الإمام ناصر محمد اليماني
05 - محرم - 1431 هـ
22 - 12 - 2009 مـ
۱- دی-۱۳۸۸ه.ش.
01:50 صباحاً
_________
به مناجات خود ادامه بده تا احساس کنی خداوند از تو راضی شده و تو را بخشیده است...
بسم الله الرحمن الرحيم، وسلامٌ على المرسَلين، والحمدُ للهِ رَبِّ العالمين
برادر گرامی با شناسه « الجبال»! سلام و رحمت و برکات خداوند بر تو باد. خیر مقدم به تو برادر دینی ما؛ حب خداوند ما را گرد هم آورده است و اگر تو از کسانی هستی که خداوند را دوست دارند، برای حب و قرب او با مهدی منتظر رقابت کرده و آرزو کن که بیش از مهدی منتظر و تمام مردم؛ محبوب خدا باشی. اگر خالصانه چنین آرزویی داشته باشی، این برهان اخلاص تو در عبادت پروردگار یکتا و بی شریک است و اگر می‌خواهی خدا تو را دوست داشته باشد؛ از کسانی باش که به خاطر خدا در اعمال خیر پیشتازند. دایم به یاد خدا بوده و به اوامر الهی پای‌بند باش. مردم را ببخش، تا اين که احساس کنی پروردگارت را به شدت دوست داری. اگر چنین اتفاقی در قلبت افتاد، یقین داشته باش خداوند تو را دوست دارد و به پیروزی بزرگی نائل شده‌ای.
عزیز من در راه خدا! تو به دنبال حق بوده و پلید و خبیث نیستی؛ بلکه ان‌شاءالله از پاکان خواهی بود و شاید از بندگان مقرب گردی؛ به رضایت یا خشم بندگان اهمیت نده؛ بلکه تمام کوشش و تلاشت کسب رضایت و محبت پروردگار باشد که در این صورت خداوند محبت تو را در قلب بندگانش می‌نشاند. از خشم و غضب خداوند بر حذر باش تا خداوند در قلب بندگانش برای تو بزرگی و احترام قرار دهد. تعامل تو با خداوند یکتا و بی‌همتا که هیچ چیز مانند او نیست، طوری باشد که او مهم‌ترین و الویت اول زندگیت باشد و بدان او از پدر و مادر و فرزندت و از تمام مردم نسبت به تو مهربان‌تر است و وعده او حق است و او ارحم الراحمین است. بدان که خداوند از بندگانش حیا دارد؛ اما در مورد حقّ حیا نمی‌کند ولی در زمان مناجات با پروردگارت بگو:
«اللهم إنّي أستغفرك وأتوب إليك، اللهم إنّي لا أحاجِجك بعملي الصالح في هذه الحياة، فلو أنفقتُ جبالاً من ذهبٍ فإنّها في نظري حقيرةٌ في حقّك على عبدك، ولن أحاجّك بالنفقات ولا بالباقيات الصالحات جميعاً إنّما هي سبب لرحمتك، ألا وإنّ رحمتك هي حجّة عبادك عليك ووعدك الحقّ وأنت أرحم الراحمين، اللهم إنّك قلت وقولك الحق: {وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ} صدق الله العظيم [آل عمران:۱۳۴]، اللهم أنّي كظمتُ غيظي وعفوتُ عن عبادك أجمعين لوجهك الكريم، فلا ينبغي لعبدك أن يكون أكرم منك، اللهم فاعفُ عن عبدك وأنت خير الغافرين واهدني الصراط المستقيم، اللهم واشرح صدري بذكرك وحبِّبْ إليّ ما تحبّه لعبدك وكرِّه إلى نفسي ما تكرهه لعبدك وثبّت عبدك على ما تحبّه وترضاه برحمتك يا أرحم الراحمين»
« پروردگارا! به درگاه تو توبه و استغفار می‌کنم. خداوندا من با اعمال صالحی که در زندگی خود انجام داده‌ام، با تو محاجه نمی‌کنم، که اگر کوهی از طلا را هم انفاق کرده باشم؛ در برابر حقّی که بر این بندهات داری، در نظرم حقیر و ناچیز است. من با نفقه‌ها و اعمال صالح ماندگار[الباقیات الصالحات] با تو محاجه نمی‌کنم، چرا که همه اینها فقط به سبب فرصتی بوده است که با رحمت تو در اختیار من گذارده شد. همانا که تنها رحمت تو، حجت بندگان در پیشگاه تواست و وعده تو حق است و ارحم الراحمینی. خداوندا فرموده‌ای و کلامت حق است: { آنانی که خشم خود را فرومى‌برند و از مردم مى‌گذرند، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.} خدایا من برای رضای تو، خشم خود را فرو بردم و از تمام بندگانت گذشتم؛ و شایسته و سزوار نیست بنده‌ای از تو کریم‌تر باشد؛ خداوندا بندهات را ببخش و از او درگذر که تو بهترین بخشندگانی [خیرالغافرین] و مرا به راه راست هدایت فرما. بارپروردگارا سینه‌ام را با ذکر و یادت فراخی ده و آنچه را که برای بندهات دوست داری، محبوب من گردان و نفس مرا از آنچه که برای بندهات نمی‌پسندی؛ بیزار گردان و بندهات را در راهی که برایش دوست داری و موجب رضای توست ثابت قدم فرما به حق رحمت بی‌منتهایت یا ارحم الراحمین»..
اگر خداوندت را چنین خواندی و در قلبت خشوع احساس نکردی و اشک از چشمانت جاری نشد؛ بدان در نفس خدا نارضایتی نسبت به تو هست؛ پس از جایت بلند نشو و [آن قدر به دعا ادامه بده] تا پروردگارت راضی شود و بگو:
« يا رب لك العُتبى حتى ترضى يا حبيبي ومطلوبي، يا غافر ذنوبي ويا ساتر عيوبي، إن كانت حجّتك على عبدك كثرة ذنوبي فإنّ حُجّة عبدك عليك هي أعظم؛ ألا وإنّها رحمتك التي وسعت كُلّ شيء، اللهم فاغفر لي وارحمني برحمتك، فإن لم ترحمني فمن يرحمني بعدك وأنت أرحم الراحمين؟»
« پروردگارا! حق رضایت و خشنودی با توست تا راضی شوی. ای حبیب و مطلوب من؛ ای بخشنده گناهانم و ای پوشاننده عیب‌هایم. اگر حجت تو بر بندهات گناهان بسیار من است؛ حجت بندهات در برابر تو بسیار بزرگ‌تر است و آن چیزی نیست جز رحمتت که همه چیز را در برگرفته است؛ پس خدایا با رحمت خود مرا ببخش و به من رحم کن که اگر تو به من رحم نکنی، چه کسی بعد از تو به من رحم می‌کند و تو ارحم الراحمینی؟»
پس آن قدر به مناجات ادامه بده تا احساس کنی خداوند از تو راضی شده و گناهانی که مرتکب شده‌ای را مورد ببخش قرار داده است و نشانه آن احساس خشوع در قلب و جاری شدن اشک از چشمانت در خلوتت با پروردگارت است. در آن لحظه احساس می‌کنی به شدت از معاصی و شهوات اکراه داشته و نسبت به صالحان و اعمالشان در قلبت احساس محبت داری و این هدایت الهی است که خداوند به قلبت انداخته است؛ پس از این نوری که خداوند به قلبت افکنده است محافظت کن و از شکرگزاران باش.
وسلامٌ على المرسَلين، والحمدُ للهِ رَبِّ العالمين ..
أخوك الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
اقتباس: اضغط للقراءة
05 - محرم - 1431 هـ
22 - 12 - 2009 مـ
۱- دی-۱۳۸۸ه.ش.
01:50 صباحاً
_________
به مناجات خود ادامه بده تا احساس کنی خداوند از تو راضی شده و تو را بخشیده است...
بسم الله الرحمن الرحيم، وسلامٌ على المرسَلين، والحمدُ للهِ رَبِّ العالمين
برادر گرامی با شناسه « الجبال»! سلام و رحمت و برکات خداوند بر تو باد. خیر مقدم به تو برادر دینی ما؛ حب خداوند ما را گرد هم آورده است و اگر تو از کسانی هستی که خداوند را دوست دارند، برای حب و قرب او با مهدی منتظر رقابت کرده و آرزو کن که بیش از مهدی منتظر و تمام مردم؛ محبوب خدا باشی. اگر خالصانه چنین آرزویی داشته باشی، این برهان اخلاص تو در عبادت پروردگار یکتا و بی شریک است و اگر می‌خواهی خدا تو را دوست داشته باشد؛ از کسانی باش که به خاطر خدا در اعمال خیر پیشتازند. دایم به یاد خدا بوده و به اوامر الهی پای‌بند باش. مردم را ببخش، تا اين که احساس کنی پروردگارت را به شدت دوست داری. اگر چنین اتفاقی در قلبت افتاد، یقین داشته باش خداوند تو را دوست دارد و به پیروزی بزرگی نائل شده‌ای.
عزیز من در راه خدا! تو به دنبال حق بوده و پلید و خبیث نیستی؛ بلکه ان‌شاءالله از پاکان خواهی بود و شاید از بندگان مقرب گردی؛ به رضایت یا خشم بندگان اهمیت نده؛ بلکه تمام کوشش و تلاشت کسب رضایت و محبت پروردگار باشد که در این صورت خداوند محبت تو را در قلب بندگانش می‌نشاند. از خشم و غضب خداوند بر حذر باش تا خداوند در قلب بندگانش برای تو بزرگی و احترام قرار دهد. تعامل تو با خداوند یکتا و بی‌همتا که هیچ چیز مانند او نیست، طوری باشد که او مهم‌ترین و الویت اول زندگیت باشد و بدان او از پدر و مادر و فرزندت و از تمام مردم نسبت به تو مهربان‌تر است و وعده او حق است و او ارحم الراحمین است. بدان که خداوند از بندگانش حیا دارد؛ اما در مورد حقّ حیا نمی‌کند ولی در زمان مناجات با پروردگارت بگو:
«اللهم إنّي أستغفرك وأتوب إليك، اللهم إنّي لا أحاجِجك بعملي الصالح في هذه الحياة، فلو أنفقتُ جبالاً من ذهبٍ فإنّها في نظري حقيرةٌ في حقّك على عبدك، ولن أحاجّك بالنفقات ولا بالباقيات الصالحات جميعاً إنّما هي سبب لرحمتك، ألا وإنّ رحمتك هي حجّة عبادك عليك ووعدك الحقّ وأنت أرحم الراحمين، اللهم إنّك قلت وقولك الحق: {وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ} صدق الله العظيم [آل عمران:۱۳۴]، اللهم أنّي كظمتُ غيظي وعفوتُ عن عبادك أجمعين لوجهك الكريم، فلا ينبغي لعبدك أن يكون أكرم منك، اللهم فاعفُ عن عبدك وأنت خير الغافرين واهدني الصراط المستقيم، اللهم واشرح صدري بذكرك وحبِّبْ إليّ ما تحبّه لعبدك وكرِّه إلى نفسي ما تكرهه لعبدك وثبّت عبدك على ما تحبّه وترضاه برحمتك يا أرحم الراحمين»
« پروردگارا! به درگاه تو توبه و استغفار می‌کنم. خداوندا من با اعمال صالحی که در زندگی خود انجام داده‌ام، با تو محاجه نمی‌کنم، که اگر کوهی از طلا را هم انفاق کرده باشم؛ در برابر حقّی که بر این بندهات داری، در نظرم حقیر و ناچیز است. من با نفقه‌ها و اعمال صالح ماندگار[الباقیات الصالحات] با تو محاجه نمی‌کنم، چرا که همه اینها فقط به سبب فرصتی بوده است که با رحمت تو در اختیار من گذارده شد. همانا که تنها رحمت تو، حجت بندگان در پیشگاه تواست و وعده تو حق است و ارحم الراحمینی. خداوندا فرموده‌ای و کلامت حق است: { آنانی که خشم خود را فرومى‌برند و از مردم مى‌گذرند، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.} خدایا من برای رضای تو، خشم خود را فرو بردم و از تمام بندگانت گذشتم؛ و شایسته و سزوار نیست بنده‌ای از تو کریم‌تر باشد؛ خداوندا بندهات را ببخش و از او درگذر که تو بهترین بخشندگانی [خیرالغافرین] و مرا به راه راست هدایت فرما. بارپروردگارا سینه‌ام را با ذکر و یادت فراخی ده و آنچه را که برای بندهات دوست داری، محبوب من گردان و نفس مرا از آنچه که برای بندهات نمی‌پسندی؛ بیزار گردان و بندهات را در راهی که برایش دوست داری و موجب رضای توست ثابت قدم فرما به حق رحمت بی‌منتهایت یا ارحم الراحمین»..
اگر خداوندت را چنین خواندی و در قلبت خشوع احساس نکردی و اشک از چشمانت جاری نشد؛ بدان در نفس خدا نارضایتی نسبت به تو هست؛ پس از جایت بلند نشو و [آن قدر به دعا ادامه بده] تا پروردگارت راضی شود و بگو:
« يا رب لك العُتبى حتى ترضى يا حبيبي ومطلوبي، يا غافر ذنوبي ويا ساتر عيوبي، إن كانت حجّتك على عبدك كثرة ذنوبي فإنّ حُجّة عبدك عليك هي أعظم؛ ألا وإنّها رحمتك التي وسعت كُلّ شيء، اللهم فاغفر لي وارحمني برحمتك، فإن لم ترحمني فمن يرحمني بعدك وأنت أرحم الراحمين؟»
« پروردگارا! حق رضایت و خشنودی با توست تا راضی شوی. ای حبیب و مطلوب من؛ ای بخشنده گناهانم و ای پوشاننده عیب‌هایم. اگر حجت تو بر بندهات گناهان بسیار من است؛ حجت بندهات در برابر تو بسیار بزرگ‌تر است و آن چیزی نیست جز رحمتت که همه چیز را در برگرفته است؛ پس خدایا با رحمت خود مرا ببخش و به من رحم کن که اگر تو به من رحم نکنی، چه کسی بعد از تو به من رحم می‌کند و تو ارحم الراحمینی؟»
پس آن قدر به مناجات ادامه بده تا احساس کنی خداوند از تو راضی شده و گناهانی که مرتکب شده‌ای را مورد ببخش قرار داده است و نشانه آن احساس خشوع در قلب و جاری شدن اشک از چشمانت در خلوتت با پروردگارت است. در آن لحظه احساس می‌کنی به شدت از معاصی و شهوات اکراه داشته و نسبت به صالحان و اعمالشان در قلبت احساس محبت داری و این هدایت الهی است که خداوند به قلبت انداخته است؛ پس از این نوری که خداوند به قلبت افکنده است محافظت کن و از شکرگزاران باش.
وسلامٌ على المرسَلين، والحمدُ للهِ رَبِّ العالمين ..
أخوك الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
اقتباس: اضغط للقراءة