Admin
11-02-2020, 05:50 AM
- 1 -
الإمام ناصر محمد اليماني
28 - شوال - 1431 هـ
07 - 10 - 2010 مـ
۱۵-مهر-۱۳۸۹ه.ش.
09:59 مساءً
ـــــــــــــــــــ
به کسی که در حقّش گناهی مرتکب نشده‌اید نگویید فلانی برای من از خدا طلب بخشش و استغفار کن! اگر در حقّ او گناهی مرتکب نشده باشی درخواست عفو و غفران ربطی به او ندارد....
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمرسَلين وآله الطيّبين الطاهرين والتابعين للحقّ إلى يوم الدين..
برادران انصار؛ از گفتگوی شما پیرامون اینکه کسی از بندگان درخواست کند تا از پروردگار برایش طلب غفران کنند؛ باخبر شدیم. این زمانی جایز است که انسان در حقّ آن بنده گناهی مرتکب شده باشد پس به سراغ برادرش آمده و از او طلب بخشش و عفو کند چون در حقّ او مرتکب گناه شده است و آن فرد از حقّش گذشته و از پروردگارشان بخواهد او را ببخشد و بگوید: " پروردگارا من به خاطر خداوند کریم برادرم را بخشیدم و تو از بنده ات کریمتری پس او را به خاطر کاری که کرده ببخش و تو ارحم الراحمینی" و سپس خداوند او را می‌بخشد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صدق الله العظيم [التغابن:۱۴].
{و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، (خدا شما را می‌بخشد)؛ چرا که خداوند بخشنده و مهربان است}
مثل فرزندان یعقوب که درحق پدر خود که در مورد یوسف به آنها اطمینان کرده بود، گناه کرده و موجب اذیّتش شدند و یوسف را در ته چاه انداخته و پدرشان را بسیار آزار دادند و بعد از روشن شدن حق؛ به گناه خود اقرار کرده و سپس گفتند:
{قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ ﴿٩٧﴾ قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٩٨﴾} صدق الله العظيم [يوسف].
{ گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!» (۹۷) گفت: «بزودی برای شما از پروردگارم آمرزش می‌طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!» (۹۸) }
همانا که آنها از او می‌خواهند گناه بزرگی که در حقّ او مرتکب شدند تا جایی که از شدت حزن چشم‌هایش سفید شد را ببخشد و لذا گفتند:
{قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ ﴿٩٧﴾ قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٩٨﴾} صدق الله العظيم [يوسف].
{ گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!» (۹۷) گفت: «بزودی برای شما از پروردگارم آمرزش می‌طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!» (۹۸) }
استغفار رسول الله یوسف برای برادرانش هم به دلیل گناهی بود که آنها در حقّ او و برادرش مرتکب شده بودند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قَالَ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنتُمْ جَاهِلُونَ ﴿٨٩﴾ قَالُوا أَإِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ ۖ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهَـٰذَا أَخِي ۖ قَدْ مَنَّ اللَّـهُ عَلَيْنَا ۖ إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّـهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٩٠﴾ قَالُوا تَاللَّـهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّـهُ عَلَيْنَا وَإِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ ﴿٩١﴾ قَالَ لَا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ ۖ يَغْفِرُ اللَّـهُ لَكُمْ ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿٩٢﴾} صدق الله العظيم [يوسف].
{ گفت: «آیا دانستید با یوسف و برادرش چه کردید، آنگاه که جاهل بودید؟!» (۸۹) گفتند: «آیا تو همان یوسفی؟!» گفت: « من یوسفم، و این برادر من است! خداوند بر ما منّت گذارد؛ هر کس تقوا پیشه کند، و شکیبایی و استقامت نماید، چرا که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌کند!» (۹۰) گفتند: «به خدا سوگند، خداوند تو را بر ما برتری بخشیده؛ و ما خطاکار بودیم!» (۹۱) گفت: «امروز ملامت و توبیخی بر شما نیست! خداوند شما را می‌بخشد؛ و او مهربانترین مهربانان است! (۹۲) }.
و همین طور کسانی که پیامبر را آزار داده و می‌گویند:
{هُوَ أُذُنٌ}؛
یعنی آنها برایش قسم خواهند خورد که در مورد او و رسالتی که آورده جز سخن خیر چیزی نگفته‌اند و او هم آنها را باور می‌کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ ۚ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ} صدق الله العظيم [التوبة:۶۱].
{از آنها کسانی هستند که پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند: «او آدم خوش‌باوری است!» بگو: «خوش‌باور بودن او به نفع شماست! (ولی بدانید) او به خدا ایمان دارد؛ و مؤمنان را تصدیق می‌کند؛}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَحْلِفُونَ بِاللَّـهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا ۚ وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّـهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ ۚ فَإِن يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ ۖ وَإِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّـهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﴿٧٤﴾} صدق الله العظيم [التوبة]،
{ به خدا سوگند می‌خورند که نگفته‌اند؛ در حالی که قطعاً سخنان کفرآمیز گفته‌اند؛ و پس از اسلام‌آوردنشان، کافر شده‌اند؛ و تصمیمی به کاری گرفتند، که به آن نرسیدند. آنها فقط از این انتقام می‌گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل خود، بی‌نیاز ساختند! اگر توبه کنند، برای آنها بهتر است؛ و اگر روی گردانند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت، به مجازات دردناکی کیفر خواهد داد؛ و در سراسر زمین، نه ولیّ و حامی دارند، و نه یاوری!}
ولی حتی اگر رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم - برایشان طلب استغفار کند؛ تا زمانی که خالصانه و از ته قلب از خدا درخواست استغفارنکرده و به درگاه خدا توبه و انابه واقعی نکنند؛ خداوند آنان را نمی‌بخشد. خداوند تعالى می‌فرماید: {اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللَّـهُ لَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّـهِ وَرَسُولِهِ ۗ وَاللَّـهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿٨٠﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
{ براى آنان استغفار کنى یا استغفار نکنى، [یکسان است.] اگر هفتاد بار برایشان آمرزش بخواهى، خداوند هرگز آنان را نخواهد بخشید. این به خاطر آن است که آنان به خدا و پیامبرش کفر ورزیدند و خدا، گروه فاسق را هدایت نمى‌کند.}
ولی اگر به خاطر گناه و جرمی که در حقّ خدا و رسولش مرتکب شدند- چون خدا و رسولش را آزار دادند- نادم شده و نزد محمد رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم رفته و به گناه خود اعتراف و از او می‌خواستند به خاطر سخنان دروغ و ظالمانه‌ای که درباره ایشان گفته بودند؛ آنان را ببخشد؛ رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم برای اذیت‌هایی که کرده بودند؛ آنان را می‌بخشید. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّـهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّـهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا ﴿٦٤﴾} صدق الله العظيم [النساء]؛
{ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر برای این که به فرمان خدا، از وی اطاعت شود. و اگر این مخالفان، هنگامی که به خود ستم می‌کردند ، به نزد تو می‌آمدند؛ و از خدا طلب آمرزش می‌کردند؛ و پیامبر هم برای آنها استغفار می‌کرد؛ خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند}
بلکه آنها از خدا طلب استغفار می‌کردند و رسول الله در مورد حقّ خود بر ایشان استغفار می‌کرد و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَاسْتَغْفَرُوا اللَّـهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّـهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا }صدق الله العظيم؛
{ و از خدا طلب آمرزش می‌کردند؛ و پیامبر هم برای آنها استغفار می‌کرد؛ خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند}
یعنی رسول در مورد حقّ خودش برایشان استغفار می‌کرد و این زمانی است که کسانی به گناه خود در حق آن بنده‌ی خدا اعتراف کرده و از او بخواهند به خاطر کاری که در حق او کرده‌اند از خدا برایشان طلب استغفار کند تا به این ترتیب خداوند گناهی که در حقّ بنده‌اش مرتکب شده‌اند را ببخشد؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صدق الله العظيم [التغابن:۱۴].
{ اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، چرا که خداوند بخشنده و مهربان است!}
اما اگر از بنده‌ای که هیچ ربطی به گناه ندارد، خواسته شود در پیشگاه خدا برای دیگری طلب استغفار کند، این شرک به خداوند است؛ خداوند به شما فرمان نداده بین او و خودتان واسطه قرار دهید عزیزان من... از شرک به خداوند برحذر باشید. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿٦٠﴾} صدق الله العظيم [غافر].
{ و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا براى شما اجابت کنم. کسانى که از بندگی من سر باز می‌زنند و تکبّر مى‌ورزند، به زودى با سرافکندگى وارد دوزخ مى‌شوند.»}
و انبیا به مردم خود نگفتند از آنان بخواهند در پیشگاه خدا برایشان طلب استغفار نمایند؛ بلکه گفتند:
{وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ ۖ وَإِن تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ ﴿٣﴾} صــدق الله العظيـم
[هود].
{و اینکه: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید؛ سپس بسوی او بازگردید؛ تا شما را تا مدّت معیّنی، به خوبی بهره‌مند سازد؛ و به هر صاحب فضیلتی، به مقدار فضیلتش ببخشد! و اگر روی گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگی بیمناکم!}
{وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ ﴿٥٢﴾} صــدق الله العظيـم [هود].
{ و ای قوم من! از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، سپس به سوی او بازگردید، تا آسمان را پی در پی بر شما بفرستد؛ و نیرویی بر نیرویتان بیفزاید! و گنهکارانه، روی (از حق) بر نتابید!»}
{وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ ﴿٦١﴾} صــدق الله العظيـم. [هود].
{ و بسوی قوم «ثمود»، برادرشان «صالح» را (فرستادیم)؛ گفت: «ای قوم من! خدا را پرستش کنید، که معبودی جز او برای شما نیست! اوست که شما را از زمین آفرید، و آبادی آن را به شما واگذاشت! از او آمرزش بطلبید، سپس به سوی او بازگردید، که پروردگارم (به بندگان خود) نزدیک، و اجابت‌کننده است!»}
{وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ ﴿٩٠﴾} صــدق الله العظيـم.
[هود].
{ از پروردگار خود، آمرزش بطلبید؛ و به سوی او بازگردید؛ که پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه‌کار) است!»}
{فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿١٠﴾} صــدق الله العظيـم. [نوح].
{ به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است}
{قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْمُشْرِكِينَ ﴿٦﴾} صــدق الله العظيـم. [فصلت]
{ بگو: من فقط انسانی مثل شما هستم؛ این حقیقت بر من وحی می‌شود که معبود شما معبودی یگانه است؛ پس بدون انحراف به سوى او رو کنید و از وی آمرزش طلبید؛ وای بر مشرکان!}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّـهَ قَرْضًا حَسَنًا ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّـهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا ۚ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّـهَ ۖ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صــدق الله العظيـم [المزمل:۲۰]..
{ و نماز به پا دارید و زکات بپردازید و به خداوند وام دهید، وامى نیکو و [بدانید] آنچه براى خود پیش می‌فرستید، آن را نزد خدا نیکوتر و با پاداشى بزرگ‌تر خواهید یافت و از خداوند آمرزش بخواهید که خداوند آمرزنده‌ی مهربان است.}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿٣﴾} صــدق الله العظيـم. [النصر].
{ پروردگارت را تسبیح و حمد کن و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه‌پذیر است!}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا كَانَ اللَّـهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ} [الأنفال:۳۳] صــدق الله العظيـم.
{ و تا استغفار می‌کنند، خدا عذابشان نمی‌کند}
انبیا به قومشان نمی‌گفتند از آنها بخواهند تا در پیشگاه خداوند برایشان طلب استغفار کنند؛ بلکه گفتند:
اگر بنده‌ای گناه کرد؛ سراغ احدی از بندگان نرود و از او نخواهد برایش از پروردگارش طلب غفران کند که این شرک به خداوند است؛ بلکه مستقیم وبدون واسطه، خودش از پروردگارش طلب بخشش و استغفار کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّـهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّـهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿١٣٥﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
{ و آنها که وقتی مرتکب عمل زشتی شوند، یا به خود ستم کنند، به یاد خدا می‌افتند؛ و برای گناهان خود، طلب آمرزش می‌کنند -و کیست جز خدا که گناهان را ببخشد؟- و بر گناه، اصرار نمی‌ورزند، با اینکه می‌دانند.}
خداوند انبیا و رسولان و مهدی منتظر را برنمی‌انگیزد تا به مردم امر کنند به آنها متوسل شوند که از پروردگارشان برایشان طلب استغفار و بخشش کنند خداوند از آنچه که با او شریک می‌گیرند منزه است. بلکه از بندگان خدا دعوت می‌کنند مستقیم رو به خداوند یکتا و بی‌شریک کرده و به سوی او بازگردند و توبه کنند. اما اکثریت مردم از این دعوت حقّ پروردگارشان روگردانده و بعد از اقامه شدن حجت در برابرشان؛ خداوند به شدت عذابشان کرد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّـهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٩﴾ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّـهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾ قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾} صدق الله العظيم [إبراهيم].
{ آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند، به شما نرسید؟! «قوم نوح» و «عاد» و «ثمود» و آنها که پس از ایشان بودند و جز خداوند کسی از آنان آگاه نیست؛ پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند، ولی آنها دست بر دهان گرفتند و گفتند: «ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌اید، کافریم! و نسبت به آنچه ما را به سوی آن می‌خوانید، شکّ و تردید داریم!» (۹) رسولان آنها گفتند: «آیا در خدا شکّ است؟! خدایی که آسمانها و زمین را آفریده؛ او شما را دعوت می‌کند تا از گناهانتان ببخشد، و تا موعد مقرّری شما را باقی گذارد!» آنها گفتند: شما انسانهایی همانند ما هستید، می‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان می‌پرستیدند بازدارید؛ شما دلیل و معجزه روشنی برای ما بیاورید!» (۱۰)پیامبرانشان به آنها گفتند: «درست است که ما بشری همانند شما هستیم، ولی خداوند بر هر کس از بندگانش بخواهد نعمت می‌بخشد و ما هرگز نمی‌توانیم معجزه و برهانی روشن جز به فرمان خدا بیاوریم! افراد باایمان باید تنها بر خدا توکّل کنند! (۱۱)}
و خداوند به رسولانش فرمان داد که به بندگانش بگویند اگرپروردگارشان را با دینی خالص و بدون شرک بخوانند؛ دعایشان را پاسخ خواهد داد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ ﴿١٨٦﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
{و هرگاه بندگانم از تو درباره‌ی من بپرسند، [بگو] به راستی من نزدیکم؛ دعاى دعا کننده را آن گاه که مرا مى‌خواند، پاسخ مى‌گویم. آنها نیز دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند، باشد که راه یابند و ارشاد شوند}.
عزیزان من ابوبکر المغربی؛ ابومحمد الکعبی و تمام انصار عزیزم! همگی فرموده خداوند تعالی را به یاد داشته و متذکر آن باشید؛ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَـٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا ﴿٥٤﴾ وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا ﴿٥٥﴾} صدق الله العظيم [الكهف].
{ و هنگامى که هدایت به سوى مردم آمد، چه چیزى آنان را از ایمانآوردن و آمرزش‌خواهى از پروردگارشان بازداشت؟ جز آنکه سنّت خداوند درباره‌ى پیشینیان براى آنان [نیز] بیاید، یا آنکه عذاب، رویاروى آنان قرار گیرد!}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿٥٥﴾ وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّـهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
{ پروردگار خود را از روى تضرع و پنهانى، بخوانید؛ او متجاوزان را دوست نمی‌دارد. (۵۵) و در زمین فساد مکنید بعد از آن که اصلاح شده است و او را با بیم و امید بخوانید، زیرا رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است. (۵۶)}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم [البقرة:۱۸۶].
{و هرگاه بندگانم از تو درباره‌ی من بپرسند، [بگو] به راستی من نزدیکم؛ دعاى دعا کننده را آن گاه که مرا مى‌خواند، پاسخ مى‌گویم.}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ} صدق الله العظيم [الفرقان:۷۷].
{ بگو: «پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ} صدق الله العظيم [غافر:۶۰].
{ و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا براى شما اجابت کنم.}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَادْعُوا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ} صدق الله العظيم [غافر:۱۴].
{(تنها) خدا را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید،}
{{{{{{إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ}}}}}} صدق الله العظيم [إبراهيم:۳۹].
{{{{{{ قطعاً پروردگارم شنونده دعاست}}}}}}
وقتی در حقّ کسی گناهی مرتکب نشده‌اید، به او نگویید: "فلانی برای من از خدا طلب بخشش کن". اگر گناهی در حقّش مرتکب نشده باشید؛ درخواست عفو و غفران ربطی به او ندارد و مجاز نیست از او درخواست عفو و غفران شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّـهِ أَحَدًا} صدق الله العظيم [الجن:۱۸].
{پس با خداوند هیچ کس را مخوانید}
و کسانی که پروردگارشان را با دینی خالصانه خوانده‌اند در روز ملاقات با او و زمانی که پاداش پروردگار را می‌بینند می‌گویند:
{إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ ﴿٢٨﴾} صدق الله العظيم [الطور].
{ زیرا ما پیش از این همواره او را مى‌خواندیم. همانا اوست نیکوکار مهربان.»}
عزیزان من! چه کسی بیش از خدا نسبت به شما مهربان و رحیم است؟ آیا می‌دانید دلیل شرک آوردن بسیاری از مؤمنان چیست؟ عدم درک و فهم آیات مربوط به طلب استغفار. برای همین است که می‌بینید قبور انبیا و بندگان صالح خداوند را مسجد کرده و انبیا و صالحان را در حالی که در قبورشان هستند می‌خوانند تا از خدا بخواهند گناهانشان را بیامرزد! و به این ترتیب به پروردگار ارحم الراحمین خود شرک آورده‌اند. خداوند در روز قیامت به آنان می‌گوید رسولان و بندگان صالحش را به جای او ندا کنند؛ آیا به ایشان جواب می‌دهند؟ خداوند انبیا و رسولان و صالحانی که به آنان متوسل شده بودند را نشانشان می‌دهد؛ همان کسانی که به درگاهشان دعا می‌کردند که از خدا بخواهند گناهانشان را ببخشد؛ وقتی خداوند آنها را نشانشان می‌دهد؛ آنان را می‌شناسند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَـٰؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُو مِن دُونِكَ ۖ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿٨٦﴾ وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّـهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ ۖ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٨٧﴾} صدق الله العظيم [النحل].
{ و هنگامی که مشرکان معبودهایی را که همتای خدا قرار دادند می‌بینند، می‌گویند: «پروردگارا! اینها همتایانی هستند که ما به جای تو، آنها را می‌خواندیم! «در این هنگام، معبودان به آنها می‌گویند: «شما دروغگو هستید!(۸۶) در چنین روزى به پیشگاه خدا سرِ تسلیم فرود آورند و آنچه را به دروغ مى‌بافتند، از آنان محو شود. (۸۷)}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَـٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّـهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّـهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [يونس].
{ آنها غیر از خدا، چیزهایی را می‌پرستند که نه به آنان زیان می‌رساند، و نه سودی می‌بخشد؛ و می‌گویند: «اینها شفیعان ما نزد خدا هستند!» بگو: «آیا خدا را به چیزی خبر می‌دهید که در آسمانها و زمین سراغ ندارد؟!» منزه است او، و برتر است از آن همتایانی که قرار می‌دهند!}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ ۚ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ ۖ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿٢٨﴾ فَكَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ ﴿٢٩﴾ هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ ۚ وَرُدُّوا إِلَى اللَّـهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۖ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [يونس].
{روزی را که همه آنها را جمع می‌کنیم، سپس به مشرکان می‌گوییم: «شما و معبودهایتان در جای خودتان باشید سپس حجاب بین آنها را برمی‌داریم و معبودهایشان (به آنها) می‌گویند: «شما (هرگز) ما را عبادت نمی‌کردید!» (۲۸) همین بس که خدا میان ما و شما گواه باشد، ما از عبادت شما غافل بودیم! (۲۹)در آن جا، هر کس عملی را که قبلاً انجام داده است، می‌آزماید. و همگی بسوی «اللّه» -مولا و سرپرستِ حقیقی خود- بازگردانده می‌شوند؛ و چیزهایی را که بدروغ همتای خدا قرار داده بودند، گم و نابود می‌شوند! (۳۰) }
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ} صدق الله العظيم [الكهف:۵۲].
{ روزی را که (خداوند) می‌گوید: «همتایانی را که برای من می‌پنداشتید، بخوانید ولی هر چه آنها را می‌خوانند، جوابشان نمی‌دهند؛}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ ﴿٦٤﴾} صدق الله العظيم [القصص].
{ و گفته مى‌شود: «معبودانى را که شریک خدا مى‌پنداشتید، بخوانید!» پس آنها را مى‌خوانند؛ امّا [معبودان] جوابى به آنها نمى‌دهند. و عذاب الهى را مى‌بینند ؛اى کاش، هدایت یافته بودند}
بلکه شرکایی که برای خدا قایل شده بودند خود را از دعای آنان تبری جسته و می‌گویند:
{وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿٢٨﴾ فَكَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ ﴿٢٩﴾} صدق الله العظيم [يونس].
{ و معبودهایشان (به آنها) می‌گویند: «شما (هرگز) ما را عبادت نمی‌کردید!» (۲۸)همین بس که خدا میان ما و شما گواه باشد، که ما از عبادت شما غافل بودیم! (۲۹)}
عزیزان من از خدا بترسید؛ این دلیل مشرک شدن مؤمنان نسبت به پروردگارشان است: به جای خدا به درگاه بندگان توسل کرده و از آنان می‌خواهند از درگاه خدا برایشان دعا کنند؛ سبحان الله العظیم! خداوند تعالی می‌فرماید:
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
{کسانی را که آنان می‌خوانند، خودشان وسیله را می‌جویند تا کدام به پروردگارشان نزدیک‌تر باشند؛ و به رحمت او امیدوارند؛ و از عذاب او می‌ترسند؛ چرا که عذاب پروردگارت، همواره در خور پرهیز و وحشت است! (۵۷)}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿٥٥﴾ قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾ وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
{و البتّه ما بعضى از پیامبران را بر بعضی دیگر برترى بخشیدیم. و به داوود زبور دادیم. (۵۵)بگو: «کسانی را که غیر از خدا می‌پندارید، بخوانید! آنها نه می‌توانند مشکلی را از شما برطرف سازند، و نه تغییری در آن ایجاد کنند.» (۵۶) کسانی را که آنان می‌خوانند، خودشان وسیله را می‌جویند تا کدام به پروردگارشان نزدیک‌تر باشند؛ و به رحمت او امیدوارند؛ و از عذاب او می‌ترسند؛ چرا که عذاب پروردگارت، همواره در خور پرهیز و وحشت است! (۵۷)و هیچ منطقه‌ی آبادى نیست، مگر آن كه پیش از روز قیامت، [مردم] آن را هلاك مى‌كنیم یا [به خاطرگناهانشان] به شدّت عذاب مى‌نماییم. این در كتاب ( قران ) ثبت شده است. (۵۸) }
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَـٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا ﴿٥٤﴾ وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا ﴿٥٥﴾} صدق الله العظيم [الكهف].
{و البتّه ما در این قرآن، از هر مثلى براى مردم، گوناگون بیان کردیم، و آدمى بیش از هر چیزى جدال کننده است. (۵۴) و هنگامى که هدایت به سوى مردم آمد، چه چیزى آنان را از ایمانآوردن و آمرزش‌خواهى از پروردگارشان بازداشت؟ جز آنکه سنّت خداوند درباره‌ى پیشینیان براى آنان [نیز] بیاید، یا آنکه عذاب، رویاروى آنان قرار گیرد! (۵۵)}
ای جماعت انصار پیشگام برگزیده؛ شایسته و سزاوار نیست مهدی منتظر به شما امر کند به جای دعا کردن در پیشگاه خدا، از او بخواهید از درگاه خداوند برایتان طلب استغفار کند. این شرک به خداوند است، مگر اینکه بدون اینکه شما از او درخواست کرده باشید، خودش برایتان دعا کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا اللَّـهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [محمد].
{پس بدان که هیچ معبودى جز اللّه نیست و براى گناه خود و مردان و زنان باایمان آمرزش بخواه و خدا، رفت و آمد و آرمیدن شما را مى‌داند.}
آیا درست است که بگوییم: "ای ملایکه‌ی مقرب درگاه خداوند؛ برای ما دعا کنید تا خداوند ما را ببخشد و آیا اجازه داریم چنین دعایی را در تصدیق این فرموده خداوند تعالی بکنیم:
{تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥﴾} صدق الله العظيم [الشورى].
{ نزدیک است آسمانها از بالا متلاشی شوند و فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا می‌آورند و برای کسانی که در زمین هستند استغفار می‌کنند؛ آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است}
و تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿٧﴾} صدق الله العظيم [غافر]
{فرشتگانی که حاملان عرشند و گرداگرد آن تسبیح و حمد پروردگارشان را می‌گویند و به او ایمان دارند و برای مؤمنان استغفار می‌کنند پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است؛ پس کسانی را که توبه کرده و راه تو را پیروی می‌کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار!} ؟"
در جواب می‌گوییم: خیر جایز نیست. این شرک نسبت به خداوند بزرگ است. اگر ملایکه خداوند الرحمن بشنوند کسی می‌گوید ای ملایکه خداوند الرحمن؛ به درگاه خدا برای ما دعا کنید تا ما را ببخشد؛ دعا نمی کردند ؛ بلکه می‌گویند: چطور برای کسی که به خدا شرک آورده دعا کنیم؟ ما در پیشگاه خدا به هیچ کار شما نمی‌آییم. اما ملایکه خداوند الرحمن اجازه دارند خودشان- بدون اینکه از انها درخواست شده باشد- از خداوند برای مؤمنان طلب آمرزش کنند. ملایکه خداوند الرحمن جرأت نمی‌کنند برای کسی دعا کنند مگر کسانی که به درگاه خد انابه کرده و به هیچ وجه به خدا شرک نیاورده باشند. برای همین می‌گویند:
{رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ} صدق الله العظيم.
{ پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است؛ پس کسانی را که توبه کرده و راه تو را پیروی می‌کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار!}
خداوندا ابو محمد الكعبي وابو بكر المغربي و تمام انصارم را در راه راست استوار نگاه دار و آنان را مورد مغفرت خود قرار ده همانا که تو غفور و رحیمی
وسلامٌ على المرسَلين، والحمد لله ربِّ العالمين ..
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=8717
الإمام ناصر محمد اليماني
28 - شوال - 1431 هـ
07 - 10 - 2010 مـ
۱۵-مهر-۱۳۸۹ه.ش.
09:59 مساءً
ـــــــــــــــــــ
به کسی که در حقّش گناهی مرتکب نشده‌اید نگویید فلانی برای من از خدا طلب بخشش و استغفار کن! اگر در حقّ او گناهی مرتکب نشده باشی درخواست عفو و غفران ربطی به او ندارد....
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمرسَلين وآله الطيّبين الطاهرين والتابعين للحقّ إلى يوم الدين..
برادران انصار؛ از گفتگوی شما پیرامون اینکه کسی از بندگان درخواست کند تا از پروردگار برایش طلب غفران کنند؛ باخبر شدیم. این زمانی جایز است که انسان در حقّ آن بنده گناهی مرتکب شده باشد پس به سراغ برادرش آمده و از او طلب بخشش و عفو کند چون در حقّ او مرتکب گناه شده است و آن فرد از حقّش گذشته و از پروردگارشان بخواهد او را ببخشد و بگوید: " پروردگارا من به خاطر خداوند کریم برادرم را بخشیدم و تو از بنده ات کریمتری پس او را به خاطر کاری که کرده ببخش و تو ارحم الراحمینی" و سپس خداوند او را می‌بخشد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صدق الله العظيم [التغابن:۱۴].
{و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، (خدا شما را می‌بخشد)؛ چرا که خداوند بخشنده و مهربان است}
مثل فرزندان یعقوب که درحق پدر خود که در مورد یوسف به آنها اطمینان کرده بود، گناه کرده و موجب اذیّتش شدند و یوسف را در ته چاه انداخته و پدرشان را بسیار آزار دادند و بعد از روشن شدن حق؛ به گناه خود اقرار کرده و سپس گفتند:
{قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ ﴿٩٧﴾ قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٩٨﴾} صدق الله العظيم [يوسف].
{ گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!» (۹۷) گفت: «بزودی برای شما از پروردگارم آمرزش می‌طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!» (۹۸) }
همانا که آنها از او می‌خواهند گناه بزرگی که در حقّ او مرتکب شدند تا جایی که از شدت حزن چشم‌هایش سفید شد را ببخشد و لذا گفتند:
{قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ ﴿٩٧﴾ قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٩٨﴾} صدق الله العظيم [يوسف].
{ گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!» (۹۷) گفت: «بزودی برای شما از پروردگارم آمرزش می‌طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!» (۹۸) }
استغفار رسول الله یوسف برای برادرانش هم به دلیل گناهی بود که آنها در حقّ او و برادرش مرتکب شده بودند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قَالَ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنتُمْ جَاهِلُونَ ﴿٨٩﴾ قَالُوا أَإِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ ۖ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهَـٰذَا أَخِي ۖ قَدْ مَنَّ اللَّـهُ عَلَيْنَا ۖ إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّـهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٩٠﴾ قَالُوا تَاللَّـهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّـهُ عَلَيْنَا وَإِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ ﴿٩١﴾ قَالَ لَا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ ۖ يَغْفِرُ اللَّـهُ لَكُمْ ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿٩٢﴾} صدق الله العظيم [يوسف].
{ گفت: «آیا دانستید با یوسف و برادرش چه کردید، آنگاه که جاهل بودید؟!» (۸۹) گفتند: «آیا تو همان یوسفی؟!» گفت: « من یوسفم، و این برادر من است! خداوند بر ما منّت گذارد؛ هر کس تقوا پیشه کند، و شکیبایی و استقامت نماید، چرا که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌کند!» (۹۰) گفتند: «به خدا سوگند، خداوند تو را بر ما برتری بخشیده؛ و ما خطاکار بودیم!» (۹۱) گفت: «امروز ملامت و توبیخی بر شما نیست! خداوند شما را می‌بخشد؛ و او مهربانترین مهربانان است! (۹۲) }.
و همین طور کسانی که پیامبر را آزار داده و می‌گویند:
{هُوَ أُذُنٌ}؛
یعنی آنها برایش قسم خواهند خورد که در مورد او و رسالتی که آورده جز سخن خیر چیزی نگفته‌اند و او هم آنها را باور می‌کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ ۚ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ} صدق الله العظيم [التوبة:۶۱].
{از آنها کسانی هستند که پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند: «او آدم خوش‌باوری است!» بگو: «خوش‌باور بودن او به نفع شماست! (ولی بدانید) او به خدا ایمان دارد؛ و مؤمنان را تصدیق می‌کند؛}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَحْلِفُونَ بِاللَّـهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا ۚ وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّـهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ ۚ فَإِن يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ ۖ وَإِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّـهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﴿٧٤﴾} صدق الله العظيم [التوبة]،
{ به خدا سوگند می‌خورند که نگفته‌اند؛ در حالی که قطعاً سخنان کفرآمیز گفته‌اند؛ و پس از اسلام‌آوردنشان، کافر شده‌اند؛ و تصمیمی به کاری گرفتند، که به آن نرسیدند. آنها فقط از این انتقام می‌گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل خود، بی‌نیاز ساختند! اگر توبه کنند، برای آنها بهتر است؛ و اگر روی گردانند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت، به مجازات دردناکی کیفر خواهد داد؛ و در سراسر زمین، نه ولیّ و حامی دارند، و نه یاوری!}
ولی حتی اگر رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم - برایشان طلب استغفار کند؛ تا زمانی که خالصانه و از ته قلب از خدا درخواست استغفارنکرده و به درگاه خدا توبه و انابه واقعی نکنند؛ خداوند آنان را نمی‌بخشد. خداوند تعالى می‌فرماید: {اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللَّـهُ لَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّـهِ وَرَسُولِهِ ۗ وَاللَّـهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿٨٠﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
{ براى آنان استغفار کنى یا استغفار نکنى، [یکسان است.] اگر هفتاد بار برایشان آمرزش بخواهى، خداوند هرگز آنان را نخواهد بخشید. این به خاطر آن است که آنان به خدا و پیامبرش کفر ورزیدند و خدا، گروه فاسق را هدایت نمى‌کند.}
ولی اگر به خاطر گناه و جرمی که در حقّ خدا و رسولش مرتکب شدند- چون خدا و رسولش را آزار دادند- نادم شده و نزد محمد رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم رفته و به گناه خود اعتراف و از او می‌خواستند به خاطر سخنان دروغ و ظالمانه‌ای که درباره ایشان گفته بودند؛ آنان را ببخشد؛ رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم برای اذیت‌هایی که کرده بودند؛ آنان را می‌بخشید. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّـهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّـهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا ﴿٦٤﴾} صدق الله العظيم [النساء]؛
{ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر برای این که به فرمان خدا، از وی اطاعت شود. و اگر این مخالفان، هنگامی که به خود ستم می‌کردند ، به نزد تو می‌آمدند؛ و از خدا طلب آمرزش می‌کردند؛ و پیامبر هم برای آنها استغفار می‌کرد؛ خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند}
بلکه آنها از خدا طلب استغفار می‌کردند و رسول الله در مورد حقّ خود بر ایشان استغفار می‌کرد و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَاسْتَغْفَرُوا اللَّـهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّـهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا }صدق الله العظيم؛
{ و از خدا طلب آمرزش می‌کردند؛ و پیامبر هم برای آنها استغفار می‌کرد؛ خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند}
یعنی رسول در مورد حقّ خودش برایشان استغفار می‌کرد و این زمانی است که کسانی به گناه خود در حق آن بنده‌ی خدا اعتراف کرده و از او بخواهند به خاطر کاری که در حق او کرده‌اند از خدا برایشان طلب استغفار کند تا به این ترتیب خداوند گناهی که در حقّ بنده‌اش مرتکب شده‌اند را ببخشد؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صدق الله العظيم [التغابن:۱۴].
{ اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، چرا که خداوند بخشنده و مهربان است!}
اما اگر از بنده‌ای که هیچ ربطی به گناه ندارد، خواسته شود در پیشگاه خدا برای دیگری طلب استغفار کند، این شرک به خداوند است؛ خداوند به شما فرمان نداده بین او و خودتان واسطه قرار دهید عزیزان من... از شرک به خداوند برحذر باشید. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿٦٠﴾} صدق الله العظيم [غافر].
{ و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا براى شما اجابت کنم. کسانى که از بندگی من سر باز می‌زنند و تکبّر مى‌ورزند، به زودى با سرافکندگى وارد دوزخ مى‌شوند.»}
و انبیا به مردم خود نگفتند از آنان بخواهند در پیشگاه خدا برایشان طلب استغفار نمایند؛ بلکه گفتند:
{وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ ۖ وَإِن تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ ﴿٣﴾} صــدق الله العظيـم
[هود].
{و اینکه: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید؛ سپس بسوی او بازگردید؛ تا شما را تا مدّت معیّنی، به خوبی بهره‌مند سازد؛ و به هر صاحب فضیلتی، به مقدار فضیلتش ببخشد! و اگر روی گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگی بیمناکم!}
{وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ ﴿٥٢﴾} صــدق الله العظيـم [هود].
{ و ای قوم من! از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، سپس به سوی او بازگردید، تا آسمان را پی در پی بر شما بفرستد؛ و نیرویی بر نیرویتان بیفزاید! و گنهکارانه، روی (از حق) بر نتابید!»}
{وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ ﴿٦١﴾} صــدق الله العظيـم. [هود].
{ و بسوی قوم «ثمود»، برادرشان «صالح» را (فرستادیم)؛ گفت: «ای قوم من! خدا را پرستش کنید، که معبودی جز او برای شما نیست! اوست که شما را از زمین آفرید، و آبادی آن را به شما واگذاشت! از او آمرزش بطلبید، سپس به سوی او بازگردید، که پروردگارم (به بندگان خود) نزدیک، و اجابت‌کننده است!»}
{وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ ﴿٩٠﴾} صــدق الله العظيـم.
[هود].
{ از پروردگار خود، آمرزش بطلبید؛ و به سوی او بازگردید؛ که پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه‌کار) است!»}
{فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿١٠﴾} صــدق الله العظيـم. [نوح].
{ به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است}
{قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْمُشْرِكِينَ ﴿٦﴾} صــدق الله العظيـم. [فصلت]
{ بگو: من فقط انسانی مثل شما هستم؛ این حقیقت بر من وحی می‌شود که معبود شما معبودی یگانه است؛ پس بدون انحراف به سوى او رو کنید و از وی آمرزش طلبید؛ وای بر مشرکان!}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّـهَ قَرْضًا حَسَنًا ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّـهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا ۚ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّـهَ ۖ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ} صــدق الله العظيـم [المزمل:۲۰]..
{ و نماز به پا دارید و زکات بپردازید و به خداوند وام دهید، وامى نیکو و [بدانید] آنچه براى خود پیش می‌فرستید، آن را نزد خدا نیکوتر و با پاداشى بزرگ‌تر خواهید یافت و از خداوند آمرزش بخواهید که خداوند آمرزنده‌ی مهربان است.}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿٣﴾} صــدق الله العظيـم. [النصر].
{ پروردگارت را تسبیح و حمد کن و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه‌پذیر است!}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا كَانَ اللَّـهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ} [الأنفال:۳۳] صــدق الله العظيـم.
{ و تا استغفار می‌کنند، خدا عذابشان نمی‌کند}
انبیا به قومشان نمی‌گفتند از آنها بخواهند تا در پیشگاه خداوند برایشان طلب استغفار کنند؛ بلکه گفتند:
اگر بنده‌ای گناه کرد؛ سراغ احدی از بندگان نرود و از او نخواهد برایش از پروردگارش طلب غفران کند که این شرک به خداوند است؛ بلکه مستقیم وبدون واسطه، خودش از پروردگارش طلب بخشش و استغفار کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّـهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّـهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿١٣٥﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
{ و آنها که وقتی مرتکب عمل زشتی شوند، یا به خود ستم کنند، به یاد خدا می‌افتند؛ و برای گناهان خود، طلب آمرزش می‌کنند -و کیست جز خدا که گناهان را ببخشد؟- و بر گناه، اصرار نمی‌ورزند، با اینکه می‌دانند.}
خداوند انبیا و رسولان و مهدی منتظر را برنمی‌انگیزد تا به مردم امر کنند به آنها متوسل شوند که از پروردگارشان برایشان طلب استغفار و بخشش کنند خداوند از آنچه که با او شریک می‌گیرند منزه است. بلکه از بندگان خدا دعوت می‌کنند مستقیم رو به خداوند یکتا و بی‌شریک کرده و به سوی او بازگردند و توبه کنند. اما اکثریت مردم از این دعوت حقّ پروردگارشان روگردانده و بعد از اقامه شدن حجت در برابرشان؛ خداوند به شدت عذابشان کرد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّـهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٩﴾ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّـهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾ قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾} صدق الله العظيم [إبراهيم].
{ آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند، به شما نرسید؟! «قوم نوح» و «عاد» و «ثمود» و آنها که پس از ایشان بودند و جز خداوند کسی از آنان آگاه نیست؛ پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند، ولی آنها دست بر دهان گرفتند و گفتند: «ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌اید، کافریم! و نسبت به آنچه ما را به سوی آن می‌خوانید، شکّ و تردید داریم!» (۹) رسولان آنها گفتند: «آیا در خدا شکّ است؟! خدایی که آسمانها و زمین را آفریده؛ او شما را دعوت می‌کند تا از گناهانتان ببخشد، و تا موعد مقرّری شما را باقی گذارد!» آنها گفتند: شما انسانهایی همانند ما هستید، می‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان می‌پرستیدند بازدارید؛ شما دلیل و معجزه روشنی برای ما بیاورید!» (۱۰)پیامبرانشان به آنها گفتند: «درست است که ما بشری همانند شما هستیم، ولی خداوند بر هر کس از بندگانش بخواهد نعمت می‌بخشد و ما هرگز نمی‌توانیم معجزه و برهانی روشن جز به فرمان خدا بیاوریم! افراد باایمان باید تنها بر خدا توکّل کنند! (۱۱)}
و خداوند به رسولانش فرمان داد که به بندگانش بگویند اگرپروردگارشان را با دینی خالص و بدون شرک بخوانند؛ دعایشان را پاسخ خواهد داد. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ ﴿١٨٦﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
{و هرگاه بندگانم از تو درباره‌ی من بپرسند، [بگو] به راستی من نزدیکم؛ دعاى دعا کننده را آن گاه که مرا مى‌خواند، پاسخ مى‌گویم. آنها نیز دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند، باشد که راه یابند و ارشاد شوند}.
عزیزان من ابوبکر المغربی؛ ابومحمد الکعبی و تمام انصار عزیزم! همگی فرموده خداوند تعالی را به یاد داشته و متذکر آن باشید؛ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَـٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا ﴿٥٤﴾ وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا ﴿٥٥﴾} صدق الله العظيم [الكهف].
{ و هنگامى که هدایت به سوى مردم آمد، چه چیزى آنان را از ایمانآوردن و آمرزش‌خواهى از پروردگارشان بازداشت؟ جز آنکه سنّت خداوند درباره‌ى پیشینیان براى آنان [نیز] بیاید، یا آنکه عذاب، رویاروى آنان قرار گیرد!}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿٥٥﴾ وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّـهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
{ پروردگار خود را از روى تضرع و پنهانى، بخوانید؛ او متجاوزان را دوست نمی‌دارد. (۵۵) و در زمین فساد مکنید بعد از آن که اصلاح شده است و او را با بیم و امید بخوانید، زیرا رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است. (۵۶)}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم [البقرة:۱۸۶].
{و هرگاه بندگانم از تو درباره‌ی من بپرسند، [بگو] به راستی من نزدیکم؛ دعاى دعا کننده را آن گاه که مرا مى‌خواند، پاسخ مى‌گویم.}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ} صدق الله العظيم [الفرقان:۷۷].
{ بگو: «پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ} صدق الله العظيم [غافر:۶۰].
{ و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا براى شما اجابت کنم.}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَادْعُوا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ} صدق الله العظيم [غافر:۱۴].
{(تنها) خدا را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید،}
{{{{{{إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ}}}}}} صدق الله العظيم [إبراهيم:۳۹].
{{{{{{ قطعاً پروردگارم شنونده دعاست}}}}}}
وقتی در حقّ کسی گناهی مرتکب نشده‌اید، به او نگویید: "فلانی برای من از خدا طلب بخشش کن". اگر گناهی در حقّش مرتکب نشده باشید؛ درخواست عفو و غفران ربطی به او ندارد و مجاز نیست از او درخواست عفو و غفران شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّـهِ أَحَدًا} صدق الله العظيم [الجن:۱۸].
{پس با خداوند هیچ کس را مخوانید}
و کسانی که پروردگارشان را با دینی خالصانه خوانده‌اند در روز ملاقات با او و زمانی که پاداش پروردگار را می‌بینند می‌گویند:
{إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ ﴿٢٨﴾} صدق الله العظيم [الطور].
{ زیرا ما پیش از این همواره او را مى‌خواندیم. همانا اوست نیکوکار مهربان.»}
عزیزان من! چه کسی بیش از خدا نسبت به شما مهربان و رحیم است؟ آیا می‌دانید دلیل شرک آوردن بسیاری از مؤمنان چیست؟ عدم درک و فهم آیات مربوط به طلب استغفار. برای همین است که می‌بینید قبور انبیا و بندگان صالح خداوند را مسجد کرده و انبیا و صالحان را در حالی که در قبورشان هستند می‌خوانند تا از خدا بخواهند گناهانشان را بیامرزد! و به این ترتیب به پروردگار ارحم الراحمین خود شرک آورده‌اند. خداوند در روز قیامت به آنان می‌گوید رسولان و بندگان صالحش را به جای او ندا کنند؛ آیا به ایشان جواب می‌دهند؟ خداوند انبیا و رسولان و صالحانی که به آنان متوسل شده بودند را نشانشان می‌دهد؛ همان کسانی که به درگاهشان دعا می‌کردند که از خدا بخواهند گناهانشان را ببخشد؛ وقتی خداوند آنها را نشانشان می‌دهد؛ آنان را می‌شناسند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَـٰؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُو مِن دُونِكَ ۖ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿٨٦﴾ وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّـهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ ۖ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٨٧﴾} صدق الله العظيم [النحل].
{ و هنگامی که مشرکان معبودهایی را که همتای خدا قرار دادند می‌بینند، می‌گویند: «پروردگارا! اینها همتایانی هستند که ما به جای تو، آنها را می‌خواندیم! «در این هنگام، معبودان به آنها می‌گویند: «شما دروغگو هستید!(۸۶) در چنین روزى به پیشگاه خدا سرِ تسلیم فرود آورند و آنچه را به دروغ مى‌بافتند، از آنان محو شود. (۸۷)}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَـٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّـهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّـهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [يونس].
{ آنها غیر از خدا، چیزهایی را می‌پرستند که نه به آنان زیان می‌رساند، و نه سودی می‌بخشد؛ و می‌گویند: «اینها شفیعان ما نزد خدا هستند!» بگو: «آیا خدا را به چیزی خبر می‌دهید که در آسمانها و زمین سراغ ندارد؟!» منزه است او، و برتر است از آن همتایانی که قرار می‌دهند!}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ ۚ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ ۖ وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿٢٨﴾ فَكَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ ﴿٢٩﴾ هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ ۚ وَرُدُّوا إِلَى اللَّـهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۖ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [يونس].
{روزی را که همه آنها را جمع می‌کنیم، سپس به مشرکان می‌گوییم: «شما و معبودهایتان در جای خودتان باشید سپس حجاب بین آنها را برمی‌داریم و معبودهایشان (به آنها) می‌گویند: «شما (هرگز) ما را عبادت نمی‌کردید!» (۲۸) همین بس که خدا میان ما و شما گواه باشد، ما از عبادت شما غافل بودیم! (۲۹)در آن جا، هر کس عملی را که قبلاً انجام داده است، می‌آزماید. و همگی بسوی «اللّه» -مولا و سرپرستِ حقیقی خود- بازگردانده می‌شوند؛ و چیزهایی را که بدروغ همتای خدا قرار داده بودند، گم و نابود می‌شوند! (۳۰) }
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ} صدق الله العظيم [الكهف:۵۲].
{ روزی را که (خداوند) می‌گوید: «همتایانی را که برای من می‌پنداشتید، بخوانید ولی هر چه آنها را می‌خوانند، جوابشان نمی‌دهند؛}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ ﴿٦٤﴾} صدق الله العظيم [القصص].
{ و گفته مى‌شود: «معبودانى را که شریک خدا مى‌پنداشتید، بخوانید!» پس آنها را مى‌خوانند؛ امّا [معبودان] جوابى به آنها نمى‌دهند. و عذاب الهى را مى‌بینند ؛اى کاش، هدایت یافته بودند}
بلکه شرکایی که برای خدا قایل شده بودند خود را از دعای آنان تبری جسته و می‌گویند:
{وَقَالَ شُرَكَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ ﴿٢٨﴾ فَكَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ ﴿٢٩﴾} صدق الله العظيم [يونس].
{ و معبودهایشان (به آنها) می‌گویند: «شما (هرگز) ما را عبادت نمی‌کردید!» (۲۸)همین بس که خدا میان ما و شما گواه باشد، که ما از عبادت شما غافل بودیم! (۲۹)}
عزیزان من از خدا بترسید؛ این دلیل مشرک شدن مؤمنان نسبت به پروردگارشان است: به جای خدا به درگاه بندگان توسل کرده و از آنان می‌خواهند از درگاه خدا برایشان دعا کنند؛ سبحان الله العظیم! خداوند تعالی می‌فرماید:
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
{کسانی را که آنان می‌خوانند، خودشان وسیله را می‌جویند تا کدام به پروردگارشان نزدیک‌تر باشند؛ و به رحمت او امیدوارند؛ و از عذاب او می‌ترسند؛ چرا که عذاب پروردگارت، همواره در خور پرهیز و وحشت است! (۵۷)}
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿٥٥﴾ قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾ وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
{و البتّه ما بعضى از پیامبران را بر بعضی دیگر برترى بخشیدیم. و به داوود زبور دادیم. (۵۵)بگو: «کسانی را که غیر از خدا می‌پندارید، بخوانید! آنها نه می‌توانند مشکلی را از شما برطرف سازند، و نه تغییری در آن ایجاد کنند.» (۵۶) کسانی را که آنان می‌خوانند، خودشان وسیله را می‌جویند تا کدام به پروردگارشان نزدیک‌تر باشند؛ و به رحمت او امیدوارند؛ و از عذاب او می‌ترسند؛ چرا که عذاب پروردگارت، همواره در خور پرهیز و وحشت است! (۵۷)و هیچ منطقه‌ی آبادى نیست، مگر آن كه پیش از روز قیامت، [مردم] آن را هلاك مى‌كنیم یا [به خاطرگناهانشان] به شدّت عذاب مى‌نماییم. این در كتاب ( قران ) ثبت شده است. (۵۸) }
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَـٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا ﴿٥٤﴾ وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا ﴿٥٥﴾} صدق الله العظيم [الكهف].
{و البتّه ما در این قرآن، از هر مثلى براى مردم، گوناگون بیان کردیم، و آدمى بیش از هر چیزى جدال کننده است. (۵۴) و هنگامى که هدایت به سوى مردم آمد، چه چیزى آنان را از ایمانآوردن و آمرزش‌خواهى از پروردگارشان بازداشت؟ جز آنکه سنّت خداوند درباره‌ى پیشینیان براى آنان [نیز] بیاید، یا آنکه عذاب، رویاروى آنان قرار گیرد! (۵۵)}
ای جماعت انصار پیشگام برگزیده؛ شایسته و سزاوار نیست مهدی منتظر به شما امر کند به جای دعا کردن در پیشگاه خدا، از او بخواهید از درگاه خداوند برایتان طلب استغفار کند. این شرک به خداوند است، مگر اینکه بدون اینکه شما از او درخواست کرده باشید، خودش برایتان دعا کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا اللَّـهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ ﴿١٩﴾} صدق الله العظيم [محمد].
{پس بدان که هیچ معبودى جز اللّه نیست و براى گناه خود و مردان و زنان باایمان آمرزش بخواه و خدا، رفت و آمد و آرمیدن شما را مى‌داند.}
آیا درست است که بگوییم: "ای ملایکه‌ی مقرب درگاه خداوند؛ برای ما دعا کنید تا خداوند ما را ببخشد و آیا اجازه داریم چنین دعایی را در تصدیق این فرموده خداوند تعالی بکنیم:
{تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥﴾} صدق الله العظيم [الشورى].
{ نزدیک است آسمانها از بالا متلاشی شوند و فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا می‌آورند و برای کسانی که در زمین هستند استغفار می‌کنند؛ آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است}
و تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿٧﴾} صدق الله العظيم [غافر]
{فرشتگانی که حاملان عرشند و گرداگرد آن تسبیح و حمد پروردگارشان را می‌گویند و به او ایمان دارند و برای مؤمنان استغفار می‌کنند پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است؛ پس کسانی را که توبه کرده و راه تو را پیروی می‌کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار!} ؟"
در جواب می‌گوییم: خیر جایز نیست. این شرک نسبت به خداوند بزرگ است. اگر ملایکه خداوند الرحمن بشنوند کسی می‌گوید ای ملایکه خداوند الرحمن؛ به درگاه خدا برای ما دعا کنید تا ما را ببخشد؛ دعا نمی کردند ؛ بلکه می‌گویند: چطور برای کسی که به خدا شرک آورده دعا کنیم؟ ما در پیشگاه خدا به هیچ کار شما نمی‌آییم. اما ملایکه خداوند الرحمن اجازه دارند خودشان- بدون اینکه از انها درخواست شده باشد- از خداوند برای مؤمنان طلب آمرزش کنند. ملایکه خداوند الرحمن جرأت نمی‌کنند برای کسی دعا کنند مگر کسانی که به درگاه خد انابه کرده و به هیچ وجه به خدا شرک نیاورده باشند. برای همین می‌گویند:
{رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ} صدق الله العظيم.
{ پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است؛ پس کسانی را که توبه کرده و راه تو را پیروی می‌کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار!}
خداوندا ابو محمد الكعبي وابو بكر المغربي و تمام انصارم را در راه راست استوار نگاه دار و آنان را مورد مغفرت خود قرار ده همانا که تو غفور و رحیمی
وسلامٌ على المرسَلين، والحمد لله ربِّ العالمين ..
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
اقتباس المشاركة: : https://mahdialumma.online/showthread.php?p=8717