی شروع شده است که راز عبادت بت‌ها را می‌دانستند؟ رسولان الهی از آنها می‌‌پرسیدند چرا به‌جای خداوند بت‌هایی را که به شکل انسان هستند می‌پرستید؟ کسانی که به خدا ایمان نداشتند مگر این که ایمانشان به شرک آلوده باشد، در جواب می‌گفتند: «ما آنها را عبادت می‌کنیم تا به این وسیله به خدا نزدیکمان کنند و در پیشگاه خدا شفاعتمان را بنمایند. ما این بت‌ها را به شکل انبیا و اولیای الهی که بندگان مقرب خداوند هستند، ساخته‌ایم». خداوند به مشرکان اولیه که راز عبادت بت‌ها را می‌دانستند و آگاه بودند این بت‌ها، مجسمه‌ی بندگان مقرب خداوند، یعنی انبیا و اولیای الهی هستند؛ چنین پاسخ می‌دهد:
{ أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ ﴿٣﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
و می‌گویند اینها شفیعان ما در نزد خدا هستند ولی خداوند می‌داند هیچ‌یک از بندگانش در آسمان‌ها و زمین، چه ملائکه مقرب و چه جن و انس، جرأت ندارند برای احدی شفاعت کنند. لذا خداوند خطاب به کسانی که مجسمه‌ی بندگان صالح خدا را به دلیل اعتقاد به شفاعت آنها در پیشگاه پروردگار در یوم الدین، عبادت می‌کردند می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [يونس]
حال این سؤال و ،جواب‌ها مستقیم از نزد خدا و از آیاتی برای شما آورده می‌شود که ام الکتابند، آیات محکمی که برای علمای امت و عامه مسلمانان که زبان عربی مبین را می‌دانند، روشن و آشکار هستند:
سؤال ۱- آیا خداوند، بنده‌ای را می‌شناسد که جرأت کند در روز قیامت در پیشگاه پروردگار برای بندگانش شفاعت کند؟
جواب ۱- خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ} صدق الله العظيم [يونس:۱۸]،
و برایتان روشن می‌شود کسانی که به شفاعت بنده برای بندگان در پیشگاه رب المعبود اعتقاد دارند، به خدا شرک آورده‌اند و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ} صدق الله العظيم [يونس:۱۸]،
سؤال۲- آیا خداوند به رسولانش فرمان داده است مردم را از اعتقاد به شفاعت انبیا و اولیا در پیشگاه خداوند برحذر داشته و نهی کنند؟
جواب۲- خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٥١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام]
سؤال ۳- آیا آن‌طور که آنها در دنیا و آخرت به آن باور دارند، کسی هست که برای کافران در پیشگاه پروردگارشان شفاعت کند و شفاعتش پذیرفته شود؟
جواب ۳- خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ ۚ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [غافر].
سؤال ۴- آیا طبق اعتقاد شفاعت بنده برای بنده در پیشگاه رب المعبود، مؤمنان در پیشگاه خداوند شفیعی دارند؟
جواب ۴ـ خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ} صدق الله العظيم [البقرة:۲۵۴].
سؤال ۵- پس هیچ‌کس جرأت نمی‌کند در پیشگاه پروردگار قدم پیش گذاشته و درمورد عذاب شدن بندگانی که به خود ظلم کردهاند با پروردگار محاجه کرده و برای کسانی که درحق خود ظلم کردهاند شفاعت نماید؟
جواب۵- خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَمَن يُجَادِلُ اللّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلاً} صدق الله العظيم [النساء:۱۰۹].
سؤال ۶- پس اگر پدر از اولیای خداوند باشد و پسرش در زمره کسانی باشد که به خود ظلم کردهاند، آیا در پیشگاه خداوند، پدر به کار او می‌آید تا شفاعت پسرش را بکند؟
جواب۶- خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَاخْشَوْاْ يَوْماً لاّ يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلاَ مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئاً إِنّ وَعْدَ اللّهِ حَقّ فَلاَ تَغُرّنّكُمُ الْحَيَاةُ الدّنْيَا وَلاَ يَغُرّنّكُم بِاللّهِ الْغَرُورُ} صدق الله العظيم [لقمان:۳۳]
سؤال ۷- آیا اگر شوهر از اولیای الهی باشد و همسرش از کسانی باشد که به خود ظلم کردهاند، آیا مرد می‌تواند برای همسرش کاری کرده و در پیشگاه پروردگارش برای همسرش شفاعت کند؟ ولو این که شوهر از انبیا و رسولان الهی باشد؟
جواب۷- خداوند تعالی می‌فرماید:
{ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَاِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَ فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَقِيلَ ادْخُلَا النّار مَعَ الدَّاخِلِينَ ﴿١٠﴾} صدق الله العظيم [التحريم].
سؤال۸- آیا این به معنای نفی مطلق شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود برای تمام بندگان خداست؟
جواب ۸- خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
سؤال ۹- پس به این ترتیب افراد خانواده در پیشگاه خداوند به کار هم نمی‌آیند و خداوند به احدی از آنها اجازه نمی‌دهد در پیشگاه او برای خانواده‌اش شفاعت کند. از آیات محکم کتاب خدا که ذکری برای خردمندان است، برایمان فتوای بیشتری در این باره بیاور.
جواب ۹- خداوند تعالی می‌فرماید:
{لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَــامــُكُـمْ وَلَا أَوْلَادُكُــــمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَالله بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ﴿٣﴾} صدق الله العظيم [الممتحنة].
سؤال ۱۰- پس شفاعت از جانب خدا به‌سوی اوست و از ذات خداوند سبحان فراتر نرفته و به هیچ بنده‌ای نمی‌رسد، برای تأکید بیشتر از آیات محکم کتاب که ذکر خردمندان است برایمان فتوا بیاور.
جواب ۱۰- خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر]،
برای همین است که خداوند به رسولانش فرمان می‌دهد مردمانشان را برحذر داشته و آنها را از عقیده به شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود نهی کنند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٥١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
سؤال ۱۱- آیا در سُنَتِ بیان، از محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلم- احادیث حقِّ نبوی وجود دارد که این موضوع را برای امت بیشتر بیان کرده و توضیح دهد؟چون ایشان کتاب خداوند را به‌حق برای مردم تشریح کرده و از روی میل و هوی سخن نمی‌گفتند.
جواب ۱۱- محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلم فرموده است:
[يا فاطمة بنت محمد! يا صفية بنت عبد المطلب! يا بني عبد المطلب! لا أملك لكم من الله شيئاً].
[ای فاطمه دختر محمد، ای صفیه دختر عبدالمطلب، ای فرزندان عبدالمطلب، در برابر خدا برای شما کاری از من ساخته نیست]
و محمد رسول الله صلّى الله عليه و آله الأطهار وسلم فرموده است:
[يا بني كعب بني لؤي! أنقذوا أنفسكم من النّار. يا بني مرة بن كعب! أنقذوا أنفسكم من النّار يا بني هاشم! أنقذوا أنفسكم من النّار، يا بني عبد المطلب! أنقذوا أنفسكم من النّار. يا فاطمة! انقذي نفسك من النّار، فإني لا أملك لكم من الله شيئاً]
[ ای فرزندان کعب بن لؤی، خود را از آتش نجات دهید! ای فرزندان مرة بن کعب! خودتان را از آتش نجات دهید! ای بنی هاشم! خودتان را از آتش نجات دهید! ای فرزندان عبدالمطلب، خودتان را از آتش نجات دهید! ای فاطمه! خودت را از آتش نجات بده! در برابر خدا برای شما کاری از من ساخته نیست]
و محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلم فرموده است:
[يا معشر قريش! اشتروا أنفسكم من الله لا أغني عنكم من الله شيئاً، يا بني عبد المطلب! لا أغني عنكم من الله شيئاً، يا عباس بن عبد المطلب لا أغني عنك من الله شيئاً، يا صفية عمة رسول الله! لا أغني عنك من الله شيئاً، يا فاطمة بنت رسول الله لا أغني عنك من الله شيئاً]
[ ای جماعت قریش! خودتان را از خداوند بخرید که در برابر خدا برای شما کاری از من ساخته نیست. ای فرزندان عبدالمطلب! در برابر خدا برای شما کاری از من ساخته نیست. ای عباس ابن عبدالمطلب! در برابر خدا برای تو از من کاری ساخته نیست. ای صفیه عمه‌ی رسول الله! در برابر خدا برای تو کاری از من ساخته نیست ای فاطمه دختر رسول الله! در برابر خدا برای تو کاری از من ساخته نیست]
صدق عليه الصلاة والسلام.
ای امت اسلام، پس چرا آیات بینه و محکم و ام الکتاب را که درمورد نفی شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود هستند، رها می‌کنید؟ چرا احادیث حق نبوی را که درمورد نفی مطلق شفاعت بنده برای بنده در پیشگاه رب المعبود هستند، رها کرده و از آیات متشابهی که از شفاعت در آنها سخن به میان آمده، پیروی می‌کنید؛ درحالی‌که از راز شفاعت بی‌خبرید؟ چرا از احادیثی که در سُنَتِ بیان به دروغ به رسول خدا نسبت داده شده‌اند و شبیه ظاهر آیات متشابه بوده و برخلاف آیات محکم و ام الکتاب و بینه هستند، پیروی می‌کنید؟ آیا قلبتان از حق آشکار و روشنی که در آیات ام الکتاب آمده است، منحرف شده است که آنها را طوری پشت سرتان رها می‌کنید که انگار هیچ خبری از آنها ندارید و پیرو آیات متشابهی می‌شوید که ذکر شفاعت در آنها آمده است؟ کسی که چنین کند، قلبش از حق منحرف است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{هُوَ الَّذِي أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٧﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
ممکن است یکی از کسانی که قلبش از حقِّ روشنِ آمده در آیات محکم کتاب منحرف است و آنها را پشت سرش می‌اندازد بخواهد بگوید: «ناصر محمد یمانی، مگر خداوند نفرموده است:
{لهُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ} صدق الله العظيم [البقرة:۲۵۵]».
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ او می‌گوید: این آیه، از آیات متشابه درمورد شفاعت است و خداوند به کسی چنین اجازه‌ای را خواهد داد که سخن صواب را بر زبان می‌آورد. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾} صدق الله العظيم [النبأ]
همانا که خداوند به کسی که بخواهد اجازه می‌دهد و او درمورد شفاعت، سخن صواب را بر زبان می‌آورد نه سخنِ باطلِ کسانی که اعتقادشان، باعث افزایش شرکشان می‌شود، همان‌ها که معتقد هستند خداوند اجازه می‌دهد کسی در پیشگاه رب المعبود؛ برای بندگانش شفاعت کند. خیر! خداوند به او اجازه می‌دهد درمورد «تحقق شفاعت در نفس خداوند» سخن بگوید تا رحمت خدا در برابر غضبش از شما شفاعت کند. تصدیقِ فرموده‌ی خداوند تعالی:
{قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعَاً} صدق الله العظيم [الزمر:۴۴].
ممکن است یکی از کسانی که از آیات متشابهی که در مورد شفاعت آمده‌اند، پیروی می‌کنند، بخواهد بگوید: «مگر خداوند تعالی نفرموده است:
{يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَٰنِ وَفْدًا ﴿٨٥﴾ وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا ﴿٨٦﴾ لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾} صدق الله العظيم [مريم]؟
ناصر محمد یمانی، ببین خداوند چه می‌فرماید:
{لا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلا مَنِ اتخذ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا} صدق الله العظيم».
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: کسانی که نزد خداوند رحمان عهد دارند، از قبل با خداوند عهد و پیمان بسته‌اند که تا خداوند راضی نشود، آنان هم راضی نشوند. خداوند به آنان اجازه نداده که درخواست شفاعت کنند بلکه برای «تحقق شفاعت در نفس خداوند» با او سخن می‌گویند تا رحمت خداوند در برابر عذابش از شما شفاعت کند. آنها از پروردگارشان می‌خواهند در نفسش راضی شده و به‌خاطر ظلم بندگان در حق خود، متحسر و حزین نباشد و دلیل حزن خداوند، ارحم الراحمین بودن اوست.
آنها می‌گویند:«ای خداوند ارحم الراحمین، ما از بندگان تو هستیم و رضوان تو، غایت و هدف نهایی ماست، نه این که از آن، به عنوان وسیله‌ای برای تحقق بهشت استفاده کنیم. رضوان در نفس‌ِ تو، نزد ما از نعیم جنت بسیار بزرگتر است [نعیم اعظم] و درحالی‌که هنوز در دنیا بودیم، نزد تو با خود پیمان بستیم تا تو راضی نشوی، راضی نشویم و دیدن نعیم بهشت ما را نسبت به عهدی که در دنیا با خود بسته بودیم، به فتنه نمی‌اندازد. ما راضی نمی‌شویم تا تو راضی شوی».
خداوند در پاسخ آنها می‌فرماید: «مگر پروردگارتان از شما راضی نیست؟ به همین خاطر شما را به بهشت می‌فرستد. آیا این برایتان کافی نیست؟».
آنها در پاسخ پروردگارشان می‌گویند: «اما رضوان تو برای ما وسیله‌ای برای رسیدن به بهشت نیست بلکه رضوان نفس تو غایت و هدف نهایی ماست. ما برای بندگان ظالم تو که به خود ظلم کردهاند، حسرت نمی‌خوریم. ما از خداوند ارحم الراحمین، مهربان‌تر نیستیم. پروردگارا! آیا تو مسرور و خرسندی؟». پروردگارشان در پاسخ می‌فرماید: «همانا که سرور خداوند زمانی است که بندگانش به درگاه او توبه کنند تا آنها را عذاب نکرده و به بهشت بفرستد. چطور ممکن است درحالی‌که تنها عده کمی از بندگانم توبه کردهاند، پروردگارتان خرسند باشد؟ پروردگارتان قبلاً در آیات محکم کتابش برایتان فتوا داده است به محض اینکه کافران ظالم تکذیب کننده رسولان پروردگار، از کوتاهی خود در نزد پروردگار نادم شوند؛ خداوند برای آنان متحسر می‌شود. اما آنها تنها بعد از اینکه به علت تکذیب رسولان پروردگار، با عذاب دردناک هلاکشان کردیم، از اعمال خود و کوتاهی‌هایی که در پیشگاه خداوند کردهاند، پشیمان و نادم می‌شوند. شما با فتوای پروردگارتان که در آیات محکم کتابش آمده است، از حال خداوند و تحسر او برای بندگانی که از کوتاهی خود در نزد پروردگارشان نادم هستند، باخبرید. اما آنها از کوتاهی‌های خود در نزد پروردگار، پشیمان نمی‌شوند مگر بعد از این که با عذابی دردناک آنها را هلاک کرده و به آتش جهنم افکندیم. درحالی‌که از رحمت پروردگارارحم الراحمینشان نا امید هستند. ما به آنها ظلم نکردیم. آنها خودشان ظالم هستند».
میهمانان گرامی خداوند می‌گویند: «ای پروردگار عالمیان، آیا کسانی که رضوان نفس تو را غایت خود قرار داده‌اند نه وسیله‌ای برای تحقق بهشت و ورود به آن، از راه راست گمراه شده‌اند؟».
پروردگارشان در پاسخ می‌فرماید: «خیر، رضوان خدا را غایت خود قرار دادن، درست‌ترین راه به‌سوی پروردگارتان است، چون من جن و انس را تنها برای عبادت آفریدم ولی به دلیل عزت نفس، پروردگارتان شما را اجبار نکرد که رضوان او را، نه به طمع رفتن به بهشت و گریز از آتش دوزخ بلکه به عنوان غایت خود قرار دهید. برای همین بهشت را برای شکرگزاران و آتش را برای کافران مقرر کردیم. اما غایت قرار دادن رضوان نفس خداوند؛ هدف خلقت بندگان است. تصدیقِ فتوای پروردگارتان به جن و انس که در آیات محکم کتابش آمده و می‌فرماید:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾ } صدق الله العظيم [الذاريات]
شما قومی هستید که خداوند وعده آوردن آنها را در دوران برانگیختن امامی داده است که مهدی وهدایتگر مردم به‌سوی نعیمی است که از نعیم جنت بزرگتر است. شما دعوت حق پروردگارتان را پاسخ داده و نزد خداوند عهد بستید که راضی نشوید تا خداوند راضی شود. هرچه می‌خواهید درخواست کنید».
و آنان یک زبان می‌گویند: «می‌خواهیم نعیمی را برای ما محقق فرمایی که از نعیم جنت بزرگتر است. می‌خواهیم راضی شوی و وعده تو حق است و تو ارحم الراحمینی؛ بندگانت سزاوار نیستند که برای دیگر بندگانت طلب شفاعت کنند؛ پاک ومنزهی تو. تو از بندگانت نسبت به آنها رحیم‌تری و وعده تو حق است و تو ارحم الراحمینی؛ ما بیشتر از تو نسبت به بندگانت رحیم نیستیم؛ پاک و منزهی تو و ارحم الراحمینی».
سپس پروردگارشان در پاسخ می‌فرماید: «راست گفتید و سخن صواب را بر زبان آوردید؛ به عزت و جلالم قسم، خداوند شما را به تمام ملکوتش راضی نخواهد کرد تا خودش راضی باشد. از سخن شما راضی شدم، چون سخن صواب است. ای قومی که محبوب خداوند هستید و محب او، تا خداوندی که نزد شما از تمام ملکوتش محبوب‌تر استراضی نشد، تا پروردگار عالمیان راضی نشد؛ حاضر نشدید به نعیم بهشت راضی شوید. حبیب شما راضی شد و رحمت من در برابر عذابم، شفاعت بندگانم را کرد. در میان بندگانم وارد شوید، وارد بهشت شوید[اشاره به آیه کریمه سوره الفجر :فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾ وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾]».
و اینجاست که نادمان، کسانی که از کوتاهی‌های خود در نزد پروردگارشان پشیمان هستند، شگفت‌زده می‌شوند، چون می‌شنوند خداوند می‌فرماید: «رحمت من در برابر عذابم، شفاعت بندگانم را کرد. در میان بندگانم وارد شوید، وارد بهشت شوید». کسانی که از کوتاهی‌های خود در پیشگاه خداوند پشیمان هستند به قومی که محبوب خداوند و محب او هستند می‌گویند:
{مَاذَا قَالَ ربّكم قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} صدق الله العظيم [سبأ:۲۳].
ممکن است یکی از علمای بزرگ مسلمین بخواهد بگوید: «ناصر محمد این چیزها چیست که می‌گویی؟ آیا وحی جدیدی را به دروغ به خدا نسبت می‌دهی؟». امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: بعد از قرآن وحی جدیدی در کار نیست، همانا که اینها، بیان حق فرموده‌ی خداوند تعالی است که می‌فرماید:
{وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾} صدق الله العظيم [سبأ].
به خدا قسم، آنچه که باعث شد این بیان را بگذارم درک غلط شما از تحقق شفاعت بنده در پیشگاه رب المعبود بود. شما گمان کرده‌اید که خداوند به هر یک از بندگانش که بخواهد اجازه می‌دهد در پیشگاه خداوند برای بندگانش شفاعت کند، سبحانه و تعالی علواً کبیرا! خیر، خداوند به آنها اجازه می‌دهد برای تحقق شفاعت در نفس خداوند تعالی سخن بگویند چون آنها رضوان نفس خداوندشان را غایت خود قرار داده‌اند چون آنها درحالی‌که هنوز در این دنیا زندگی می‌کنند، رضوان حبیب‌شان، خداوند را، بزرگتر از نعیم جنت او می‌دانند.
به خداوندی که خدا و معبودی جز او نیست قسم، به این بیان یقین نمی‌آورند مگرکسانی از این امت که محبوب خداوند هستند و محب او؛ می‌دانید چرا؟ چون الآن و در همین دنیا؛ از آنچه که در نفسشان می‌گذرد باخبرند و می‌دانند چقدر مصرّ هستند و به تمام ملکوت خداوند در دنیا و آخرت راضی نمی‌شوند تا خدا راضی شود.
ممکن است یکی از علمای امت بخواهد بگوید: «ناصر محمد؛ آیا آنها را می‌شناسی که به وجود آنها در این امت شهادت دهی؟». امام مهدی در پاسخ آنها می‌گوید: آنها می‌دانند که ناصر محمد یمانی آنان را نمی‌شناسد، حتی اگر آنها را می‌شناختم و با ایشان دوستی و مصاحبت داشتم، باز از کجا می‌دانستم در نفسشان چه می‌گذرد! آنها خود از نفس خود خبر دارند و این حقیقت بزرگ برای آنها، نشانه‌ی صدق سخنان امام مهدی ناصر محمد یمانی است. شاید عالم دیگری بخواهد بگوید: «آن آیه که نزد محبوبان و محبان خداست و به واسطه آن یقین کردهاند که نشانه صدق گفتار امام مهدی ناصر محمد یمانی است؛ کدام است؟» امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ تمام پرسشگران می‌گوید: به خداوند بزرگ، به پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن چه بین آنهاست و به پروردگارعرش عظیم قسم؛ گروهی که خداوند در آیات محکم کتابش وعده آنان را داده است:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءاَمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ} صدق الله العظيم [المائدة:۵۴]؛
در میان این امت زندگی می‌کنند.
ممکن است کسی بخواهد بپرسد: «تا زمانی که آنها را به مردم عالم معرفی نکرده‌اید، چطور جهانیان می‌توانند آنان را بشناسند؟ عجیب‌تر این است که می‌گویید شما هم آنها را نمی‌شناسید! پس ما چطور آنها را خواهیم شناخت؟». امام مهدی در پاسخ پرسشگران می‌گوید: آنها کسانی هستند که خودشان به یقین درخواهند یافت که از قومی هستند که محبوب خداوند هستند و مُحب او. ممکن است شخص دیگری سؤال کند: «ناصر محمد به صورت موجز و واضح و روشن به من بگو چطور می‌توانم به یقین بدانم آیا من هم از کسانی هستم که در این امت محبوب خداوند هستند و محب او؟». امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: اگر از زمره محبوبان و محبان خداوند باشی که خداوند در آیات محکم کتابش وعده برانگیخته شدن آنها را در این امت داده است، به پروردگار بزرگ، پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آنهاست و پروردگار عرش عظیم قسم؛ نزد خود احساس خواهی کرد تا خداوند ارحم الراحمینی که حبیب توست راضی نشود و حسرت و حزن از نفسش نرود و راضی نشود؛ به ملکوت آسمان‌ها و زمین و ملکوت بهشتی که به اندازه آسمان‌ها و زمین است و مثل آن و مثل آن و مثل آن تا نهایت؛ راضی نخواهی شد. چون قومی که محبوب خدا هستند و محب او، رضوان خدا را غایت خود می‌دانند نه وسیله‌ای برای رسیدن به ملکوت دنیا و آخرت. به خدایی که خداوند و معبودی جز او نیست قسم، اگر خداوند به یکی از آنان تمام ملکوت را هم عنایت فرماید؛ راضی نشده و خواهد گفت: «پروردگارا، هیهات، هیهات، تا تو راضی نشده باشی، بنده‌ات راضی نمی‌شود! خداوندا، من از فتوایی که در آیات محکم کتابت به علمای امت و عامه مسلمین داده‌ای، از حال تو باخبر شدم:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾} صدق الله العظيم [يس]،
و از آنجا که تو به‌خاطر بندگان نادم که از حق آمده از نزد پروردگارشان پیروی نکردند و به همین دلیل هلاک شدند و بعد از هلاکت از کرده خود پشیمان گشتند؛ متحسر و حزین هستی، در تصدیق فتوای حقِّ تو در آیات محکم کتاب:
{ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس]
به پروردگار عالمیان قسم می‌خورم بعد از بیان این آیه، هرکس از قومی باشد که محبوب خداوند هستند و محب او، نزد خدا عهد می‌بندد و خدا را شاهد می‌گیرد تا حبیبش، پروردگار عالمیان، خداوند الرحم الراحمین راضی نشود؛ راضی نخواهند شد.
ممکن است یکی از حق‌جویان بخواهد سؤال کند: «ناصر محمد یمانی، من احساس می‌کنم تا زمانی که رضوان خدا محقق نشود و خداوند متحسر و حزین نباشد، راضی نشوم. اما من از کسانی هستم که بسیار گناهکارم. از کسانی هستم که در حق خود اسراف کرده و تمام گناهان را مرتکب شده‌ام، آیا اگر به درگاه خدا توبه کنم و از دعوت امام مهدی ناصر محمد یمانی پیروی نمایم، شایسته آن خواهم بود که از قومی باشم که محبوب خداوندند و محب او؟». امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: ممکن است گناهان امام مهدی از گناهان تو بیشتر باشد ولی من به فتوای خداوند در آیات محکم کتابش در قرآن عظیم ایمان آوردم:
{إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ} صدق الله العظيم [البقرة:۲۲۲]،
و برای همین امام مهدی ناصر محمد یمانی، مشتاق شد خداوند او را از قومی قرار دهد که محبوب خدا هستند و محب او، کسانی که خداوند وعده داده است در آخرالزمان آنان را برمی‌انگیزد و سپس خداوند مرا امام آنان کرد و به راه راست هدایت نمود و علم و حکمت بیشتری به من آموخت.
وسلامٌ على المرسلين والحمد لله رب العالمين ..
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=61877