الإمامُ ناصِرُ مُحَمَّدٍ اليَمَانِيُّ
خداوند برای عسل رنگ‌های گوناگون مقرر داشته است تا مردم بتوانند نوع عسل را تشخیص دهند، چرا که هر عسلی برای درمان بیماری خاصی استو عسل مخلوط، دارویی عمومی است و مخصوص مرض خاصی نیست...
بسم الله الرحمن الرحيم و سلام بر رسولان الهی و الحمد لله ربّ العالمين، أما بعد..
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليمانی
اقتباس: اضغط للقراءة
29 - جمادی الأول - 1435 هـ
30 - 03 - 2014 مـ
۱۰-فروردین-۱۳۹۳ه.ش.
04:25 صباحاً
ـــــــــــــــــــ
30 - 03 - 2014 مـ
۱۰-فروردین-۱۳۹۳ه.ش.
04:25 صباحاً
ـــــــــــــــــــ
خداوند برای عسل رنگ‌های گوناگون مقرر داشته است تا مردم بتوانند نوع عسل را تشخیص دهند، چرا که هر عسلی برای درمان بیماری خاصی استو عسل مخلوط، دارویی عمومی است و مخصوص مرض خاصی نیست...
به راستی که برای پرسش کنندگانی که درباره عسل زنبورها تفکرمی‌کنند، عسلِ زنبورعسل، از آیات و نشانه‌های الهی است. زنبور عسل در جستجوی درختان و گل‌ها، راه‌های زیادی را طی می‌کند و از شکم او نوشیدنی عسل خارج می‌شود که رنگ آن عسل بر حسب نوع درخت متفاوت است. از آنجا که خداوند به زنبور عسل امر فرموده است تا از تمام میوه‌ها و محصولات بخورد، برای شفای هر بیماری و مرضی، عسل خاصی وجود دارد. عسلی هم هست که حاوی درصدی از داروی بیماریهاست، مثل عسل مخلوط.
به هرحال شفای بیماران در عسل گذاشته شده است. برای هر مرضی، عسلی وجود دارد که برای شفای آن بیماری مؤثر است. عسل‌ها یکسان نیستند و خداوند عسل را در رنگ‌های مختلفی خلق کرده است تا مردم نوع عسل را شناخته و بدانند این عسلِ خاص، مثلاً عسل سدر یا عسل درخت سمر [آکاسیا = درخت صمغ عربی=درخت چتی در زبان اهالی هرمزگان] و یا غیره است. اما افرادی که از این نکته آگاهی ندارند، وقتی عسلی را خورده و شفا پیدا نمی‌کنند؛ تعجب کرده و می‌گویند: «چگونه شفای انسان در آن نهاده شده است؛ من از آن خوردم و خوب نشدم!». به حق به این فرد می‌گویم: حقیقت این است که شما عسلی را که خداوند برای شفای بیماری شما معین فرموده است، نخورده‌اید. مثل اینکه کسی بیماری رماتیسم داشته باشد و داروی تب بر مصرف کند؛ آیا رماتیسم او با داروی تب بر درمان می‌شود؟
در مورد عسل نیز قضیه از همین قرار است. هر عسلی برای درمان بیماری خاصی است و در درمان بیماری دیگر حتی به نسبت یک درصد هم اثری ندارد؛ چرا که به درد درمان آن بیماری نمی‌خورد. بلکه یا باید از عسلی که مخصوص درمان آن بیماری است استفاده شود و یا از عسل مخلوط [إمشاج].
عسلِ مخلوط، از درختان گوناگون گرفته شده است و برای شفای بیماری‌ها دارای درصدی از دارو است و اختصاص به بیماری خاصی ندارد و هر کس که از آن بخورد به تدریج شفا پیدا خواهد کرد. اما اگر کسی خوردن آن را قبل از درمان شدن بیماری قطع کند؛ تصور می‌کند که عسل برای او فایده‌ای نداشته است. ولی اگرعسل مخصوص هر بیماری، به‌جا و برای همان بیماری خاص مصرف شود، به اذن خداوند باعث شفای سریع‌تر آن بیمار می‌گردد .
این امر باید به صورت علمی به مردم آموزش داده شود تا بدانند فلان عسل برای درمان فلان بیماری مفید است و عسل دیگر برای درمان بیماری دیگر. چرا که این درمان، درمانی ربانی و الهی است و مانند داروهای ساخته‌ی دست بشر عوارض ندارد. چرا که داروهایی که بشر می‌سازد هم آثار مفید دارند و هم آثار مضر و به این آثار مضر عوارض جانبی گفته می‌شود که در برگه‌های راهنمای دارو نوشته شده‌اند. اما درمان الهی که از گیاهان مختلف گرفته شده و از شکم زنبور عسل بیرون می‌آید ضرری ندارد.
این بیان حاوی فتوای حقّ برای کسی است که درباره رنگ عسل فکر کرده و در مورد آن سؤال دارد. به کسی که پیش خود فکر می‌کند چرا رنگ عسل‌ها با یک‌دیگر فرق می‌کند می‌گوییم: برای آن است که اهالی فن و خبرگان بتوانند عسل‌ها را از یک‌دیگر تشخیص دهند و بدانند عسل سدر و عسل سمر و عسل بیابان [عسل العمق] وعسل مخلوط و... کدام است. تصدیق فرموده خداوند تعالی است:
{ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَ‌اتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَ‌بِّكِ ذُلُلًا ۚ يَخْرُ‌جُ مِن بُطُونِهَا شَرَ‌ابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُ‌ونَ ﴿٦٩﴾} صدق الله العظيم [النحل].
حکمت این که خداوند به زنبور عسل فرمان داده است تا از کلیه ثمرات [شکوفه درختان و گل‌ها] بخورد، در این است که از درختان متفاوت، دارو برای درمان بیماری‌ها [ی مختلف] ساخته شود تا به اذن خداوند شفا عنایت گردد و راه تمایز عسل‌ها از یک‌دیگر، رنگ آنهاست تا از روی رنگ بتوانید مستقیم عسل را شناسایی کنید. اما کارِ زنبوردارانی که به زنبورهای خود شکر داده و به آنها می‌گویند مستقیم شکر بخورید، کلاهبرداری و فریب است و خداوند از آن راضی نیست. در عسلِ کسانی که زنبورها را از اطاعت امر پروردگار منحرف می‌کنند خیری نیست:
{ وَأَوْحَىٰ رَ‌بُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِ‌شُونَ ﴿٦٨﴾ ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَ‌اتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَ‌بِّكِ ذُلُلًا ۚ يَخْرُ‌جُ مِن بُطُونِهَا شَرَ‌ابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُ‌ونَ ﴿٦٩﴾} صدق الله العظيم [النحل].
به هرحال شفای بیماران در عسل گذاشته شده است. برای هر مرضی، عسلی وجود دارد که برای شفای آن بیماری مؤثر است. عسل‌ها یکسان نیستند و خداوند عسل را در رنگ‌های مختلفی خلق کرده است تا مردم نوع عسل را شناخته و بدانند این عسلِ خاص، مثلاً عسل سدر یا عسل درخت سمر [آکاسیا = درخت صمغ عربی=درخت چتی در زبان اهالی هرمزگان] و یا غیره است. اما افرادی که از این نکته آگاهی ندارند، وقتی عسلی را خورده و شفا پیدا نمی‌کنند؛ تعجب کرده و می‌گویند: «چگونه شفای انسان در آن نهاده شده است؛ من از آن خوردم و خوب نشدم!». به حق به این فرد می‌گویم: حقیقت این است که شما عسلی را که خداوند برای شفای بیماری شما معین فرموده است، نخورده‌اید. مثل اینکه کسی بیماری رماتیسم داشته باشد و داروی تب بر مصرف کند؛ آیا رماتیسم او با داروی تب بر درمان می‌شود؟
در مورد عسل نیز قضیه از همین قرار است. هر عسلی برای درمان بیماری خاصی است و در درمان بیماری دیگر حتی به نسبت یک درصد هم اثری ندارد؛ چرا که به درد درمان آن بیماری نمی‌خورد. بلکه یا باید از عسلی که مخصوص درمان آن بیماری است استفاده شود و یا از عسل مخلوط [إمشاج].
عسلِ مخلوط، از درختان گوناگون گرفته شده است و برای شفای بیماری‌ها دارای درصدی از دارو است و اختصاص به بیماری خاصی ندارد و هر کس که از آن بخورد به تدریج شفا پیدا خواهد کرد. اما اگر کسی خوردن آن را قبل از درمان شدن بیماری قطع کند؛ تصور می‌کند که عسل برای او فایده‌ای نداشته است. ولی اگرعسل مخصوص هر بیماری، به‌جا و برای همان بیماری خاص مصرف شود، به اذن خداوند باعث شفای سریع‌تر آن بیمار می‌گردد .
این امر باید به صورت علمی به مردم آموزش داده شود تا بدانند فلان عسل برای درمان فلان بیماری مفید است و عسل دیگر برای درمان بیماری دیگر. چرا که این درمان، درمانی ربانی و الهی است و مانند داروهای ساخته‌ی دست بشر عوارض ندارد. چرا که داروهایی که بشر می‌سازد هم آثار مفید دارند و هم آثار مضر و به این آثار مضر عوارض جانبی گفته می‌شود که در برگه‌های راهنمای دارو نوشته شده‌اند. اما درمان الهی که از گیاهان مختلف گرفته شده و از شکم زنبور عسل بیرون می‌آید ضرری ندارد.
این بیان حاوی فتوای حقّ برای کسی است که درباره رنگ عسل فکر کرده و در مورد آن سؤال دارد. به کسی که پیش خود فکر می‌کند چرا رنگ عسل‌ها با یک‌دیگر فرق می‌کند می‌گوییم: برای آن است که اهالی فن و خبرگان بتوانند عسل‌ها را از یک‌دیگر تشخیص دهند و بدانند عسل سدر و عسل سمر و عسل بیابان [عسل العمق] وعسل مخلوط و... کدام است. تصدیق فرموده خداوند تعالی است:
{ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَ‌اتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَ‌بِّكِ ذُلُلًا ۚ يَخْرُ‌جُ مِن بُطُونِهَا شَرَ‌ابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُ‌ونَ ﴿٦٩﴾} صدق الله العظيم [النحل].
حکمت این که خداوند به زنبور عسل فرمان داده است تا از کلیه ثمرات [شکوفه درختان و گل‌ها] بخورد، در این است که از درختان متفاوت، دارو برای درمان بیماری‌ها [ی مختلف] ساخته شود تا به اذن خداوند شفا عنایت گردد و راه تمایز عسل‌ها از یک‌دیگر، رنگ آنهاست تا از روی رنگ بتوانید مستقیم عسل را شناسایی کنید. اما کارِ زنبوردارانی که به زنبورهای خود شکر داده و به آنها می‌گویند مستقیم شکر بخورید، کلاهبرداری و فریب است و خداوند از آن راضی نیست. در عسلِ کسانی که زنبورها را از اطاعت امر پروردگار منحرف می‌کنند خیری نیست:
{ وَأَوْحَىٰ رَ‌بُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِ‌شُونَ ﴿٦٨﴾ ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَ‌اتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَ‌بِّكِ ذُلُلًا ۚ يَخْرُ‌جُ مِن بُطُونِهَا شَرَ‌ابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُ‌ونَ ﴿٦٩﴾} صدق الله العظيم [النحل].
اقتباس: اضغط للقراءة