Admin
12-08-2017, 09:10 PM
الإمام ناصر محمد اليماني
15 - 06 - 1432 هـ
19 - 05 - 2011 مـ
۲۹ - اردیبهشت - ۱۳۹۰ ه.ش.
09:14 مساءً
ـــــــــــــــــــ
کدام یک از دیگری زودتر است ؛ طلوع خورشید از مغرب یا ظهور امام؟
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله من الإنس والجانّ والسلام على المؤمنين المتّبعين البيان الحقّ للقرآن إلى يوم الدين، والحمدُ لله ربّ العالمين..
انصار پیشگاه برگزیده عزیز در دوران گفتگو قبل از ظهور؛همانا که هررسولی که خداوند در میان قومش برمی‌انگیزد؛ آنها را به عبادت خداوند یکتا و بی‌شریک دعوت و پیروی از کتاب خدا که همراه رسول نازل شده و ایمان به کتابهای الهی و رسولانی که قبل از او آمده‌اند دعوت می‌کند و اگر مردم از این دعوت روبرگردانند سپس به آنها درمورد عذابی که در صورت کافر شدن به دعوت حق پروردگاردر کتاب برای آنان مقدر شده هشدار می‌دهد تا وقتی عذاب وعده داده شده الهی فرا رسد و آن گاه همگی ایمان می‌آورند؛ ولی موضوع این است که ایمان آنها به خدا ور سولش حین وقوع عذاب دیگر فایده‌ای ندارد و این سنت خداوند در کتاب درمورد کافران است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{اقْتَرَ‌بَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُّعْرِ‌ضُونَ ﴿١﴾ مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّ‌بِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٢﴾ لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّ‌وا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُ‌ونَ ﴿٣﴾ قَالَ رَ‌بِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٤﴾ بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَ‌اهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْ‌سِلَ الْأَوَّلُونَ ﴿٥﴾ مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْ‌يَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَمَا أَرْ‌سَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِ‌جَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾ وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ ﴿٨﴾ ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِ‌فِينَ ﴿٩﴾ لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُ‌كُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْ‌ضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء]
در فرموده خداوند تعالى تدبر کنید:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء]
بیان این فرموده خداوند تعالى چیست:
{قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم
یعنی آنها از کافر بودن نسبت به خدا و رسولانش نادم می‌شوند و اعتراف می‌کنند که ظالم بودند ولی ایمان آنها و اقرار به ظلمی که با تکذیب رسولان پروردگارشان، به خود کردند دیگر فایده‌ای ندارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَكَأَيِّن مِّن قَرْ‌يَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَ‌بِّهَا وَرُ‌سُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرً‌ا ﴿٨﴾ فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِ‌هَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِ‌هَا خُسْرً‌ا ﴿٩﴾}
صدق الله العظيم [الطلاق]
در زمان وقوع عذاب به خداوند ورسولانش ایمان آورده بودند ولی ایمان آنها حین وقوع عذاب به کارشان نیامد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إيمانهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ}
صدق الله العظيم [يونس:۹۸]
و سؤالی که مطرح می‌شود این است که: چرا ایمان اهالی این قریه ها به خداوند و رسولانش در زمان وقوع عذاب دیگر فایده ندارد؛ با این که آنها اعتراف می‌کنند با تکذیب رسولان پروردگارشان؛ به خود ظلم کرده‌اند؟ و جواب را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء]
و سؤال دیگری که مطرح می‌شود این است: مقصود خداوند تعالی از این فرموده چیست:
{فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم
بیان حق آیه این است که آنها کار بیشتری نکردند و فقط در حین وقوع عذاب، به خدا و رسولانش ایمان آورده و به ظلمی که در حق خود کرده‌اند اقرار می‌کنند:
{قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم.
و سؤال این است: راز این که قوم یونس در این فرموده خداوند تعالی استثناء شدند چه بود:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إيمانهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ} صدق الله العظيم،
و جواب را در آیات محکم کتاب پیدا می‌کنید؛ این راز همان راز امت مهدی منتظر است که در عصر او زندگی می‌کنند و خداوند به خاطر ایمان آوردن به حق آمده از نزد پروردگارشان و اقرار به ظلمی که در حق خود کرده‌اند؛ عذاب را از آنان برمی‌دارد و سپس می‌گویند:
{رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ} صدق الله العظيم [الدخان:۱۲].
چرا که خداوند به بندگانش وعده مطلق و بدون قید و شرط و حدود داده که دعای خالصانه آنها به درگاه پروردگارشان را اجابت می‌کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقَالَ ربّكم ٱدْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ} صدق الله العظيم [غافر۶۰]
شرط این است که فقط پروردگارشان را با دینی که برای خدا خالص شده بخوانند؛ بدون این که بندگان مقرب را در دعا شریک خدا بگیرند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنّي فإنّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم [البقرة:۱۸۶].
وبيان حقّ فرموده خداوند تعالى:
{أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم
یعنی خدا را خالصانه بخواند و کسی را در دعا با او شریک نگیرد؛ چون خداوند دعای کافران را هم در صورتی که خالصانه به درگاه پروردگارشان دعا کنند؛ مستجاب می‌فرماید و حتما به آنان پاسخ می‌دهد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا كُنتُمْ فِي الْفُلْكِ وَجَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَفَرِحُوا بِهَا جَاءَتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَجَاءَهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ ۙ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ ﴿٢٢﴾} صدق الله العظيم [يونس]
و خداوند دعایشان را مستجاب می‌کند؛ چون حین دعا هیچ شرکی در آن نمی‌یابد و آنان که برای خدا شریک قایل شده بودند حین دعا الهه های خود را فراموش کرده و خدا را یا دینی که برای او خالص شده می خوانند؛ با این که خداوند می‌داند آنها به سوی شرک به پروردگارشان بازخواهند گشت؛ ولی با وجود این دعایشان را مستجاب می‌کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ ﴿٦٥﴾} صدق الله العظيم [العنكبوت].
و خداوند تعالى می‌فرماید:
{وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [لقمان].
پس ای مردم ؛ خداوند دعای همگان را -مؤمنان و کافران و مشرکان و ملحدان -مستجاب می‌کند اگر شرط دعا یعنی اخلاص در آن وجود داشته باشد.تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ ﴿٦٥﴾} صدق الله العظيم [العنكبوت].
آیا نمی‌دانید که خداوند در کتاب به شما فتوا داده حتی حین وقوع عذاب؛ کسی را که انابه و استغفار کرده و به درگاهش توبه کند؛ عذاب نمی‌کند؟ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَا كَانَ الّلهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ} صدق الله العظيم [الأنفال:۳۳].
پس ایمان و اقرار به ظلم حین وقوع عذاب فایده‌ای ندارد مگر این که همراه دعا و استغفار باشد و بگوید:
{قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٢٣﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
ای عجب از مردمی که می‌دانند به دلیل وقوع عذاب خورشید از مغرب طلوع می‌کند و بعد به مردم فتوا می‌دهند از رحمت خدا مأیوس شوند و این فرموده خداوند تعالی را می‌آورند:
{هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا ۗ قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ ﴿١٥٨﴾ } صدق الله العظيم [الأنعام]
سپس یکی از علمای مسلمین می‌گوید: «ناصر محمد یمانی؛ مگر این فتوای پروردگار عالمیان نیست که می‌فرماید حین وقوع عذاب و در زمانی که شب از روز پیشی گرفته و خورشید از مغرب طلوع می‌کند؛ ایمان کافر و ایمان مؤمنی که خیری از ایمانش کسب نکرده؛ دیگر بی‌فایده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لا يَنفَعُ نَفْسًا إيمانهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إيمانهَا خَيْرًا} صدق الله العظيم؟»
پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ او می‌گوید: البته که این طور است؛ من از این که ایمان کافر حین وقوع عذاب و ایمان مسلمانی که به پروردگارش ایمان داشته ولی از حق آمده از نزد پروردگار پیروی نکرده باشد؛ فایده‌ای به حالشان بکند، چیزی نمی یابم .آیا ایمان مردم در حین وقوع عذاب در زمان برانگیخته شدن انبیاء و مرسلین در زمان‌های گذشته فایده‌ای داشت؟ خیر آن ایمان بی‌فایده بود چون این سنت خدا درکتابش است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَفَلَمْ يَسِيرُ‌وا فِي الْأَرْ‌ضِ فَيَنظُرُ‌وا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارً‌ا فِي الْأَرْ‌ضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُ‌سُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِ‌حُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨٣﴾ فَلَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْ‌نَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِ‌كِينَ ﴿٨٤﴾ فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّـهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ ﴿٨٥﴾} صدق الله العظيم [غافر].
حال بیان حق این فرموده خداوند تعالی برای‌تان روشن می‌شود:
{يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لا يَنفَعُ نَفْسًا إيمانهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إيمانهَا خَيْرًا} صدق الله العظيم [الأنعام:۱۵۸].
این سنت خداوند درمورد کافران پیشین و آیندگان است که حین وقوع عذاب ایمان دیگر به کارشان نمی‌اید؛ چون این سنت خدا در کتاب است ولی دعا و ایمان همراه هم به یاری آنها می‌آید. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{حم ﴿١﴾ وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ ﴿٣﴾ فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا ۚ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿٧﴾ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾ يَغْشَى النَّاسَ ۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١١﴾ رَّبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا ۚ إِنَّكُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾ يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَىٰ إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الدخان].
حتی کسانی که قیامت –الساعة- در زمان آنان برپا می‌شود؛ اگر ایمان به پروردگارشان را همراه تضرع و دعا به درگاهش کنند؛ خداوند دعایشان را اجابت کرده و قیامت را تا مدتی از آنان برمی‌دارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{قُلْ أَرَ‌أَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّـهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّـهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٠﴾ بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَاءَ وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِ‌كُون.َ ﴿٤١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
ولی حسرت و ندامت به تنهایی و بدون این که همراه استغفار و تضرع و دعا باشد؛ برای کسانی که قیامت –الساعة- در زمان آنها برپا می‌شود؛ بی‌فایده خواهد بود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{﴾ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ ﴿٣١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام]
و سؤالی که مطرح می‌شود این است: چرا هم چنان بارگناهان‌شان بردوش‌شان است؟ و جواب این است: چون به خاطر ناامیدی از رحمت خداوند ارحم الراحمین؛ به درگاه او تضرع و استغفار نمی‌کنند؛ آیا نمی‌دانند خداوند قادر است هرکاری انجام دهد: أنَّ الله على كل شيءٍ قديرٍ؟ به خدا قسم که در کتاب ناامیدی از رحمت الهی کفر و گناه عظیمی است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَا تَيْئَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ أنّه لَا يَيْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ } صدق الله العظيم [يوسف:۸۷].
و خداوند تعالى می‌فرماید: {وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ ربّه إِلاَّ الضَّآلُّونَ} صدق الله العظيم [الحجر:۵۶]،
خدایا ابلاغ کردم؛ خدایا شاهد باش..
آیا خداوند ایمان آوردن به حق آمده از نزد پروردگارتان را تا دیدن طلوع خورشید از مغرب، بر شما حرام کرده است؟ همانا که آن شب؛ شب ظهور فراگیر بر تمام بشریت است و اگر قبل از آن از پیروی از ذکر و حکمیت بر اساس آن و کفر نسبت به هرچه که مخالف آیات محکم آن است روبرگردانید خداوند خلیفه خود مهدی منتظر را بر همگان غالب خواهد کرد
خدایا ابلاغ کردم؛ خدایا شاهد باش..
وسلامٌ على المرسلين، والحمدُ لله ربّ العالمين..
أخو البشر في الدّم من حواء وآدم المهدي المنتظر خليفة الله وعبده؛ الإمام ناصر محمد اليماني.
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=15606
15 - 06 - 1432 هـ
19 - 05 - 2011 مـ
۲۹ - اردیبهشت - ۱۳۹۰ ه.ش.
09:14 مساءً
ـــــــــــــــــــ
کدام یک از دیگری زودتر است ؛ طلوع خورشید از مغرب یا ظهور امام؟
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله من الإنس والجانّ والسلام على المؤمنين المتّبعين البيان الحقّ للقرآن إلى يوم الدين، والحمدُ لله ربّ العالمين..
انصار پیشگاه برگزیده عزیز در دوران گفتگو قبل از ظهور؛همانا که هررسولی که خداوند در میان قومش برمی‌انگیزد؛ آنها را به عبادت خداوند یکتا و بی‌شریک دعوت و پیروی از کتاب خدا که همراه رسول نازل شده و ایمان به کتابهای الهی و رسولانی که قبل از او آمده‌اند دعوت می‌کند و اگر مردم از این دعوت روبرگردانند سپس به آنها درمورد عذابی که در صورت کافر شدن به دعوت حق پروردگاردر کتاب برای آنان مقدر شده هشدار می‌دهد تا وقتی عذاب وعده داده شده الهی فرا رسد و آن گاه همگی ایمان می‌آورند؛ ولی موضوع این است که ایمان آنها به خدا ور سولش حین وقوع عذاب دیگر فایده‌ای ندارد و این سنت خداوند در کتاب درمورد کافران است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{اقْتَرَ‌بَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُّعْرِ‌ضُونَ ﴿١﴾ مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّ‌بِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٢﴾ لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّ‌وا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُ‌ونَ ﴿٣﴾ قَالَ رَ‌بِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٤﴾ بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَ‌اهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْ‌سِلَ الْأَوَّلُونَ ﴿٥﴾ مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْ‌يَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَمَا أَرْ‌سَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِ‌جَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾ وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ ﴿٨﴾ ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِ‌فِينَ ﴿٩﴾ لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُ‌كُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْ‌ضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء]
در فرموده خداوند تعالى تدبر کنید:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء]
بیان این فرموده خداوند تعالى چیست:
{قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم
یعنی آنها از کافر بودن نسبت به خدا و رسولانش نادم می‌شوند و اعتراف می‌کنند که ظالم بودند ولی ایمان آنها و اقرار به ظلمی که با تکذیب رسولان پروردگارشان، به خود کردند دیگر فایده‌ای ندارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَكَأَيِّن مِّن قَرْ‌يَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَ‌بِّهَا وَرُ‌سُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرً‌ا ﴿٨﴾ فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِ‌هَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِ‌هَا خُسْرً‌ا ﴿٩﴾}
صدق الله العظيم [الطلاق]
در زمان وقوع عذاب به خداوند ورسولانش ایمان آورده بودند ولی ایمان آنها حین وقوع عذاب به کارشان نیامد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إيمانهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ}
صدق الله العظيم [يونس:۹۸]
و سؤالی که مطرح می‌شود این است که: چرا ایمان اهالی این قریه ها به خداوند و رسولانش در زمان وقوع عذاب دیگر فایده ندارد؛ با این که آنها اعتراف می‌کنند با تکذیب رسولان پروردگارشان؛ به خود ظلم کرده‌اند؟ و جواب را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء]
و سؤال دیگری که مطرح می‌شود این است: مقصود خداوند تعالی از این فرموده چیست:
{فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم
بیان حق آیه این است که آنها کار بیشتری نکردند و فقط در حین وقوع عذاب، به خدا و رسولانش ایمان آورده و به ظلمی که در حق خود کرده‌اند اقرار می‌کنند:
{قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم.
و سؤال این است: راز این که قوم یونس در این فرموده خداوند تعالی استثناء شدند چه بود:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إيمانهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ} صدق الله العظيم،
و جواب را در آیات محکم کتاب پیدا می‌کنید؛ این راز همان راز امت مهدی منتظر است که در عصر او زندگی می‌کنند و خداوند به خاطر ایمان آوردن به حق آمده از نزد پروردگارشان و اقرار به ظلمی که در حق خود کرده‌اند؛ عذاب را از آنان برمی‌دارد و سپس می‌گویند:
{رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ} صدق الله العظيم [الدخان:۱۲].
چرا که خداوند به بندگانش وعده مطلق و بدون قید و شرط و حدود داده که دعای خالصانه آنها به درگاه پروردگارشان را اجابت می‌کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقَالَ ربّكم ٱدْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ} صدق الله العظيم [غافر۶۰]
شرط این است که فقط پروردگارشان را با دینی که برای خدا خالص شده بخوانند؛ بدون این که بندگان مقرب را در دعا شریک خدا بگیرند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنّي فإنّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم [البقرة:۱۸۶].
وبيان حقّ فرموده خداوند تعالى:
{أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم
یعنی خدا را خالصانه بخواند و کسی را در دعا با او شریک نگیرد؛ چون خداوند دعای کافران را هم در صورتی که خالصانه به درگاه پروردگارشان دعا کنند؛ مستجاب می‌فرماید و حتما به آنان پاسخ می‌دهد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا كُنتُمْ فِي الْفُلْكِ وَجَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَفَرِحُوا بِهَا جَاءَتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَجَاءَهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ ۙ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ ﴿٢٢﴾} صدق الله العظيم [يونس]
و خداوند دعایشان را مستجاب می‌کند؛ چون حین دعا هیچ شرکی در آن نمی‌یابد و آنان که برای خدا شریک قایل شده بودند حین دعا الهه های خود را فراموش کرده و خدا را یا دینی که برای او خالص شده می خوانند؛ با این که خداوند می‌داند آنها به سوی شرک به پروردگارشان بازخواهند گشت؛ ولی با وجود این دعایشان را مستجاب می‌کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ ﴿٦٥﴾} صدق الله العظيم [العنكبوت].
و خداوند تعالى می‌فرماید:
{وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [لقمان].
پس ای مردم ؛ خداوند دعای همگان را -مؤمنان و کافران و مشرکان و ملحدان -مستجاب می‌کند اگر شرط دعا یعنی اخلاص در آن وجود داشته باشد.تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ ﴿٦٥﴾} صدق الله العظيم [العنكبوت].
آیا نمی‌دانید که خداوند در کتاب به شما فتوا داده حتی حین وقوع عذاب؛ کسی را که انابه و استغفار کرده و به درگاهش توبه کند؛ عذاب نمی‌کند؟ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَا كَانَ الّلهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ} صدق الله العظيم [الأنفال:۳۳].
پس ایمان و اقرار به ظلم حین وقوع عذاب فایده‌ای ندارد مگر این که همراه دعا و استغفار باشد و بگوید:
{قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٢٣﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
ای عجب از مردمی که می‌دانند به دلیل وقوع عذاب خورشید از مغرب طلوع می‌کند و بعد به مردم فتوا می‌دهند از رحمت خدا مأیوس شوند و این فرموده خداوند تعالی را می‌آورند:
{هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا ۗ قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ ﴿١٥٨﴾ } صدق الله العظيم [الأنعام]
سپس یکی از علمای مسلمین می‌گوید: «ناصر محمد یمانی؛ مگر این فتوای پروردگار عالمیان نیست که می‌فرماید حین وقوع عذاب و در زمانی که شب از روز پیشی گرفته و خورشید از مغرب طلوع می‌کند؛ ایمان کافر و ایمان مؤمنی که خیری از ایمانش کسب نکرده؛ دیگر بی‌فایده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لا يَنفَعُ نَفْسًا إيمانهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إيمانهَا خَيْرًا} صدق الله العظيم؟»
پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ او می‌گوید: البته که این طور است؛ من از این که ایمان کافر حین وقوع عذاب و ایمان مسلمانی که به پروردگارش ایمان داشته ولی از حق آمده از نزد پروردگار پیروی نکرده باشد؛ فایده‌ای به حالشان بکند، چیزی نمی یابم .آیا ایمان مردم در حین وقوع عذاب در زمان برانگیخته شدن انبیاء و مرسلین در زمان‌های گذشته فایده‌ای داشت؟ خیر آن ایمان بی‌فایده بود چون این سنت خدا درکتابش است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَفَلَمْ يَسِيرُ‌وا فِي الْأَرْ‌ضِ فَيَنظُرُ‌وا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارً‌ا فِي الْأَرْ‌ضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُ‌سُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِ‌حُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨٣﴾ فَلَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْ‌نَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِ‌كِينَ ﴿٨٤﴾ فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّـهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ ﴿٨٥﴾} صدق الله العظيم [غافر].
حال بیان حق این فرموده خداوند تعالی برای‌تان روشن می‌شود:
{يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لا يَنفَعُ نَفْسًا إيمانهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إيمانهَا خَيْرًا} صدق الله العظيم [الأنعام:۱۵۸].
این سنت خداوند درمورد کافران پیشین و آیندگان است که حین وقوع عذاب ایمان دیگر به کارشان نمی‌اید؛ چون این سنت خدا در کتاب است ولی دعا و ایمان همراه هم به یاری آنها می‌آید. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{حم ﴿١﴾ وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ ﴿٣﴾ فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا ۚ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿٧﴾ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾ يَغْشَى النَّاسَ ۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١١﴾ رَّبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا ۚ إِنَّكُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾ يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَىٰ إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الدخان].
حتی کسانی که قیامت –الساعة- در زمان آنان برپا می‌شود؛ اگر ایمان به پروردگارشان را همراه تضرع و دعا به درگاهش کنند؛ خداوند دعایشان را اجابت کرده و قیامت را تا مدتی از آنان برمی‌دارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{قُلْ أَرَ‌أَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّـهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّـهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٠﴾ بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَاءَ وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِ‌كُون.َ ﴿٤١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
ولی حسرت و ندامت به تنهایی و بدون این که همراه استغفار و تضرع و دعا باشد؛ برای کسانی که قیامت –الساعة- در زمان آنها برپا می‌شود؛ بی‌فایده خواهد بود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{﴾ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ ﴿٣١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام]
و سؤالی که مطرح می‌شود این است: چرا هم چنان بارگناهان‌شان بردوش‌شان است؟ و جواب این است: چون به خاطر ناامیدی از رحمت خداوند ارحم الراحمین؛ به درگاه او تضرع و استغفار نمی‌کنند؛ آیا نمی‌دانند خداوند قادر است هرکاری انجام دهد: أنَّ الله على كل شيءٍ قديرٍ؟ به خدا قسم که در کتاب ناامیدی از رحمت الهی کفر و گناه عظیمی است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَا تَيْئَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ أنّه لَا يَيْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ } صدق الله العظيم [يوسف:۸۷].
و خداوند تعالى می‌فرماید: {وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ ربّه إِلاَّ الضَّآلُّونَ} صدق الله العظيم [الحجر:۵۶]،
خدایا ابلاغ کردم؛ خدایا شاهد باش..
آیا خداوند ایمان آوردن به حق آمده از نزد پروردگارتان را تا دیدن طلوع خورشید از مغرب، بر شما حرام کرده است؟ همانا که آن شب؛ شب ظهور فراگیر بر تمام بشریت است و اگر قبل از آن از پیروی از ذکر و حکمیت بر اساس آن و کفر نسبت به هرچه که مخالف آیات محکم آن است روبرگردانید خداوند خلیفه خود مهدی منتظر را بر همگان غالب خواهد کرد
خدایا ابلاغ کردم؛ خدایا شاهد باش..
وسلامٌ على المرسلين، والحمدُ لله ربّ العالمين..
أخو البشر في الدّم من حواء وآدم المهدي المنتظر خليفة الله وعبده؛ الإمام ناصر محمد اليماني.
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=15606