الإمام المهديّ ناصر محمّد اليمانيّ
01 - ربيع الثاني - 1431 هـ
17 - 03 - 2010 مـ
۲۶ – اسفند – ۱۳۸۸ ه.ش.
09:49 شامگاه
( حسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصليّة للبيان ]
https://mahdialumma.online/showthread.php?220
ـــــــــــــــــــــــــ
{ إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ } صدق الله العظيـــــم ...
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، والصلاة والسلام على مُحمد وآله التوّابين المُتطهِّرين وسلامٌ على المُرسَلين ومن تبِعهم بإحسانٍ إلى يوم الدين..
برادر پرسشگر، همانا که علمی که باعث بالا رفتن مقام مؤمنان میگردد، علم شناخت عظمت پروردگار و صفات اوست، پروردگار سبحانی که آفرینندهی آنان است و تنها کسانی از خدا بیم و خوف دارند که نسبت به پروردگارشان شناخت داشته باشند، فرقی ندارد از علمای دینی باشند یا افراد امیّ که قادر به خواندن یا نوشتن نباشند. تنها بندگانی از خداوندشان بیم و خوف دارند که عظمت پروردگار سبحانشان را بشناسند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ} صدق الله العظيم [فاطر:۲۸].
و بیان آن چنین است: از میان تمامی بندگان، تنها کسانی از خداوند خوف دارند که پروردگارشان را شناخته و نسبت به او عالم باشند و آنگونه که باید قدر و مقام پروردگارشان را بشناسند و او را چنان که شایستهی اوست، بزرگ شمارند، خداوند سبحان بسیار والاتر و برتر است. آنان با تفکر در نفوسشان، عظمت خداوند را درک میکنند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾} صدق الله العظيم [الذاريات]
پس [انسان] به نفس خود بیندیشد، آیا خودش، آفرینندهی خودش است؟ و جواب معلوم است: به هیچوجه...پس چه کسی او را آفریده است؟ باید خالقی برایش باشد چون عقل و منطق نمیپذیرد که بدون اینکه چیزی او را آفریده باشد، بهوجود آمده باشد و منطقِ عقل، برگرفته از کتاب، میگوید هر فعلی فاعلی دارد. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿٣٥﴾} صدق الله العظيم [الطور].
به این معنی که حتماً باید چیز دیگری آنها را آفریده باشد مگر یک حالت و آن اینکه خودشان خالق خودشان باشند!!! ولی انسان میداند، خالق خودش نیست، پس چه کسی او را آفریده است؟ پس باید چیز دیگری غیر از خودش باشد که او را آفریده است و [در نهایت] به این نتیجه میرسد که پروردگاری دارد که او را آفریده است و آن، خداوندی است که هیچچیز مانند او نیست و لطیف و خبیر است. پس به آنچه که در زمین در اطرافش است مینگرد و نشانههای زیادی از پروردگارش مییابد که دلیل وحدانیّت و عظمت خداوند سبحان است تا اینکه به عظمت پروردگارش یقین میکند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ ﴿٢٠﴾ وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
و در آنچه که در اطرافش است تفکر میکند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾ وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾ وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾ وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾} صدق الله العظيم [الغاشية].
و بعد از تفکر، پروردگارش را بیشتر شناخته و به ملاقات او بیشتر یقین میکند چون با عقل و منطق به این نتیجهی قطعی میرسد که امکان ندارد خداوند تمام آنچه را که آفریده است، باطل و به عبث خلق کرده باشد، پاک و منزه است او! پس به جایگاه خوف از خدا رسیده و از عذاب او ترسیده و خود را برای ملاقات او آماده میکند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿١٩١﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
اینان، بندگان عالِمِ خداوند هستند که از راه تفکر در آفریدههای خداوند سبحان، از عظمت الهی باخبر شده و به یقین میرسند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ ﴿٢٠﴾ وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
پس آنکس که خداوند را شناخت در زمرهی علماست، یعنی کسانی که پروردگارشان را شناختهاند و از هیچیک از بندگان خدا هراسی ندارند و تنها بیم و خوف از خداوند در آنهاست. اما کسانی که در عظمت پروردگارشان تفکر نمیکنند، از حق غافل هستند، هر چقدرهم عالم باشند، از جاهلان هستند. کسی که نسبت به خداوند جاهل باشد، هیچ نمیداند و کسی که خدا را بشناسد، علم واقعی نزد اوست و میماند نقص در بصیرت نسبت به پروردگار که آن هم وقتی تصمیم گرفت جز خداوند یکتا و بیشریک چیزی را عبادت نکند [همان خداوندی که پدیدآورندهی آسمانها و زمین است] ، آن را هم میآموزد یا از کسی که میداند چگونه پروردگارش را عبادت کند، سؤال میکند.
و اولین حجت برای قانع کردنِ انسان ملحد، آفرینش خودش است. خداوند تعالی میفرماید:
{وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا﴿۴۹﴾ قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا ﴿٥٠﴾ أَوْ خَلْقًا مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ قَرِيبًا ﴿٥١﴾ يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٥٢﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
و این چنین برای ملحدان حجت بیاورید تا پروردگارشان را به آنان بشناسانید، خداوندی که آنان را بیهوده نیافریده است، باشد پرهیز کرده و حکمت آفرینش خود را درک نمایند و تنها خداوند را، بدون آنکه شریکی برایش قائل شوند، عبادت کنند، خداوندی که آنان را آفریده است تا تنها او را که شریکی برایش نیست، عبادت کنند باشد که به راه درست هدایت شوند. وسلامٌ على المُرسَلين والحمدُ لله ربِّ العالمين..
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
======== اقتباس =========
اقتباس: اضغط للقراءة
01 - ربيع الثاني - 1431 هـ
17 - 03 - 2010 مـ
۲۶ – اسفند – ۱۳۸۸ ه.ش.
09:49 شامگاه
( حسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
[ لمتابعة رابط المشاركة الأصليّة للبيان ]
https://mahdialumma.online/showthread.php?220
ـــــــــــــــــــــــــ
{ إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ } صدق الله العظيـــــم ...
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، والصلاة والسلام على مُحمد وآله التوّابين المُتطهِّرين وسلامٌ على المُرسَلين ومن تبِعهم بإحسانٍ إلى يوم الدين..
برادر پرسشگر، همانا که علمی که باعث بالا رفتن مقام مؤمنان میگردد، علم شناخت عظمت پروردگار و صفات اوست، پروردگار سبحانی که آفرینندهی آنان است و تنها کسانی از خدا بیم و خوف دارند که نسبت به پروردگارشان شناخت داشته باشند، فرقی ندارد از علمای دینی باشند یا افراد امیّ که قادر به خواندن یا نوشتن نباشند. تنها بندگانی از خداوندشان بیم و خوف دارند که عظمت پروردگار سبحانشان را بشناسند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ} صدق الله العظيم [فاطر:۲۸].
و بیان آن چنین است: از میان تمامی بندگان، تنها کسانی از خداوند خوف دارند که پروردگارشان را شناخته و نسبت به او عالم باشند و آنگونه که باید قدر و مقام پروردگارشان را بشناسند و او را چنان که شایستهی اوست، بزرگ شمارند، خداوند سبحان بسیار والاتر و برتر است. آنان با تفکر در نفوسشان، عظمت خداوند را درک میکنند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾} صدق الله العظيم [الذاريات]
پس [انسان] به نفس خود بیندیشد، آیا خودش، آفرینندهی خودش است؟ و جواب معلوم است: به هیچوجه...پس چه کسی او را آفریده است؟ باید خالقی برایش باشد چون عقل و منطق نمیپذیرد که بدون اینکه چیزی او را آفریده باشد، بهوجود آمده باشد و منطقِ عقل، برگرفته از کتاب، میگوید هر فعلی فاعلی دارد. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿٣٥﴾} صدق الله العظيم [الطور].
به این معنی که حتماً باید چیز دیگری آنها را آفریده باشد مگر یک حالت و آن اینکه خودشان خالق خودشان باشند!!! ولی انسان میداند، خالق خودش نیست، پس چه کسی او را آفریده است؟ پس باید چیز دیگری غیر از خودش باشد که او را آفریده است و [در نهایت] به این نتیجه میرسد که پروردگاری دارد که او را آفریده است و آن، خداوندی است که هیچچیز مانند او نیست و لطیف و خبیر است. پس به آنچه که در زمین در اطرافش است مینگرد و نشانههای زیادی از پروردگارش مییابد که دلیل وحدانیّت و عظمت خداوند سبحان است تا اینکه به عظمت پروردگارش یقین میکند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ ﴿٢٠﴾ وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
و در آنچه که در اطرافش است تفکر میکند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾ وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾ وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾ وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾} صدق الله العظيم [الغاشية].
و بعد از تفکر، پروردگارش را بیشتر شناخته و به ملاقات او بیشتر یقین میکند چون با عقل و منطق به این نتیجهی قطعی میرسد که امکان ندارد خداوند تمام آنچه را که آفریده است، باطل و به عبث خلق کرده باشد، پاک و منزه است او! پس به جایگاه خوف از خدا رسیده و از عذاب او ترسیده و خود را برای ملاقات او آماده میکند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿١٩١﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
اینان، بندگان عالِمِ خداوند هستند که از راه تفکر در آفریدههای خداوند سبحان، از عظمت الهی باخبر شده و به یقین میرسند. تصدیقِ فرمودهی خداوند تعالی:
{وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ ﴿٢٠﴾ وَفِي أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
پس آنکس که خداوند را شناخت در زمرهی علماست، یعنی کسانی که پروردگارشان را شناختهاند و از هیچیک از بندگان خدا هراسی ندارند و تنها بیم و خوف از خداوند در آنهاست. اما کسانی که در عظمت پروردگارشان تفکر نمیکنند، از حق غافل هستند، هر چقدرهم عالم باشند، از جاهلان هستند. کسی که نسبت به خداوند جاهل باشد، هیچ نمیداند و کسی که خدا را بشناسد، علم واقعی نزد اوست و میماند نقص در بصیرت نسبت به پروردگار که آن هم وقتی تصمیم گرفت جز خداوند یکتا و بیشریک چیزی را عبادت نکند [همان خداوندی که پدیدآورندهی آسمانها و زمین است] ، آن را هم میآموزد یا از کسی که میداند چگونه پروردگارش را عبادت کند، سؤال میکند.
و اولین حجت برای قانع کردنِ انسان ملحد، آفرینش خودش است. خداوند تعالی میفرماید:
{وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا﴿۴۹﴾ قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا ﴿٥٠﴾ أَوْ خَلْقًا مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ قَرِيبًا ﴿٥١﴾ يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٥٢﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
و این چنین برای ملحدان حجت بیاورید تا پروردگارشان را به آنان بشناسانید، خداوندی که آنان را بیهوده نیافریده است، باشد پرهیز کرده و حکمت آفرینش خود را درک نمایند و تنها خداوند را، بدون آنکه شریکی برایش قائل شوند، عبادت کنند، خداوندی که آنان را آفریده است تا تنها او را که شریکی برایش نیست، عبادت کنند باشد که به راه درست هدایت شوند. وسلامٌ على المُرسَلين والحمدُ لله ربِّ العالمين..
أخوكم الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
======== اقتباس =========
اقتباس: اضغط للقراءة